Исландские сказки / Íslensk ævintýri. Отсутствует
(и тогда, думаю, будут тролли мной и мужем моим довольны; halda – думать; считать; tröll – тролль; великан; gleðja sig við e-ð – радоваться чему-л.).“
Þeir ganga nú báðir og fela sig á milli þilja þar sem þeir geta séð inn til hennar. Hamast hún nú sem fyrr og segir við Járnhaus þegar hann kemur: „Þegar ég er búin að eiga kóngsson skal ég lifa betur en nú, þá skal ég drepa allt pakkið í höllinni og koma með ætt mína, og þá held ég tröllin gleðji sig við mig og mann minn.“
Verður kóngsson svo reiður við þetta (/так/ рассердился королевич на такие речи: «на это»; reiður – сердитый) að hann kveikir í kastalanum (что поджёг он замок; kveikja í e-u – поджигать что-л.) og brennir hann til kaldra kola (и сжёг его дотла; brenna – гореть; til kaldra kola – дотла; kaldur – холодный; kol – уголь). Ásmundur segir honum nú allt um eikurnar (Аусмунд рассказал ему тогда: «теперь» всё про дубы) og undrast hann mjög fegurð Signýjar (и подивился он красоте Сигни; undrast – удивляться; fegurð – красота) og þess sem þar inni var (и тому, что там внутри = в дубах было). Biður hann nú Signýjar systur Ásmundar (зовёт он тогда: «теперь» в жёны: «просит» Сигни, сестру Аусмунда), en Ásmundur systur Hrings (а Аусмунд – сестру Хринга); fara þau brúðkaup bæði fram (празднуют они оба свадьбы; fara fram – проводиться). Ásmundur fer nú heim og til föður síns (Аусмунд отправляется домой, к отцу своему). Tóku þeir mágar ríki eftir feður sína (приняли шурин и деверь правление от своих отцов; mágur – зять; шурин; деверь; ríki – власть; правление; королевство; государство) og ríktu til ellidaga (и правили до старости; ellidagar – старость: «дни старости»; elli – пожилой возраст; старость). Og lýkur svo þessari sögu (на том и /этой/ сказке конец; ljúka – закрывать; заканчивать; saga – сказание; сага).
Verður kóngsson svo reiður við þetta að hann kveikir í kastalanum og brennir hann til kaldra kola. Ásmundur segir honum nú allt um eikurnar og undrast hann mjög fegurð Signýjar og þess sem þar inni var. Biður hann nú Signýjar systur Ásmundar, en Ásmundur systur Hrings; fara þau brúðkaup bæði fram. Ásmundur fer nú heim og til föður síns. Tóku þeir mágar ríki eftir feður sína og ríktu til ellidaga. Og lýkur svo þessari sögu.
Báráður (Баурауд)
Einu sinn var karl og kerling í koti (жили-были: «однажды» муж с женой /старик со старухой/ на маленьком хуторе; karl – мужчина; муж; старик; kerling – старуха; баба; жена; kot – небольшой хутор; хижина; избушка). Þau áttu ekkert barn (у них не было детей; ekkert – ср. р. от enginn – никакой). Þótti þeim það mjög leiðinlegt (очень они из-за этого тужили: «представлялось им это очень грустным»; þykjast – считаться; leiðinlegur – скучный; грустный; leiði – отвращение; скука), en gátu ekki að gert (но ничего они не могли поделать). Þeim varð oft sundurorða út af þessu (они часто ругались из-за этого; e-m varð sundurorða út af e-u – кто-л. поссорился из-за чего-л.; í sundur – вдребезги; orð – слово) og kenndu hvort öðru um (и друг друга винили; kenna e-m un e-ð – обвинять кого-л. в чём-л.; hvor annan – друг друга). Að lokum varð fullkomið ósamlyndi á milli þeirra og rifrildi (в конце концов разругались они в пух и прах: «стало полное несогласие между ними и раздор»; að lokum – наконец; lok – конец; fullkominn – полный; совершенный; ósamlyndi – несогласие; samlyndi – гармония; saman – вместе; lyndi – нрав; á milli – между; rifrildi – ссора), því að hvorugt vildi meðkenna (что ни один, ни другой не хотел признать; hvorugur – ни один /из двух/; meðkenna – признавать), að það væri sér að kenna (что всё дело в том: «виной тому было то»), að þau gátu ekki eignazt krakka (что у них /просто/ не могло быть детей; eignazt = eignast /barn/ – заводить /ребёнка/; krakki – ребёнок, дитя). Karlinn fór þá í burtu í reiði sinni (тогда старик в гневе ушёл из дома: «прочь»; reiði – гнев) og kvaðst skyldu ganga næst lífi hennar (сказав, что чуть ли не убьёт её; ganga næst lífu e-s – чуть не убить кого-л.: «пойти за жизнью: «вплотную к жизни» кого-л.»; næst – ближайший; почти; líf – жизнь), ef hún yrði ekki komin í burtu (если она не уберётся прочь), þegar hann kæmi heim aftur (когда он вернётся домой; aftur – назад, обратно).
Einu sinn var karl og kerling í koti. Þau áttu ekkert barn. Þótti þeim það mjög leiðinlegt, en gátu ekki að gert. Þeim varð oft sundurorða út af þessu og kenndu hvort öðru um. Að lokum varð fullkomið ósamlyndi á milli þeirra og rifrildi, því að hvorugt vildi meðkenna, að það væri sér að kenna, að þau gátu ekki eignazt krakka. Karlinn fór þá í burtu í reiði sinni og kvaðst skyldu ganga næst lífi hennar, ef hún yrði ekki komin í burtu, þegar hann kæmi heim aftur.
Þegar