Яшьлегем тугае. Фаиль Шафигуллин
бик авыр.
Кыскандыр бозлар,
Купкандыр давыл…
Кемдер эзләгән
Дөнья читеннән.
Кемдер табалмый
Кире чигенгән.
Кемдер адашып,
Кем туңып үлгән.
Эзләрен салкын
Бураннар күмгән.
Кемдер эзләгән,
Һәм… Кемдер тапкан.
Аның шатлыгын
Кемнәрдер саткан…
«Килгән идем, төнлә торып…»
Килгән идем, төнлә торып,
Диңгез каршына.
Күзем төште ярда ялгыз
Кабер ташына.
Диңгезчеме йоклый монда,
Бер мосафирмы? –
Мамык кебек җиңел томан
Каплады җирне.
Сөю утларында янган
Берәр гашыйкмы? –
Чал дулкыннар, нидер сөйләп,
Ярга ашыкты.
Юлбасар, йә хыянәтче
Ятамы монда? –
Ай кызарып кереп посты
Таулар артына.
Изге яуда һәлак булган
Яшь бер батырмы? –
Сискәндереп диңгез төнен,
Йолдыз атылды.
ЧУКОТКА
Офыклар чал,
Болытлар чал,
Чал диңгез яры.
Көтә безне
Карлы-бозлы
Төньяк причалы.
Бозваткычсыз
Җибәрми боз
Корабны ярга.
Туза карлар,
Бозваткычлар
Безгә юл яра…
Бала-чага
Ярга чаба,
Бар да ак туннан.
Карап тора
Боланнар да
Һәйкәлләр сыман.
И шыгырдый,
Нидер җырлый
Баскан саен кар.
Сагындырган
Карлы урам,
Нәзек каеннар.
Якты йөзләр,
Якты күзләр
Карый һәр яктан.
Бозлар сарган
Шушы ярдан
Башлана Ватан.
ДИҢГЕЗ
(Яһүдчәдән)
Бер бит шигырем суга төште минем,
Йөргән чакта диңгез яры буйлап.
Зәңгәр язуларны юып алгач,
Зәңгәрләнде диңгез гүя ныграк.
Түзәлмәдем, дәштем диңгезгә мин,
Хәсрәтләнеп, телгәләнеп бәгърем:
«Нигә соң ул бөек тирәнлеккә,
Нигә соң ул? Бир, кире бир шигырем!»
Чайкалды да әкияттәге сыман
Төсен бозды зәңгәр киңлек менә.
«Мин музыка язам, – диде диңгез, –
Юләр малай, синең сүзләреңә».
ДИҢГЕЗЧЕ АБЫЙГА
Бер анадан туып, бергә үстек,
Бер сыныкны бүлеп ашадык.
Бер чишмәгә ятып сулар эчтек,
Бергә дөнья гизә башладык.
Җиңелен сайлап күтәрмәдек йөкнең –
Үпкәләмәс туган ил безгә.
Иген иктек җирдә, көтү көттек,
Зур кораблар йөрттек диңгездә.
Кеше бәхетеннән көнләшмәдек,
Табынмадык малга, акчага.
Кайгы килсә, тешне кысып түздек,
Эндәшмәдек, йөрәк янса да.
Сагынырлар әле безне таулар –
Таулардай хөр, горур яшәдек.
Баш