Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Габделджаббар Кандалый

      Ник сикертдең, җаныкәем, әй, кашыңны,

      Әйләндердең бәнем газиз, әй, башымны?

      Һич дә бән тыя алмыйм күз йәшемне, –

      Һич такъәт тоту мөмкин дәгел имди.

      Диванага әйләнәдер газиз башлар,

      Күземдин агадыр канлы йәшләр;

      Бу сүзләргә йомшар иде каты ташлар, –

      Бу йомшау сәндин һич дә кәлмәз имди.

      Егълый-егълый кан урнашды бәнем күзгә,

      Ышанмыйсыңмыни, җаным, шушы сүзгә?

      Күрмәймүсән: сары тулды нурлы йөзгә? –

      Бу сүзләргә ышанырга кирәк имди!

      Бәне сәүми диеп әйтсәң – телең корыр,

      Бәне ташлап ятка китсәң – Ходай орыр;

      Җәһед ит[144]: эшең үткәч эчең борыр, –

      Бер ахмакга атаң биреп куяр имди!

      Имди безгә кауышырга вакыт йиткән,

      Әл дә безнең гомеремез заигъ үткән[145];

      Кайда бар сәүгән йарын ташлап киткән? –

      Кауышуны җәһед итү кирәк имди.

      Атаң ятка биргәнне тоймый калма,

      Үгет бирәм, җаныкәем, яхшы аңла,

      Бармыйм дигән сүзеңне телдин салма, –

      Бу үгетне яхшы аңлап торың[146] имди.

      Бу сүземне тыңлагыл колак салып,

      Ятка бирү охшар микән, сәүгән калып? –

      «Йөрсә иде эчеңдә утлар янып!» –

      Шулай дип къәһре дога[147] кыйлам имди.

      Сәнең буең, җаныкәем, зифа үсә,

      Бәнем йөрәк-бәгыремне шулар кисә;

      Һич исемдин чыкмыйсың көндез-кичә, –

      Һич тә такъәт тоту мөмкин дәгел имди!

      Сәнең буең, җаныкәем, зифа үссә,

      Бәнем йөрәк-бәгыремне шулар киссә,

      Иртә торсам, сезнең якдыйн җилләр иссә, –

      Шул җилләрдин исәнлегең сорыйм имди!

      Сәнең өчен бәнем эчем утлар яна,

      Бәнем йөрәк-бәгыремне чолгап ала,

      Кауышуны, җаныкәем, теләп кара, –

      Бер Ходаем кабул итмәс микән имди?! (…)

      Торсам иде бу дөньяда сәне алып,

      Сәнең өчен йөримен көеп-янып;

      Һич бүтәнгә йөрмимен күңел салып, –

      Бу күңелдин кайгы кайчан бетәр имди?!

      Әгәр килсә яучыга сәңа ятлар,

      Үзең сакланмасаң, сәне кем[ләр] саклар?

      Үзең саклансаң, сәне Хода саклар, –

      Бу сүзләрне яхшы аңлап торың имди!

      Бу сүзләрне тота күрмә, җаным, ялган,

      Сәнең кебек бар биргәнне тоймый калган[148] –

      Шул буладыр үз башыны суга салган, –

      Бер баргачдин кайту мөмкин дәгел имди!

      Суга киткән нәрсәне булмый алып,

      Сән дә дәхи шулай булма, тоймый калып;

      Гомрең буе йөрерсең көеп-янып, –

      Бу үгетләр исеңә төшәр имди.

      Сәүгән [ярлар] калып ятка, әй, баруың,

      Андин артык утка кереп, әй, януың,

      Көнен-төнен кайнар, җаным, әй, саруың! –

      Гыйшык уты һич сүрелми янар имди.

      Гыйшык уты янар, һич сүрелмидер,

      Дөнья-галәм күзләргә һич күренмидер;

      Үлгәндин