Gezworen . Морган Райс
FEIT:
Het afgelegen Isle of Skye (Nordic voor “het eiland van mist”) gelegen aan de Westkust van Schotland, is een antieke plaats waar koningen hebben geleefd en gevochten, waar er nog steeds kastelen bestaan en waar de allerbeste elite krijgers eeuwenlang hebben geoefend.
FEIT:
Op het Isle of Skye is er een plaats, Faerie Glen, waarvan wordt beweerd dat als je er een wenst doet, hij zal uitkomen.
FEIT:
Rosslyn Chapel, gelegen in een kleine stad in Schotland, is volgens hardnekkige geruchten de laatste rustplaats van de Heilige Graal, die zou verborgen zijn achter een verscholen muur op de onderste niveaus van de crypte.
JULIA: Wat wil je dan? Wat laat je onvoldaan?
ROMEO: Jouw woord van trouw in ruil voor dat van mij
JULIA: Ik gaf het mijne voor je er om vroeg,
Maar had ik dat toch maar nog niet gedaan...
Mijn geven kent geen einde, als de zee,
Mijn liefde is even diep; hoe meer ik je geef,
Hoe meer ik over heb: 't is eindeloos.
--William Shakespeare, Romeo en Julia (Vertaling Jan Jonk)
HOOFDSTUK EEN
De Schotse Hooglanden
(1350)
Caitlin ontwaakte onder een bloedrode zon. Ze vulde de volledige hemel, een onmogelijk grote bal aan de horizon. Ze zag het silhuet van een man waarvan ze voelde dat het alleen haar vader kon zijn. Hij strekte zijn beide armen uit alsof hij wou dat ze naar hem toerende.
Ze wou het zo wanhopig graag. Maar terwijl ze probeerde rechtop te zitten, keek ze neer en zag ze dat ze aan een rots was gekluisterd met ijzers die haar polsen en voeten in plaats hielden. In een hand hield ze drie sleutels, de sleutels waarvan ze wist dat ze die nodig had om haar vader te bereiken, en in de andere, haar halsketting, waarvan het zilveren kruisje in haar handpalm bungelde. Ze vocht zo hard ze kon maar toch kon ze niet bewegen.
Caitlin knipperde met haar ogen en plots stond haar vader boven haar en glimlachte op haar neer. Ze kon voelen hoe de liefde van hem afstraalde. Hij knielde en ontsloot langzaam haar kluisters.
Caitlin leunde voorwaarts en omhelsde hem en ze kon zijn warmte, zijn geruststelling voelen. Het voelde zo fijn om in zijn armen te zijn; ze voelde haar tranen stromen op haar wangen.
“Het spijt me, vader. Ik heb je teleurgesteld.”
Hij leunde achterover en glimlachte naar haar terwijl hij in haar rechtstreeks in de ogen keek.
“Je hebt alles gedaan waarop ik hoopte, en meer,” antwoordde hij. “Nog een laatste sleutel en we zullen samen zijn. Voor altijd.”
Caitlin knipperde met haar ogen en wanneer ze die terug opende, was hij weg.
In zijn plaats waren er twee figuren, bewegingsloos liggend op een rotsachtig plateau. Caleb en Scarlet.
Plots herinnerde Caitlin het zich. Hun ziekte.
Ze probeerde hen van de rots weg te verplaatsen maar ze was nog steeds geketend en, hoewel ze vocht wat ze kon, waren ze onbereikbaar. Ze knipperde opnieuw met haar ogen en plots stond Scarlet over haar, neerkijkend.
“Mama?”, vroeg ze.
Scarlet glimlachte naar haar en Caitlin kon voelen hoe haar liefde haar ommantelde. Ze wilde haar omhelzen en ze vocht met alles wat ze in haar had, maar ze kon zich niet vrijmaken.
“Mama?” Scarlet vroeg het opnieuw terwijl ze een enkele, kleine hand uitstrekte.
Caitlin zat onmiddellijk kaarsrecht.
Diep ademend hield ze haar handen langs haar zijde en probeerde ze uit te vissen