W cieniu zła. Alex North

      Prolog

      To matka zawiozła mnie do komisariatu.

      Policjanci chcieli mnie tam zabrać radiowozem, ale ona stanowczo się temu sprzeciwiła. To był jedyny raz, kiedy straciła nad sobą panowanie. Miałem piętnaście lat, stałem na środku kuchni, a z obu stron pilnowało mnie dwóch wysokich gliniarzy. Nagle w drzwiach pojawiła się matka. Pamiętam, jak zareagowała, kiedy dowiedziała się, dlaczego do nas przyszli i o czym chcieli ze mną rozmawiać. Na początku ich słowa zbiły ją z tropu, ale spojrzała na mnie i zobaczyła, że jestem zupełnie zdezorientowany i przerażony. Na jej twarzy pojawiły się strach, a potem wściekłość.

      Była drobną kobietą, ale kiedy się odezwała, jej cichy głos zabrzmiał niezwykle ostro i stanowczo. Funkcjonariusze zrobili krok do tyłu. W drodze do komisariatu siedziałem obok niej na fotelu pasażera. Jechaliśmy przez miasto za eskortującym nas radiowozem, a ja czułem się kompletnie otępiały.

      Zwolniliśmy przed starym placem zabaw.

      – Nie patrz tam – rozkazała matka.

      Nie posłuchałem jej i nie odwróciłem wzroku. Teren był odgrodzony czerwonymi taśmami. Przy ulicy stali policjanci z ponurymi minami, a na dachach samochodów zaparkowanych wzdłuż krawężnika migały