Was het maar voor altijd. Софи Лав
>
WAS HET MAAR VOOR ALTIJD
(DE HERBERG VAN SUNSET HARBOR—BOEK 4)
S O P H I E L O V E
Sophie Love
Sophie Love is al heel haar leven fan van het romantische genre, en ze is nu verheugd haar eerste romantische serie aan te kunnen bieden: VOOR NU EN VOOR ALTIJD (DE HERBERG VAN SUNSET HARBOR—BOEK 1). Sophie zou het heel leuk vinden van u te horen, dus breng alstublieft een bezoekje aan www.sophieloveauthor.com om haar een e-mail te sturen, u in te schrijven voor de nieuwsbrief, gratis e-books te ontvangen, het laatste nieuws te lezen, en in contact te blijven!
Auteursrecht © 2016 Sophie Love. Alle rechten voorbehouden. Behalve wanneer toegestaan volgens de Amerikaanse Copyright Act uit 1976, mag geen enkel deel van deze publicatie worden gereproduceerd, verstrekt of in enige andere vorm of op enige andere manier, of in een database of gegevensbestand worden opgeslagen zonder voorafgaande toestemming van de auteur. Dit ebook is voor uw persoonlijke vermaak gelicentieerd. Dit ebook mag niet worden verkocht of aan anderen worden gegeven. Als u dit boek met een ander wilt delen, koop dan alstublieft een nieuw exemplaar voor elke ontvanger. Als u dit boek leest en het niet heeft aangeschaft, of het niet voor u is gekocht, retourneer het dan en koop uw alstublieft uw eigen exemplaar. Dank u wel voor uw respect voor het harde werk van deze auteur. Dit werk is fictie. Namen, personages, bedrijven, organisaties, plaatsen, gebeurtenissen en incidenten zijn een product van de voorstelling van de auteur of worden fictief gebruikt. Iedere gelijkenis met echte personen, levend of dood, is volledig toevallig. Jack-afbeelding: Auteursrecht EpicStockMedia, gebruikt onder licentie van Shutterstock.com.
BOEKEN VAN SOPHIE LOVE
DE HERBERG BIJ SUNSET HARBOR
VOOR NU EN VOOR ALTIJD (Boek 1)
VOOR ALTIJD EN EEUWIG (Boek 2)
VOOR ALTIJD, BIJ JOU (Boek 3)
WAS HET MAAR VOOR ALTIJD (Boek 4)
INHOUDSOPGAVE
HOOFDSTUK VIER
Ondanks de bijtende kou was heel Sunset Harbor naar het stadsplein gekomen om de ontsteking van de verlichting van de kerstboom te zien. Zelfs Colin Magnum, de man die het koetshuis voor een maand huurde, was er en genoot van de festiviteiten. Karen van de supermarkt deelde versgebakken kaneelbroodjes uit, terwijl Cynthia Jones rondliep met flessen warme chocolademelk. Emily nam dankbaar de drankjes en het eten aan en voelde de warmte in haar maag sijpelen terwijl ze dronk en toekeek hoe Chantelle blij aan het spelen was met haar vriendjes.
In de menigte zag Emily Trevor Mann. Eens zou de aanblik van hem haar met angst hebben vervuld; ze waren vijanden geweest en Trevor had er destijds zijn levensmissie van gemaakt om Emily uit de herberg te schoppen. Maar dat was de afgelopen maand allemaal veranderd toen hij had ontdekt dat hij een ongeneeslijke hersentumor had. Verre van de vijand van Emily te zijn was Trevor nu haar naaste bondgenoot. Hij had al haar achterstallige belastingen betaald (honderdduizenden euro’s) en verwelkomde haar nu regelmatig in zijn huis voor koffie en cake. Het deed Emily verdriet hem te zien lijden. Elke keer dat ze hem zag leek hij kwetsbaarder, meer in de greep van ziekte.
Emily liep naar hem toe. Toen hij haar zag, lichtte zijn gezicht op.
“Hoe gaat het met je?” Vroeg Emily, en omhelsde hem. Hij voelde dunner, ze kon zijn uitstekende botten tijdens de omhelzing voelen.
“Zo goed als kan worden verwacht,” antwoordde Trevor, terwijl hij zijn ogen neersloeg.
Emily schrok om hem zo te zien, zwak en verslagen.
“Is er iets dat ik voor je kan doen?” Vroeg ze op zachte toon om de man niet in verlegenheid te brengen.
Trevor schudde zijn hoofd, zoals Emily al had verwacht. Het lag niet in zijn aard om hulp te accepteren. Maar het lag niet in haar aard om ‘nee’ als antwoord te accepteren.
“Chantelle heeft sneeuwvlok slingers kerstversiering gemaakt,” zei ze. “Het zijn eigenlijk gewoon stukjes glitter papier, maar ze is echt trots en wil dat alle buren er eentje hebben. Is het goed als we morgen langskomen om er eentje af te komen geven?”
Het was een sluwe truc, maar Trevor trapte erin.
“Nou, ik denk dat we dan net zo goed wat thee en cake kunnen eten,” zei hij. “Als je langskomt bedoel ik.”
Emily glimlachte in zichzelf. Er zaten scheurtjes in het pantser van Trevor en ze besloot haar buurman bij de volgende beschikbare gelegenheid een bezoekje te brengen.
“Hoe dan ook, ik hoopte je hier te zien,” zei Trevor en nam haar hand in de zijne. Hij was koud, merkte Emily op, en zijn huid voelde klam aan. Er zat een glans van zweet op zijn voorhoofd. “Ik heb iets voor je,” ging hij verder.
“Wat is dat?” Vroeg Emily terwijl hij een stuk papier uit zijn zak haalde.
“Blauwdrukken,” zei Trevor. “Van je huis. Ik