Мин – табылдыклар өстәле / Я – стол находок. Рахим Гарай
бар икән карасы.
Бөеклектән алып – җимерелү,
Бетү, сүнү, онытылулар…
Кальгаларың җиргә тигезләнгән,
Калаларың инде буш кырлар…
Карасуда, шул ук Аксубайда
Бүгенгәчә туып торалар
Сары чәчле, сылу, ап-ак йөзле
Тупырдашып торган болгарлар.
Оныкларның оныклары үсә,
Болгар оныклары бу якта!
Ник килмәдем икән моңа кадәр?!
Миңа рәхәт…
Миңа оят та…
Аксубайда булганым юк иде —
Онытылган аулак бер төбәк.
Тамырларын эзләп йөргәннәрне
Чакырачак әле,
Үзен таптырачак,
Яраттырачак әле ул, димәк!
Мәскәүдә
Мәскәүнең нәкъ үзәгендә,
Якын дуста кунакта
Кызыл балык, кара икра,
Ананаслар, банан белән
Сыйланып яткан чакта,
Кинәт кенә сызып-сызып
Сагындыра башлады
Әнкәемнең чуен белән
Мичкә куйган бәрәңгесе,
Парлы өйрә ашлары.
Күрдем Мәскәү урамында
Һинд дус, негр, башканы.
Һәм сагындым гомер буе
Авылымда яшәп яткан
Шук керәшен картларын.
Яңгыр койды. Бөтен Мәскәү
Кулчатырын каплады.
Арыш кыры белән шаулап,
Хәтеремә килеп керде
Туган Шөгер яклары.
Бастым мәрмәр баскычларга,
Күрдем яшел яшманы…
Шунда күргән кебек булдым
Юл читендә тып-тын торган
Татарстан ташларын.
Әй син, Мәскәү, гүзәл шәһәр,
Ил үзәге, башкала!
Минем туган якка булган
Иң-иң назлы сөюләрем
Бүген синдә башлана.
Без – Шөгердән
Без тумыштан нефть якларыннан,
Төгәлрәк әйтсәк – Шөгердән.
Шөгернең дә әле иң түреннән,
Чишмәләре бәргән җиреннән.
«Шөгер» белән «йөгер» дигән сүзне
Без рифмага салдык яшь чакта.
Һәм ил буйлап чыгып йөгердек без
Уналты яшь тулыр-тулмаста.
Чабаталар киеп йөгердек без
Заводларга, шахта, далага…
Шунсы рәхәт: нинди эш тә бата
Чабаталы гади балага.
Тулып ташты хезмәт кенәгәсе
Без татыган төрле һөнәрдән.
Аннан торып чаптык белем эзләп,
Без бит йөгерергә өйрәнгән.
Ләкин менә Сабантуйларында
Җыелышып эчеп булмады
Шөгердәге Алан авылының
Бәреп торган чишмә суларын.
Берәребез әгәр ялга кайтса,
Яшьтәшләрен эзләп Шөгергә,
Икенчебез ил йомышы белән
Себерләргә чыгып йөгерә.
Йөгерәләр минем яшьтәшләрем,
Инде күптән әти үзләре.
Киләчәккә карап йөгерәләр,
Яна өмет тулы күзләре.
Йөгереп менеп китәр кебек алар,
Айда яңа эш бар дисәләр.
Йөгереп кенә качып китәр кебек,
Шыксыз үлем үзе килсә дә.
Тумышыбыз