Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви. Роберт Миннуллин
кергәндә күренә
Ир-егетнең кемлеге!
Аркаң гына чыдасын да,
Пиннек кенә чыдасын!..
Мунчадан сихәтләнеп тә,
Яшәреп тә чыгасың!
Сафланасың, чистарасың…
Кулда – юкә мунчала…
Әй җәмәгать, җитәме соң
Үзең яккан мунчага!
Нәкъ менә минеке кебек
Шәп мунча сирәк шул ул…
Тик мунча, Тукайча әйтсәк,
Җанга да кирәк шул ул!
Матурлык
Ә шулай да дөнья матур,
Ниләр генә дисәк тә.
Дөнья матур нишләсәк тә,
Янсак та һәм көйсәк тә…
Ничек гаҗәпләнмисең ди
Тылсым төсле бу эшкә –
Бу җиргә туу бәхете
Төшкән безнең өлешкә!
И дөньяның нигъмәтләре!
И дөньяның рәхәте!
Бу бит безгә дигән дөнья,
И Ходайның рәхмәте!
Рәхмәт укыйк әнкәйләргә
Һәм Ходайның үзенә! –
Тумаска да мөмкин идек
Бу якты җир йөзенә…
Ә шулай да дөнья матур!
Ул гел матур халәттә!
Матурлыкны аңлый белсәң,
Күрә белсәң, әлбәттә…
Кызыл алмалар
Күчтәнәч алып килгәнсең!
Зур бер кәрзин! Туп-тулы!
Алмаларың карый минем
Күзләремә туп-туры…
Кәрзинеңә матур булып
Тезелгән иде алар,
Агачтан түгел, күңлеңнән
Өзелгән иде алар!
Бер карадым алмаларга,
Бер карадым күзеңә,
Алмаларың бигрәкләр дә
Охшаганнар үзеңә…
Бу алсу алмаларның да
Күңелләре актыр, ак…
Кайсын сайларга да белми
Озак тордым аптырап.
Зур бер кәрзин кызыл алма!
Юк, авыр тоелмады.
Казаныма алып кайттым,
Берсе дә коелмады…
Синең кызыл алмаларың
Төшә дә гел исемә,
Һаман да йөрим исереп
Алмаларың исенә…
Болай гына…
Әллә нинди генә көн бу:
Ни якты, ни караңгы.
Әллә болыт, әллә томан
Каплады күз карамны.
Әллә нинди хиссезлек бу,
Әллә нинди төссезлек,
Күңелемне биләп алды
Әллә нинди көчсезлек…
Мәңге шулай булыр төсле,
И күңелсез, и шыксыз…
Күңелем минем ялангач,
Күңелем бер ышыксыз.
Бүген бертөсле шикелле
Күңелем дә, көнем дә.
Күңелемне юатырга
Юк янда беркемем дә…
Көне шундый шул, югыйсә
Мондый идеммени мин?
Мондый гына юкка-барга
Яндым-көйдеммени мин?
Көннән генә булса ярый…
Башка сәбәп булмасын.
Күңелем дә, моңланса да,
Болай гына моңлансын…
Бу елны да озаттык…
Тузаннарын да