Гомер биштәре / Котомка жизни. Роберт Әхмәтҗанов

      Безнең менә яфрак чаклы гына

      китап чыкса, ул да киштәдә

      сатылмыйча ята еллар буе,

      киштәләрдә тула дистәгә.

      Якташым дип, бер мактаныр идем,

      исемең дә юк бит, ичмасам.

      Йолдыз булдың инде!

      Ярар иде

      безнең якны ташлап очмасаң!

      Пластинка:

      урман эстрадасы.

      Ә син – соло.

      Сайрый-сайрый дискы әйләнә.

      Исә гүя җылы урман җиле,

      хорга кушыла кәккүк:

      – Әл-ләлә!

      Тыныч чакта бу ни!

      Сайрый идең

      үч иткәндәй сугыш утына.

      О, өздергән чакларың бар иде

      туплар ак-ком-па-нементына!

      Төн белән таң бергә кушылганда,

      үләннәрдә чыклар янганда,

      сугыш уты өткән урманнарда

      концерт бирдең зәңгәр аланда.

      Концерт бирдең бер түләүсез-нисез,

      синең җырың яуны җиңеште.

      Сандугачым, моңа бер уйласаң,

      бездән сиңа орден тиешле!

      Җыр буенча ярыш уздырылса

      Җир шарында барлык кошларга,

      булыр иде сиңа Гран-при

      кошларара конкурсларда!

      Салоннарны, җаным, сөймисең син,

      яшәгәнче анда калтырап,

      оч иректә!

      Сезнең урман белән

      гомерлеккә бугай контракт.

      Урмандагы чыгышыңны тыңлыйм,

      пластинка сайрый кибеттә…

      Иҗатыңда шул син

      кустарь түгел,

      сайрау рәхәт

      сезнең кебеккә!