Atalar sözü. Группа авторов
"bağ" deməyiblər, "bax" deyiblər.
Bağ salan barın yeyər.
Bağa bax üzüm olsun, yeməyə üzün olsun.
Bağa baxarsan bağ olar, baxmazsan dağ olar.
Bağçı bağı ilə, qarpız tağı ilə!
Əkiblər, yemişik, əkərik, yeyərlər!
Ortada yeyir, qıraqda gəzir.
Bal tutan barmaq yalar.
Çörəyi ver çörəkçiyə. Bir çörək də üstəlik.
Halva-halva deməklə ağız şirin olmaz.
Sən ağa, mən ağa, inəkləri kim sağa?!
Qayış nə bilir öküz nə çəkir?!
Dəyirmanda doğulan siçan göy gurultusundan qorxmaz.
Dərziyə köç dedilər, iynəsini yaxasına sancdı.
Adamı qeyrət işlədər, dəyirmanı su!
Torpaq deyər: "Öldür məni, dirildim səni".
İstəyirsən bal-çörək, al əlinə bel-kürək!
Qonaqsız ev – susuz dəyirman
Qonaq sevənin süfrəsi boş olmaz!
Qonağın ruzisi özündən qabaq gələr.
Qonağa "çörək yeyirsən?" deməzlər.
Qonağa "get" deməzlər, palazı altından çəkərlər.
Qonağa görə süfrə açarlar.
Qonaq bərəkət gətirər.
Qonaq birinci gün qızıldır, ikinci gün – mis.
Qonaq dediyin səhər gəlsin, axşam getsin.
Qonaq "doymadım" deməz.
Qonaq ev yiyəsinin tərlanıdır: harda bağlasa, orda durar.
Qonaq qonağı istəməz, ev yiyəsi hər ikisini.
Qonaq umduğunu yox, olduğunu yeyər.
Qonaqlıq yaxşı şeydir – bir gün bizdə, bir gün sizdə.
Vaxtsız qonaq öz kisəsindən yeyər.
Qonşu qonşu olsa, kor qız ərə gedər.
Qonşu payı qarın doyurmaz.
Qonşu toyuğu qonşuya qaz görünər.
Qonşuda bişər, bizə də düşər!
Qonşu aşı dadlı olar.
Qonşu qonşuya baxar – özünü oda yaxar.
Qonşunu iki inəkli istə, özün bir inəkli olasan.
Qonşunun xətrin istə (qədrini bil), amma çəpəri arada saxla.
Qonşunun şamından işıq düşməz.
Qonşuya ümid olan şamsız qalır.
Evdə bişməyib, qonşudan gəlməyib!
Gəmiyə minib gəmiçi ilə dalaşma.
Gülmə qonşuna, gələr başına!
Evin yaraşığı uşaqdır, süfrənin yaraşığı qonaq!
Qohumun kimdir? – Yaxın qonşum.
Ağa ağ deyiblər, qaraya qara
İlanın ağına da lənət, qarasına da.
Qara günün ağ günü də var!
Qaradan tünd rəng yoxdur!
Zor qapıdan gələndə, haqq bacadan qaçar.
Ağın adı var, qaranın dadı!
Pis olmasa, yaxşının qədri bilinməz.
Pisi istəmir, yaxşıya da əli çatmır.
Pis günümdə məni istə, yaxşı gündə istəyənim çox olar.
Cəfa çəkməyən şəfa görməz!
Gül tikansız olmaz.
Ağ gün ağardar, qara gün qaraldar.
Zülm ilə abad olan ədl ilə bərbad olar.
Zülm yerdə qalmaz.
Yaman günün ömrü az olar.
Haqq yandıran şamı söndürmək olmaz.
Şər deməsən, xeyir gəlməz.
Yaman günə səbr edən yaxşı günə tez çatar.
Yaman günü görməyən yaxşı günün qədrini bilməz.
Yaman olmasa, yaxşılığın qədri bilinməz.
Yaman yeyənin olsun, yaman deyənin olmasın.
Yaxşılıq elə ki, başına gəlsin.
Yaxşılıq elə, minnət qoyma.
Yaxşılıq eləyən yaxşılıq görər.
Yaxşılıq eləyib, bir şey umursansa, eləməsən yaxşıdır.
Yaxşılıq itməz.
Yaxşılıq qarşılıqlı (ikitərəfli) olur.
Yaxşıya yaxşı deyərlər, yamana yaman.
Dövlət başa bəladır
Dövlət ağıllının nökəridir, axmağın ağası.
Aldığın sənin deyil, xərclədiyin sənindir.
Dövlət dəniz suyu kimidir: içdikcə içmək istəyirsən.
Dövlətə bel bağlama.
Dövlətin ən yaxşısı ağıldır.
Dövlətlinin dili uzun olar, əli qısa.
Dövlətlinin xoruzu da yumurtlar.
Qızıl ləyənin içinə qan qusandan sonra nəyə gərək?!
Dünya malı dünyada qalacaq.
Varını verən utanmaz.
Ağıllı yoxsul axmaq varlıdan yaxşıdır.
Ağıllı