Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология
чыңы сөйли болын өнен,
Чал кылганнар көйли кырлар моңын…
Яланаяк кына, сайлап кына
Өзә барам зәңгәр чәчкәләрне.
Арыш серкәләнә, көн уртасы,
Тургай моңы чәчри чәрдәкләнеп.
Адым саен, һәр сулышым саен,
Күк-Тәңредән миңа җавап иңә.
Табаннарга камыл кадалса да,
Тугарылып, бер чабасы килә.
Мин җавапсыз калмам. Бәгыремдә
Яңа мәңгелек җыр бөреләнә.
Үткәннәрнең кайтавазын җыя,
Чорлар чылбырына үрелә дә.
Мең яши, мең яшисе килә,
Сорау төеннәрен сүтәр өчен.
Бабалары нигезендә оныгымны,
Чыр китереп, мунча кертер өчен…
Фәрман
Без яшәргә хөкем ителгәнбез…
Яшә!
Борынгыдан иңгән, канга сеңгән
Фәрман йөртә сөйрәп якалардан.
Якаң каралганмы, ару-акмы —
Карап тормый сөйри бирә заман.
Ни хәлең бар, дими, җанга тими,
Хәлләреңне үзең хәл кылырсың…
Тудың икән – яшә, сула, атла —
Фәрманнарның гади һәм корысы.
«Әйдә, малкай!..» – чыбыркылый дөнья,
Тәртәләргә тибеп карасаң да.
Чабулыйсы-карулыйсы килми,
Каруларга хәтта яраса да…
Шундый вакыт җитә: бер борылып
Карыйсы да килми үткәннәргә.
Җил дә кояш булсын, икмәк уңсын,
Рәхмәт яусын көтү көткәннәргә.
Баш күтәреп багасы да килми
Күкләр багалмасы – йолдызларга.
Зур буласы, хөр буласы килми.
Түгел дөнья тарга…
Түгел! Дөнья киңдер, гаҗәп иркендер ул.
Тәртәләрнең аръягында – ирек
Бардыр. Исен сизәм, рухын тоям кебек.
Юллар тора көлеп…
«Тудың икән – яшә!» – катгый фәрман
Чыбыркылап сөйри бирә һаман.
Ыңгырашып алга кузгалабыз,
Безгә шушы боерык бик таман…
«Салкын сулы вакыт чишмәсендә…»
Салкын сулы вакыт чишмәсендә
Йөрәгемнең сагышларын юдым.
Кудым!
Мин оныттым! Шакымагыз,
Ишек бикле. Тәрәзләрдә такта.
Бусагамны төн дә йолдыз сара,
Бусагама кунып таңнар ата.
Таң җилләре үрелеп һәр иртәдә
Йолдыз тузаннарын себереп үтә.
Вакыт чишмәсенең салкын суы
Пар чиләкле сылуларны көтә.
Һәр тамчысы – шифа, сагыш, сөю.
Һәр тамчысы җанны куырып ала.
Таң уңае белән атлый кызлар.
Эзләренә вакыт түгелеп кала…
Күләгәләр куна нигезенә,
Янартаулар тына офыкларда.
Бусагамда таңнар ата көн дә,
Таңнар әле мине онытмаган.
Уеп куйдым парлы чиләкләргә
Җуелмасын диеп сагыш төсе.
Вакыт чишмәсенең салкын суын
Таң җилләре чайпалдырып түксен.
Кайту
Кабат көзгә. Кыштыр-кыштыр көйгә.
Үзем Үлмәсбикә кортка гүя.
Җылы оек кирәк, җылы өйләр…
Калын