SAKLI DÜNYAYA YOLCULUK. AYDIN ALMILA
Katlanmış kâğıdı açmaya fırsat bulamadan da Doruk yanına geldi. Öyle birdenbire neden dışarı fırladığını sordu.
Ada tam neler olduğunu anlatacaktı ki amcaları elinde metal bir kutuyla göründü. Aldığı cıvataları ve somunları kutuya doldurmuştu. Dükkân sahibini ise metallerin arasında bırakmıştı. Yeğenlerine, “Bu da bağlantı kablosu!” diye gösterdi. Nedense ilginç bulacaklarını düşünmüştü. Daire şeklinde sarılıp, iple bağlanmış kabloya bakarken gözleri parlıyordu. “Böylesini bulmak kolay değil, çok uzun zamandır üretilmiyor.”
İki kardeş daha sonra konuşmak üzere sessizce anlaştılar. Zaten Ediz’in onların konuşmasını beklemeye niyeti yoktu. Bisiklete yerleşmişti. Geri dönüp su arıtma makinesini tamir etmek için sabırsızlanıyordu.
Pamir bitpazarının olduğu sokağı arkasında bırakınca durdu. Hayatı boyunca yaşadığı en hareketli gündü. Şu emaneti sahibine bir ulaştırabilseydi! O anda donup kaldı. Haritayla zarf yoktu! Düşürmüştü! Dükkândayken elinde olduğuna göre nerede düşürdüğünü tahmin etmesi zor değildi. “Bir bu eksikti!” dedi. Gerisin geri koşturdu.
İşte, dükkânda karşılaştığı çocuklar oradaydı. Zarf ise kızın elindeydi. Pamir rahat bir nefes aldı. Hemen gidip isteyecekti ki çocuklarla birlikte dükkâna gelen adam dışarı çıktı. O üçü, gözünün önünde tuhaf bir bisiklete binip yola koyuldu.
Pamir arkalarından, “Hey, durun!” diye seslendi ama bisiklettekilere sesini duyuramadı. Sadece oradan geçen birkaç kişi dönüp baktı.
Pamir olanlara inanamıyordu. Yine koşturacaktı! Ara fazla açılmadan bisikletin peşinde düştü.
4. Bölüm
Kâşif’in Haritası
Betül yüzünde endişe dolu bir ifadeyle çalışma odasına girdi. Duvara iliştirilmiş karman çorman harital ara baktı. Çoğu bir süredir yaşadığı kasabaya aitti. Bildik haritalar gibi sadece caddeleri, sokakları ya da kasabanın tepelerini ve kıyısını gösteriyordu. Üzüntüyle içini çekti. Oysa oraya yerleşirken çok daha fazlasına ulaşacağını ummuştu. Taşınma nedeni, kasabanın yer altını keşfetmekti. Bir zamanlar büyükbabasının keşfettiği gibi! Ama yapamamıştı.
Büyükbabası gerçek bir kâşifti! Arkadaşları tarafından da boşuna Kâşif diye anılmamıştı! İşte, Betül de onun izinden gitmeye çalışıyordu.
Pencereden dışarı bakınca yüzündeki endişe iyice arttı. Gökyüzü sisle kaplıydı ve nasıl da kasvetliydi. Hep böyle mi kalacaktı? Buna nasıl izin verirdi?
Çalışma masasına yerleşip üstündeki notlarını karıştırdı. Gözü notların arasındaki fotoğrafa takıldı. Bir grup bilim insanının birlikte çektirdiği eski bir fotoğraftı bu. Hepsi umut dolu, gözleri parlayan gençlerdi. Aralarında büyükbabası da vardı.
Fotoğrafın arkasında el yazısıyla, “2015, Paris” yazıyordu. Birkaç isim de eklenmişti. Kâşif, Profesör, Kontes, Asil… Belli ki fotoğraftakilerin takma isimleriydi. Yakın arkadaş olduklarını tahmin etmek zor değildi. Dünyanın geleceğini kurtarmak için atılacak adımlardan biri için toplanmışlardı. O adıma tanık olmak, hatta ortak olmak için…
Fosil yakıtlar kullanılmayacak, kirli enerji devri kapanacaktı. Böylece buzullar hızla erimeyecek; okyanuslar, denizler yükselmeyecekti. Bir yere yağmur damlası düşmezken, yakınında fırtınalar kopmayacaktı. Hava gittikçe daha çok, daha çok ısınmayacaktı. Canlıların nesli tükenmeyecekti…
Betül o toplantıyı, önceki ve sonraki toplantıları, imzalanan anlaşmaları okuduğu kitaplardan biliyordu. Olaylar umulduğu gibi gelişmemişti. Gelişseydi zaten yaşadıkları dünya farklı olurdu. Önlemler alınmıştı alınmasına ama biraz yetersiz, biraz geç kalınmıştı. Daha kötü olabilirdi tabii. “Neyse ki dünyanın geleceğini düşünenler de az değilmiş.” diye mırıldandı. Aslında tek tek her bir kişinin aldığı önlemler bile daha kötüden kurtulmayı sağlamıştı.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.