ชะตาแห่งมังกร. Морган Райс

      บทที่ หนึ่ง

      ราชาแม็คคลาวด์พุ่งตะลุยลงมาตามลาดเนิน ควบผ่านเขตภูเขาสูงเข้ามายังฝั่งของแม็คกิลที่อีกด้านของวงแหวน ทหารหลายร้อยนายตามพระองค์มาด้านหลัง ต่างยึดม้าไว้แน่นขณะที่ควบลงจากภูเขา พระราชาทรงเงื้อแส้ขึ้นและหวดลงฟาดม้าอย่างแรง ทั้งที่ม้าไม่ได้ต้องการการกระตุ้น แต่พระองค์ทรงโปรดที่จะเฆี่ยนมันอยู่ดี ทรงสำราญกับการสร้างความเจ็บปวดให้แก่สัตว์ต่าง ๆ

      ราชาแม็คคลาวด์ทรงน้ำลายสอกับภาพที่เห็นตรงหน้า หมู่บ้านสุขสงบของแม็คกิล พวกพ่อบ้านออกไปทำงานในท้องทุ่ง ไร้อาวุธ ส่วนแม่บ้านอยู่ที่บ้าน กำลังตากผ้าบนราว แต่งกายน้อยชิ้นในอากาศฤดูร้อน ประตูบ้านเปิดกว้าง ฝูงไก่เดินเที่ยวไปอย่างอิสระ หม้ออาหารค่ำกำลังเดือด พระองค์ทรงคิดถึงความเสียหายที่จะทรงทำพลางแย้มสรวลกว้าง ข้าวของที่จะทรงแย่งชิงมา และสตรีที่พระองค์จะทรงพร่าทำลาย ราชาแม็คคลาวด์แทบจะทรงรู้สึกถึงรสชาติโลหิตที่พระองค์กำลังจะทำให้หลั่งริน

      พวกเขาควบและควบตะลุยไป เสียงฝีเท้ามาสะเทือนเลื่อนลั่นราวกับฟ้าผ่า กระจายกันออกไปในพื้นที่ชนบทและในที่สุดก็มีคนสังเกตเห็น เด็กหนุ่มวันรุ่นที่เป็นยามหมู่บ้าน ซึ่งเป็นข้ออ้างน่าสมเพชสำหรับคนที่อยากเป็นทหาร เขากำลังยืนถือหอกอยู่ และหันมาเมื่อได้ยินเสียงดังใกล้เข้ามา ราชาแม็คคลาวด์ทรงเห็นสีขาวในดวงตาของเขา และเห็นความหวาดกลัวและตื่นตกใจบนใบหน้าของเขา ที่เมืองหน้าด่านไร้สีสันแบบนี้ เด็กหนุ่มคงจะไม่เคยเห็นสงครามมาก่อนในชีวิต เขาไม่ได้เตรียมตัวเอาเสียเลย

      พระราชาไม่ทรงเสียเวลา พระองค์อยากเป็นคนแรกที่ลงมือสังหาร เช่นที่ทรงทำเสมอในการศึก บรรดาทหารต่างรู้เรื่องนี้ดีพอที่จะให้พระองค์ทรงลงมือก่อน

      ราชาแม็คคลาวด์ทรงเฆี่ยนม้าอีกครั้ง จนมันส่งเสียงร้องแล้วเร่งความเร็วขึ้น แซงหน้าคนอื่น ๆ พระองค์ทรงยกหอกเหล็กอันหนักของบรรพบุรุษขึ้นมา ทรงเงื้อแล้วขว้างออกไป

      พระราชาทรงเล็งเป้าหมายได้แม่นยำเหมือนเช่นเคย เด็กหนุ่มหันหลังหนียังไม่ทันเสร็จดี เมื่อหอกพุ่งเข้าที่หลังของเขา แทงทะลุลำตัวและตรึงเขาไว้กับต้นไม้ด้วยเสียงอันดัง โลหิตไหลทะลักจากหลังเด็กหนุ่ม เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พระองค์ทรงพระสำราญ

      ราชาแม็คคลาวด์ทรงเปล่งเสียงร้องอย่างยินดี