Uzaq planetin sirri. Reyhan Yusifqızı
gedəndən sonra dediyim yolla “ağıllı ev”ə gedərsən. Biz gələnədək ev səni qoruyacaq. Açarı yerə atıram, – Lemi ağ rəngli kartı cibindən sürüşdürüb yerə atdı.
Rüstəm kolların dibinə yatdı. Lemi Kənanla birlikdə ağır-ağır meydana, kiborqlara tərəf yollandı.
Kiborqlar
Süni insanlar onları meydanın kənarında qarşıladı. Təmiz, səliqəli geyinmişdilər. Ağ dəriləri, azacıq parıltılı tünd saçları, mavi gözləri vardı. Üzləri soyuq, ifadəsiz idi. Biləklərində Leminin smartfon-saatına oxşar saat vardı. Hamısı Lemiyə baxırdı. Onlardan biri – qısa saçlı qadın Kənana fikir vermədən Leminin qarşısına keçib gözünü ona zillədi.
Onlar Kənanın başa düşmədiyi tərzdə – telepatik danışmağa başladılar.
Kənan bilirdi ki, telepatiya fikir və düşüncələrin bir-birinə qovuşmasıdır. Səslə deyil, fikirlərlə danışmaqdır. Telepatik əlaqə hava kimi şəffafdır, görünmür. Amma bir çox hadisələr kimi real və təbiidir. Belə əlaqə bircə anda yaranır, burada zaman anlayışı yoxdur. Qarşı tərəfi düşünmək kifayətdir ki, əlaqə kanalı yaransın və fikir axını gözəgörünməz xətlər boyunca ora yönəlsin. Ağlınıza gələn, düşündüyünüz hər bir şey telepatiya anında qarşınızdakı insana agah olur.
Lemigilin planetindəki insanlar telepatik əlaqə qabiliyyətinə mükəmməl yiyələnmişdilər. Təəssüf ki, Yer insanlarında bu əlaqə növünün yalnız təzahürləri var; məsələn, kimsə zəng vurur, hiss edirik ki, bu məhz kimdir. Və ya ürəyimizə damır ki, qarşımızdakı insan indi nə söyləyəcək. Amma biz bu hisslərimizə tam arxayın deyilik, onlara qarşılıq verə bilmirik.
İndi burada, Lemigilin yaşadığı X planetində Kənan gözlərini döyə-döyə səssiz dialoq izləyirdi:
“– Lütfən saatını qolundan aç.
– Yaxşı. Amma əvvəl ailəmin harada olduğunu bilmək istəyirəm.
– Onlar təhlükəsiz yerdədirlər.
– Harada?
– Bizim qalaktikanın Y planetində.
– Bəs mən necə olacam?
– Sən də onların yanına gedəcəksən.
– Bu planet bizimdir. Onu əlimizdən almağa haqqınız yoxdur.
– Planet həm də bizimdir.
– Sizi biz yaratmışıq.
– Doğrudur. Amma siz, təbii insanlar başqa planetə də uyğunlaşıb yaşaya bilərsiniz. Biz isə yalnız burada mövcud ola bilirik.
– İndiyədək yanaşı yaşayırdıq.
– Artıq mümkün deyil”.
Lemi ağır çantasını çiynindən aşırıb yerə qoydu. Çantanı götürdülər.
Sonra saatını açıb qadına verdi.
Kənan da saatını açdı və bu zaman verilən sual Lemini ayıltdı.
– Sənin niyə iki saatın var və biri nə səbəbdən göydə asılı qalıb?
Lemi dönüb Kənana baxdı. Gülümsədi. Onun yaşıl gözləri sevinclə parlayırdı:
– Kənan, o səni görmür! Sən onlar üçün gözəgörünməzsən!
Görünməz adam
Heyrətdən Kənanın ağzı açıq qalmışdı. Görünməz adam? Axı o necə gözəgörünməz ola bilərdi?
Lemi saatı cəld onun əlindən götürüb qadına uzatdı.
Vaxt itirmədən yeni strategiya düşünmək lazım idi. Lemi kiborq qadının Kənanın səmtinə baxdığını görüb ehtiyatlandı, onu aldatmağı qərara aldı. Başqa tərəfə dönüb öz-özünə danışırmış kimi:
– Özünə gəl! Hər şey əladır! – dedi.
Qadın saatları yoldaşlarına ötürdü. Cihazları yoxlayandan sonra aerobusa minməyə başladılar.
Kiborq qadın, Lemi və Kənan yerdə qaldılar.
… Onlar piyada bayaq gəldikləri yolla geri qayıdırdılar.
Qadın arxaya boylanmadan qabaqda, Lemi və Kənan isə onun arxasınca gedirdi.
– Demək, o məni görmür, – Kənan bir də dəqiqləşdirdi.
– Elədir.
– Səsimi də eşitmir?
– Bəli, eşitmir.
– Niyə?
Lemi ağızucu gülümsədi:
– Sən başqa planetin insanısan – bioloji cəhətdən bizdən fərqlisən.
– Yəni başqa xəmirdən yoğrulmuşam.
– Sənin orqanizmindən gələn siqnallar, auranı təşkil edən elektromaqnit dalğalarının tezliyi başqadır. Əşyalarının da həmçinin. Bizim kiborqların sensorları xoşbəxtlikdən bu tezliyi tuta bilmir, elə öyrədilib ki, səndən və sənin əşyalarından gələn siqnalları qəbul etmir, bir obyekt kimi tanımır.
– Demək, onlar Rüstəmi də tanımayacaq.
– Rüstəm! Onu tamam unutdum! Gərək xəbərdar eləyəydim!
– Yəqin, kolların arasında elə gizlənib ki, nəfəs də almır. – Kənan dostunun necə gizləndiyini təsəvvür edib halına acıdı.
– Tez-gec gizlənməkdən bezib “ağıllı ev”ə yollanacaq. Bura bax, Kənan, Rüstəmin yanına get, ona hər şeyi danış! “Ağıllı ev”ə birlikdə gedərsiniz.
– Bəs sən?
– Mən nə edəcəyimi bilirəm. Onlar məni Y planetinə göndərməzdən əvvəl bəzi araşdırmalar aparacaq. Bu vaxt ərzində, düşünürəm ki, qaçıb yanınıza gəlmək fürsətim olacaq.
– Bəs birdən olmasa necə? Biz nə edəcəyik?
– Sizi darda qoymaram! Mütləq gələcəm!
– O səni eşidir, – Kənan kiborqa işarə edərək Lemini xəbərdar etdi.
– O dediklərimə əhəmiyyət vermir, – Lemi arxayın idi. – Axı o, robotdur, məhdud düşünür. Hazırda ona verilən tapşırığı dəqiq yerinə yetirir – məni harasa aparır, vəssalam.
– O ağılsız qabaqda gedir, heç dönüb arxaya da baxmır. Nə düşmüşük onun dalınca? Gəl qaçaq!
Lemi gülümsədi:
– Bax bunu eləmək mümkün deyil. Onun görmə sensorları 360ْ daxilində siqnal qəbul edir. – Kənanın gözlərini döydüyünü görüb əlavə etdi: – Yəni arxanı da görür.
– Heyif ki, Rüstəm burada deyil! Bizim Eynşteyn mütləq bir şey fikirləşərdi, – Kənan təəssüf etdi.
Kiborq qadın onları meydandakı göydələnə doğru aparırdı.
Kənan əl çəkmir, öz ağlınca bu axmaq kiborqdan xilas olmağın yollarını düşünürdü.
Lemi onun nə düşündüyündən xəbərdar idi. Bu planetin yaşılgözlü insanları telepatiya və telekinez kimi bacarıqlara çoxdan nail olmuşdular. Fikirlərini cəmləşdirib yönəldərək başqa insanın nə düşündüyünü,