Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин

      Әҗәл. Яхшы. Икенче очрашу бер мең тугыз йөз унбишенче елны булды. Син урман эчендә бил тиңентен сазлыкка баткан идең, пленнан качып чыгуың иде. Мин килдем. Шунда син миңа әйттең, сазлыктан чыгыйм, алып китәрсең, дидең. Мин көттем, син чыктың. Һәм чыккач йөгердең, мине алдадың.

      Әлмәндәр. Син…

      Әҗәл. Өченче тапкырында, бер мең тугыз йөз утызынчы елда, колхоз төзеп йөргәнең өчен кемнәрдер сәнәк белән кадаганнар иде. Син урман сукмагында ята идең. Мин тагын килдем. Ләкин Евстигней исемле бер кеше килеп чыгып, сине минем кулдан тартып алды. Таныдыңмы инде?

      Әлмәндәр. Син Әҗәлме?

      Әҗәл. Нәкъ үзе!

      Әлмәндәр. Ник килдең?

      Әҗәл. Әҗәл кешеләр янына ни өчен килә?

      Әлмәндәр. Мин сине чакырмадым.

      Әҗәл. Теге чакларда да син мине чакырмаган идең.

      Әлмәндәр. Мин бит яралы түгел, исән-сау.

      Әҗәл. Менә монысы икенче мәсьәлә. Газраилдән качып кирәгеннән артыгын яшәгәнсең. Иң күп дигәндә, син туксанга гына җитәргә тиеш идең. (Кесәсеннән кәгазь чыгарып.) Менә шушы урынга кулыңны куй.

      Әлмәндәр. Нәрсә ул?

      Әҗәл. Повестка. Шуңа кулыңны куюың була, туп-туры безнең шеф Газраил янына юнәләсең.

      Әлмәндәр. Сөйләмә юкны!

      Әҗәл. Мин ялган сөйләмим. Куй кулыңны, вакытым тар. План үтисем бар. Бу юлы мине ега алмассың, алдатмам да, коткарып калучы да булмас. Кулыңны куй!

      Әлмәндәр (паузадан соң). Вакыт җитте дисеңмени?

      Әҗәл. Әйе, җитте.

      Әлмәндәр. Бик тиз була түгелме соң?

      Әҗәл. Нинди тиз?! Туксан бергә җит тә, тиз, имеш.

      Әлмәндәр. Ярый, уйлап карармын.

      Әҗәл. Бернинди уйлау юк. Кулыңны куй. Минем белән бәхәсләшергә, тарткалашырга уйлама. Бер генә адәм баласының да мине җиңгәне юк. Галимнәр дә патшалар да – барысы да җиңелеп киләләр.

      Әлмәндәр. Эшлисе эшләрем бар бит әле.

      Әҗәл. Бер генә адәм баласының да дөньядагы эшне эшләп бетергәне юк. Әгәр бөтен эшне син эшләп бетерсәң, синнән соң килгәннәргә эш калмас иде. Эшсезлектән гаҗиз булган кешеләр акылдан язарлар иде.

      Әлмәндәр. Менә хәзер үк дисеңмени?

      Әҗәл. Бу нинди урынсыз сорау?! Әйтәм бит, вакытым юк. Бүтән җирләргә дә өлгерәсем бар.

      Әлмәндәр. Алай икә-ән…

      Өммия (тәрәзәне ачып). Әткәй, кер әле.

      Әлмәндәр. Ни булды тагын?

      Өммия. Нигәдер Искәндәр авырайды.