Τρελό Ντετέκτιβ. Αστεία ντετέκτιβ. StaVl Zosimov Premudroslovsky

      Γεια σας

      Αμέσως προχωρήστε στην περιγραφή των κύριων συμμετεχόντων στα γεγονότα που πρότεινα σε αυτό το τμήμα των υποθέσεων.

      Ο πρώτος στον κατάλογο είναι ο στρατηγός Ottila Aligadzhievich Klop. Από όλους εκείνους που τον περιβάλλουν, δεν ήταν τυποποιημένη ανάπτυξη – ενενήντα εννέα και εννέα εκατοστά.

      Ρωτάτε: “Αλλά πώς έγινε δεκτός στις τάξεις των φύλακες της τάξης, τελικά, μετά από ένα και μισό μέτρα δεν θα ληφθούν στον στρατό, και χωρίς τον στρατό δεν θα ληφθούν σε κηδεμόνες …". Αλλά είναι – μια ειδική περίπτωση: Οι γονείς του ήταν πιο συγκεκριμένα η μητέρα του και ο παππούς του, που τον υπηρετούσαν αντί του πατέρα του, απλών πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με πρωτότυπες εβραϊκές ρίζες. Είναι απλά ότι η μητέρα του, μια φορά την τελευταία χιλιετία, όταν ο κόσμος δεν χρησιμοποιούσε ακόμα υπολογιστές παντού και η Μεγάλη Σοβιετική Ένωση, προσχώρησε οικειοθελώς στις τάξεις των διεθνιστών που είχαν καθήκον να καθαρίσουν τους άρρωστους μετά το άδειασμα της ταινίας. Και αυτό συνέβη σε κάποια αφρικανική χώρα και οι αρχαίες φυλές των πυγμαίων της Κεντρικής Αφρικής αποδείχτηκαν άρρωστοι, ένας από τους οποίους, ή μάλλον ο ίδιος ο ηγέτης, είναι ο Μεγάλος Πρεσβύτερος, εκατόν είκοσι χιλιάδες χρόνια του ημερολογίου του είναι παλιό και από τότε που οι συμπατριώτες του, Επομένως, όσοι θυμούνται τη γέννησή του δεν ήταν και ήταν σε θέση να ισχυριστεί ότι η μητέρα του είναι ο Ήλιος, και ο πατέρας του είναι η Σελήνη κλπ. κλπ… Φυσικά, η μελλοντική μητέρα της Ottila δεν πίστευε σε αυτό το παραμύθι, αλλά δεν προσβάλλει, απλά χαμογέλασε και κούνησε τον Μεγάλο Παλαιό Χρονοδιακόπτη όλων των Ανθρώπων της Γης. Αφού έλαβε τις απολαύσεις του ηγέτη, ήταν υπέροχα δελεαστικό εξωτικό: τα τηγανητά μάτια των βίσονων σε σάλτσα σκόρδου, τα καπνιστά αυγά ενός ελέφαντα με σολομό σοκολάτας, το μπούστο του φρέσκου αίματος του φρέσκου παραϊατρικού Ivan Kozimovich Pupkin την παραμονή και του χυμού φρούτων Coca στην τρίτη… Γενικά, η έγκυος μητέρα ξύπνησε και στη συνέχεια η ζωή της δεν ήταν πλέον ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

      Και σύμφωνα με τη νομοθεσία της πυγμαίας φυλής, το μέσο ύψος ενός στρατιώτη και κηδεμόνα της τάξης ήταν τουλάχιστον ογδόντα εκατοστά και όχι περισσότερο από ένα μέτρο πέντε και μισό εκατοστά, φυσικά, μεταφέρθηκε στην αστυνομία τους και έστειλε με την ανταλλαγή εμπειριών στη Ρωσία. Συνεπώς, παρέμεινε στην υπηρεσία: έλαβε μόνιμη κατοικία, όπως οποιοσδήποτε επισκέπτης εργαζόμενος, και από τη στιγμή που ήταν πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορούσε να τον εκτοπίσει. Εν ολίγοις, όλα είναι δυνατά στη χώρα μας, ειδικά για χρήματα. Αλλά έπρεπε να περάσει στρατιωτική εκπαίδευση με τον πατέρα του στη φυλή και να γεμίσει τον ελέφαντα στην εξέταση. Αυτό αναφέρθηκε στο έγγραφο που παρουσιάστηκε στον τόπο της ζήτησης, το οποίο βγήκε από την κοιλιά του Ottila και εγκρίθηκε από την UNESCO. Φυσικά, ένα άλλο έγγραφο επισυνάφθηκε σε αυτό, αν και ανεπίσημα, έμοιαζε με εκατό δολάρια. Και ακόμη περισσότερο στο κύριο έγγραφο υποδείχθηκε ότι υπηρέτησε στο βαθμό γενικού στρατού του τμήματος βορρά-νότου της φυλής που ονομάζεται Nakatika Ui Buka. Φυσικά, ο τίτλος αυτός του απονεμήθηκε λόγω του πατέρα του για τη ζωή του, ειδικά επειδή η φυλή του απαριθμήθηκε στις δυνάμεις του ΟΗΕ.

      Ο Young Ottila απέκτησε την ακόλουθη εμπειρία στην υπηρεσία της φυλής, συγκεκριμένα, πέρασε τις εξετάσεις σε: τοξοβολία, ρίχνοντας ένα tomahawk, αναρρίχηση “σκαρφάλωμα”, που του επέτρεψε να ανέβει, τόσο σε επίπεδες κατακόρυφες και με σπυράκια. Θα μπορούσε επίσης να ρίξει και τα δύο πόδια πάνω από τα δικά του ή τα αυτιά των άλλων και κρατώντας στο πάτωμα και στα δύο χέρια θα μπορούσε να χορέψει έναν χορό βρύσης, να κάνει ένα τριπλό θόλο επάνω, πλάγια, προς τα εμπρός, προς τα πίσω και χωρίς να αγγίξει το πάτωμα. Μάθαιναν πώς να δαμάζουν τις γάτες, τα σκυλιά και άλλα ζώα που δαγκώνουν και καταβροχθίζουν, συμπεριλαμβανομένων των κουνούπια, των κουταβιών, των ψειρών και των αρκούδων grizzly.

      Μετά την αποστολή της Ottila με δική του αίτηση και λόγω της ασθένειας της μητέρας του, στάλθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών ως υπάλληλος – βοηθός του Μάρσαλ, τον οποίο δεν είχε δει ποτέ στα μάτια του, αλλά μόνο άκουσε τη φωνή του στο ραδιόφωνο και ένα ειδικό τηλέφωνο. Μετά από τριάντα δύο χρόνια, μεταφέρθηκε στο χωριό Sokolov Ruchey, στην περιφέρεια του Λένινγκραντ και στην Αγία Πετρούπολη, τον σιδηρόδρομο Lyuban, λόγω περικοπών στη διοικητική συσκευή.

      Του έδωσαν μια καλύβα, μια πρώην επαγγελματική σχολή. Το πρώτο μισό της καλύβας κατέλαβε τις εγκαταστάσεις για στέγαση, και το δεύτερο προοριζόταν ως ισχυρό σημείο.

      Και έπειτα ο Ottila Aligadzhievich κάθεται στο γραφείο της και γράφει μια τριμηνιαία, και στη συνέχεια αμέσως, ετήσια έκθεση. Βγαίνει σε βιασύνη, κάνει λάθη, μπερδεύει λέξεις στις γλώσσες και ξέρει μια δωδεκάδα από αυτούς, όπως: γαλλικά, γηγενή φυλή, πέντε διαφορετικές σοβιετικές γλώσσες, λατινικά, ρωσικά, ρωσική λογοτεχνία, ρωσική φενία, ρώσοι άστεγοι, γλώσσα ερωτηθέντων και άλλοι.

      Γράφει, γράφει, και έπειτα ο γιος δέκα χρόνων έρχεται στο γραφείο του:

      – Πατέρα; – μελαγχολικά παιδική ζήτησε το εκατόν τριάντα εκατοστό δέκαχρονο γιο Izya.

      – Τι, γιε; – χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του, απάντησε ο πατέρας του Ottil.

      – Μπαμπά..; – Η Izya δίστασε. Ο πατέρας έγραφε ακόμα.

      – …