Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Адваротны бок люстра - Ксенія Шталенкова


Скачать книгу
не так самотна! Што ж вы думаеце? Выгадавала аднаго хлопчыка, а яшчэ з адным не здолею зладзіць?

      Бася нават не ўсміхнулася. Згорбіўшыся, яна моўчкі глядзела, як вячэрае Міхал, і гаротна ўздыхала час ад часу.

      У яго пакоі дзяўчынка зноў прынялася за ўмольванні.

      – Ну як жа ты не разумееш, Баська, – ужо ў які раз тлумачыў ёй Міхал, – ехаць са мной табе небяспечна, а тут ты пад апекай карміцелькі. Ужо хто-хто, а яна цябе не дасць пакрыўдзіць! Тым больш табе лепш быць побач з люстрам: што, калі раптам яно адчыніцца?!

      – Ды не адчыніцца яно! – усхліпнула Бася. – Стары ж казаў, што раней, чым праз паўгода, я дамоў не траплю.

      – Паслухай, Баська! – усклікнуў Міхал, пляснуўшы сябе па лбе. – А што, калі ты пажывеш у старога, пакуль мяне не будзе? Можа, ён табе яшчэ нешта распавядзе ці адправіць дадому раней?

      – Ну, не ведаю, – з сумневам у голасе працягнула Бася. – А на колькі дзён ты едзеш?

      – Не дзён, Басенька. Тыдні на два-тры, ну, самае вялікае – месяц.

      – Так доўга? – у дзяўчынкі зноў на вочы навярнуліся слёзы.

      – Ды ты азірнуцца не паспееш, як я вярнуся! А ў купца столькі ўсяго цікавага: і ўборы, і ўпрыгожанні, і чаго толькі няма!

      – У-у… Табе абы ад мяне адкруціцца, – скарыўшыся, прабурчала Бася.

      – Ну вось і добра! Заўтра раніцай пойдзем да купца дамаўляцца. Можа, ён і не захоча цябе браць у свой дом.

      – Вось яшчэ! – фыркнула Бася і ганарліва пайшла да дзвярэй.

      Раздзел 7

      З ранку Міхал і Бася пайшлі да старога, але яго не было на месцы. Адзін з яго памагатых сказаў, што пан Альбрыхт паехаў і вернецца няхутка.

      Ідучы следам за Міхалам, дзяўчынка гучна ўсхліпвала і выцірала слёзы рукавом.

      – Бася, годзе! – умольваў яе юнак.

      – Не магу я! – праныла яна.

      – Людзі глядзяць!

      – Няхай глядзяць! – сказала Бася і зарыдала яшчэ гучней. Міхал уздыхнуў і спыніўся.

      – Ну чаго ты плачаш? Ну няма старога, і што з таго? Застанешся з карміцелькай.

      – Не жадаю я з карміцелькай заставацца! – прамовіла дзяўчынка, утыкаючыся ў плячо Міхалу.

      Ён абняў Басю і пахлопаў яе па спіне.

      – Не хвалюйся так, Баська!

      – Ага, не хвалюйся! А калі люстра сапраўды адчыніцца і мне прыйдзецца пайсці? А я так тут нічога і не пабачыла! Я нават на коніку не пакаталася!

      – Не журыся! Я ўсё роўна яшчэ некалькі дзён буду тут. Ужо што, а на коніку ты абавязкова пакатаешся! Вось мы дамоў вернемся і адразу пойдзем у стайню! У мяне там ёсць некалькі коней. Ты абярэш таго, які табе спадабаецца. Хочаш, заўтра паедзем за горад, пакатаемся? Згода?

      – Угу, – прамычала Бася.

      Пакуль яны вярталіся, дзяўчынка распавядала Міхалу, які яна выдатны яздок і як ліха спраўляецца з кожным канём у сябе ў ХХІ стагоддзі.

      Яны прыйшлі дадому і, як абяцаў Міхал, адразу ж накіраваліся да стайні. Калі Бася ўбачыла коней, у яе загарэліся вочы: тыя чучкі, на якіх яна каталася, ні ў якое параўнанне не ішлі з гэтымі прыгожымі, цудоўнымі істотамі!

      – Хто табе падабаецца


Скачать книгу