Каеннар сары иде. Хәсән Туфан

Каеннар сары иде - Хәсән Туфан


Скачать книгу
дә дөнья, яңара ул,

      Яңара да тагын искерә.

      «Син – чиксез», – ди. Әмма бу чиксезлек

      Безнең башка сыймый ничек тә:

      Ә нәрсә соң анда – чиксезлекнең

      Аръягында, каршы як чиктә?

      Дөнья реаль. Ләкин тышы гына,

      Ә мәгънәсе? Нәрсә – мәгънәсе?

      Абсолютны, иң чын хакыйкатьне

      Белеп булмый, дөнья бәндәсе.

      Йөз ел үтәр, мең ел, миллион еллар.

      Ул чордагы яңа буыннар,

      Бөҗәктәге фикер булып кына

      Тоелыр сезгә безнең бу уйлар.

      Ниндидер бер бөҗәк сәфәр итә

      Менә шушы язмам өстендә.

      Нинди фикер анда? Ни турында?

      Юк, абсолют белмим берсен дә.

      Ә син, бөҗәк, кичер, үпкәләмә:

      «Кимсетә, – дип, – мине бу язмаң…»

      Ә кем белә? Бәлки, адәм аңга

      Синең аша үткән, күзалмам.

      Мин дә җанлы, син дә җанлы мәхлук,

      Ә арада хәзер аерма…

      Менә шушы адәм акылы хәлдә

      Бу аң искерер дә баермы?..

      Чиксезлекне белмим, ни-нәрсәдер?

      Белгән заман, чорым бу – дөнья:

      Уйлыйм, җырлыйм, фәкать тәэсир алып,

      Дөньядагы хәлләр турында.

      КАЙДА СИН?

      Таныш инде миңа син күптән,

      Белмәсәм дә синең үзеңне:

      Күптән инде, күптән мин, иркәм,

      Йөрәгемдә йөртәм төсеңне.

      Йөзләреңнең нинди икәнен

      Алсу таңнар килеп әйттеләр.

      Күзләренең нинди икәнен

      Карлыганнар хәбәр иттеләр.

      Тавышларың ничек икәнне

      Тургай белән сандугач әйтте,

      Йөрешләрең ничек икәнне

      Сине күргән карлыгач әйтте.

      Таңнар, кошлар, гөлләр – барсы да

      Синең хакта сөйлиләр, иркәм,

      Синең хакта сөйлиләр дә бит,

      Минем хакта нишлиләр икән?

      Кайларда син, иркәм, кайларда?

      Очрамыйсың, туры килмисең…

      Яшь гомерләр үтә ләбаса,

      Нишләп мине тапмый йөрисең?

      Бер күрүдә сине танырмын,

      Куллар сузып каршы алырмын.

      Юлдаш булып гомер юлыңда,

      Бәхетләргә алып барырмын!

1957

      «Тәрәзәгә килә бер җил…»

      Тәрәзәгә килә бер җил,

      Хәл белергә килгән күк.

      «Кемне шулай, Хәсән абый,

      Юксынасың?» дигән күк.

      Җил килә дә сыйпалана,

      Мине ярата, имеш, –

      Серләремне сөйләтә дә

      Илгә тарата, имеш.

      Сыйпанма, җил, соранма, җил,

      Йөрмә тәрәз төбендә.

      Исемнәрен, билләһидер,

      Әйтәсем юк һичкемгә!

      «Минем исем аның өчен

      Кадерсездер» дисеңме?

      «Серләремне саклый алмый

      Хәерсезем!» дисеңме?

      Кит әле, кит, сыйпанма, җил,

      Йөрмә тәрәз төбендә.

      Исемнәрен, билләһи, дим,

      Әйтәсем юк һичкемгә.

1957

      ЗӘҢГӘР ГӨЛЛӘР ИСЕ КУЛЫМДА

      Яшь гомерләр – зәңгәр чәчәк.

Халык җыры

      Р. И-гә

I

      Сугыш


Скачать книгу