Leteroj. Ctrl+Alt+dekstra sago. Valentin Ruzanov
oj
Ctrl+Alt+dekstra sago
Valentin Ruzanov
Guglu kaj ekbruligu!
© Valentin Ruzanov, 2021
ISBN 978-5-0055-3304-3
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Mallonga fono
Knabino el Litovio venas al la angla klubo, kiun mi vizitas, kaj post ses monatoj ŝi foriras hejmen. Jaron poste, mi trovas ŝin interrete kaj provas komenci korespondadon sur ŝia persona Facebook-paĝo kun demandoj kiel: «Kia estas la vetero?» Mia espero malmultiĝas – enirinte la sekvan tagon, mi legis la respondon al mia demando: http://meteo.lt
Plejbona el la plejbonaj. Konata de ĉiuj.
Lerta kaj bela.
Ŝia forta punkto estas fraktala kodo.
Ĉio en la mondo estas kaosa.
Kaj ni serĉis feliĉon tie,
Sed ĝi estis tre enuiga.
Nulo estis nur dividita en duono
Kaj tiam – nur latente.
Mi ne eniros detalojn nun,
Legu en mia blogo.
Kaj poste unu tagon je bona horo
Ni renkontiĝis survoje.
Tiu trajno iris malĝuste al Moskvo…
(kie – la sekreto, kompreneble).
Mi ne kuraĝis alproksimiĝi
Mi dubas por ĉiam.
– Ĉu problemoj kun la kodo? BONE!
Ŝi ridetis al mi.
En numerlibro, ronda danco.
– Ĉu vi sukcesis?
Mi estis sensenta: kia fraktalo!
La vetero kulpas!
Kaj flustris al ŝia orelo
Post atendado de ŝia «Enigo»:
– Mi ne sciis kiel aliri vin.
– Jen la ligilo: meteo.lt
Akrostika
Pasiaj okuloj
Metronomo.
Preparita.
Tegita.
Andromeda estas ĉenita al la tablojdo.
Dekroĉita.
Plurluita.
Ĉe amiko,
Zakidachnaya.
Anomalio. Eksplodo. Vi estas bongusta!
Vilkolakis
Ĉi tiuj ludoj ne konas
Nur al tiuj, kiuj longe verkas.
Mi skribas en la lunlumo
Kaj delonge similas al lupo.
Rigardante antaŭen, ridante,
La neĝo sonoras sub la piedoj.
Mi same ardas dum la tago
Nur panjo ne mendas.
Kial mi sukcesas
Mi eraris – vi silentis.
Mi pardonpetis – vi atendis.
Vi tute ne respondis al mi
Mi komprenis: komerco, komerco.
Forgesita. Blokita du fojojn.
Ne ŝercu kun ŝia frato!
«Mi enamiĝas» ne estas via frazo,
«Ne povas esti!» – devus eliĝi.
Aliro sen Wifi
Mi atendas de vi leteron de rekono
Sed vi silentas en puno.
Rajdu vin sur la vojo
Kaj mi verkas poezion en la verandoj.
Malvarma, malhela kaj malseka
Atestantoj de malĝojo
Mi iras al unu el ili
Kaj mi ne dormas tie nokte.
Sed ne sola, la luno estas kun mi
Kaj mi ĝojas: eble
Kaj foje vi povas vidi ĝin
Kaj ankaŭ vi malĝojas.
Latinida Komputila Okazaĵo 5238
Mi skribas al vi liniojn pri nenio
Kaj mi nur atendas riproĉojn
Sed vi tamen legos ĝin
(Jes, okazas. Kiel en la filmoj.)
Jam la trian jaron ni korespondas
Verŝita viskio sur Klaŭdia hieraŭ
Kaj sen rimarki ĝin tuj
Mi skribis ĉi tiun frazon:
«Mi ne aŭdis vian ridon delonge.»
Kaj sur la ekrano: «He – he – he!»
Poste mi plu tajpis
Sed la leteroj havis malmultan lokon:
«Ha – ha – ha – haaaaa, he – he – he – hiiiiiiiii»
Kaj tiam la ŝraŭbo mortis! (de sopiro!!!).
Mi ne sciis plori aŭ ridi
Mi ne devintus enamiĝi al vi
Kaj ili verŝu sin sur la ŝlosilon de tiuj
Kiu ne ŝatas vian ridon.
Haus am See
ĉu vi ŝatas florojn
kion alian, diru al mi?
kiel rosaj gutoj
ridu kaj eniru
kiel surprizi min kun vi?
Mi verkas poemojn. vi scias.
Mi komencis serĉi vin
kiam mi studis ĉe la Burso
vi miros: «en la burso?»
nu, jes, en teologia lernejo
«Ĉu serĉi min? kial?»
Ne scias. maro! maro!
ni eliros al la teraso
kaj kiel instruis nin la mentoro
por la dua nivelo
gazetaro simple eniru
amo ne estas ĝusta scienco
ŝi estas nur mia doloro kaj enuo
ludante kaŝejon
Mi ne ŝatas tiajn enigmojn
kial