[vii]. Gilbert Gibson

[vii]

Gilbert Gibson

Tafelberg

Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van [vii] mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.

[1]

ek’t ’n hond hy stap

deur die oop veld naby my

huis styf teen my been

neus gevestig op die vreemde

reuke ver of woes geleë

soos die son bo-oor bome

vou hy sy vlerke vir my oop

skemer tot lig gevalk

ek laat vir hom ’n dun fluit

dat ons omdraai

om onder wolke te vertoef en bly hoop

ons gaan stap eendag

deur ’n digte staning doringbome

voor ’n rant waar die sweem van

ribbokke in die skaduwee lê

plek-plek omliggende gras nog

vars gedou en nat voor die snoet

en voor ons meedoënloos

’n kiewiet sal vlug sy voete verwild

sy oë rooikring-cokebottelbodems

in die opkomende

[2]

daar lê vanoggend soos ou kos in

koue kookolie ’n dooie duif

in die swembad

glibberig en onverwags

vasgenes in blare wat te veel

was vir afskep

die duif is deur chloor omhul

soos voetstappe deur ’n klooster

ek en die kind klim in die kar

waai vir ma op die stoep sy

staan so roerloos soos ’n soutpilaar

soos ’n jetplane is ons leaving

margaret ons wonder

are you grieving

[3]

verbeel my dat soos ’n wolf sluip

jou lyf met die blywende onsekerheid

van roofdiere voor maansverduistering

na die warmte van lakens die

skimp van onvermydelike slaap

daar wag ’n wêreld van bloed en bene

sonder die rebellie van

kwade bedoeling

die slaap slik om jou soos ’n pels

ons lywe saam soos die bene-

weling van ledemate

wat eens die wakker van beweging

tot uiterste verlamming beding

daar gaan die arm oor

in die pols

die pols oor in die hand

die wakkerword ’n gewrig

wat in onwaarskynlike verband

met die dood van elmboë staan

daar versamel die arms donkerte

daar word die nag beraam

in ’n droom se onderwaterweg

voel ek hoe jy

spleetloer na my kyk

hoe jy sluk en met

’n vlymgeskerpte vingernael

die hare uit jou oë haal

en omdraai en aanslaap

rooies die nag is lank en swaar

siende dat ek my verbeel

’n wolf sluip in jou lyf

die blywende onsekerheid deur

[4]

nie majola nie was klara

twee jaar voor my op skool

haar rok duime korter

as die ander meisies

bruin van netbal

eenkeer vir my ’n oefeningboek

met gedigte in gewys haar

eie handskrif in ’n netjiese

krul soos haar hare op die jaarbladfoto

na debat in die donker

strate teruggestap

na haar ouma-hulle se huis

hande sweterig in mekaar en

lank daarna nog die reuk

op my vel in die stilte

van die seunskoshuis

tot vandag nog goedkoop parfuum

uit moerdyk se apteek wat my

terugvat na die leë

straat voor die skool

na haar meer gesofistikeerde

beheersde lag ’n krakerigheid

in die stem eenkeer het ek haar

en magda in die boekhouklas sien

rook in dekadensie jaloers en

tot opgewondenheid geril

in hedendaagse terme is sy

die kaal maag die sigbare

belly button die tatoe laag

op die rug

en alle ander sonde

wat die hart van hande vind

iemand vertel my die ander dag

klara is in johannesburg

en sy het ’n gestremde kind

[5]

van my eerste musiekles net

die tannie en haar middel c en hoe

ek by die huis

met sy groot grasperk af in

die paadjie pa in die bakkie

voor in die straat

en ek voel die pedale onder

my voete in die anatomiese roete

van stap ek voel die toon-

lere deur my roer as ek

langs jou loop

en ek voel hoe asemintrek weer

duiselig word as jy liggies

aan my raak

die bakkie se venster is oop

jis ou seun

sê my pa

[6]

onderkant die huis

Скачать книгу