Ни даулыйсың, йөрәк? / О чём тревожишься, сердце? (на татарском языке). Лена Шакирзянова

      Хуш, сихерле бакча,

      Исергәндә

      Хуш исеннән чәчәкләреңнең

      Белмәгәнмен икән

      Кырда үскән

      Кырыс, әче исен әремнең…

      Туфрагыңа синең калды иңеп,

      Эч серләрем, яшьлек эзләрем.

      Ядкяр итеп зәңгәр гөлләреңнең

      Төсен алып китә күзләрем.

      Хуш, сихерле бакча,

      Бөтенләйгә,

      Кабат сиңа кереп йөрмәмен.

      Кайтмам инде, бер кат сахраларда,

      Далаларда тойгач җир ямен.

      Еллар узгач, яннарыңнан синең

      Бер үтәрмен әле әйләнеп.

      Син калырсың яшьнәп,

      яшьлегемнең

      Яшел аты төсле бәйдәге…

      Кайтып киләм.

      Юл читләре яшел келәм.

      Йөгерә-йөгерә, бер кыз миңа

      каршы килә.

      Менә-менә кочагыма

      атылып керә…

      Юк, туктамады, узып китте,

      көлә-көлә.

      Күбәләкләр кунып калган

      күлмәгенә…

      Толымыннан эләктереп алсаң икән,

      Ефәк тасмаларын урлап калсаң икән.

      Кайтып киләм…

      Печәннәрнең җиткән чагы.

      Кыймый гына каршы килә

      бер кыз тагы…

      Иңнәренә чәчелеп киткән

      чәчкәйләре,

      Кулларында күк кыңгырау

      чәчкәләре.

      Йөгереп барып, үзен кочып

      алыйм микән?

      Әллә танытмыйча, качып

      калыйм микән?..

      Кайтып киләм,

      Алан аша юлым тагы…

      Җиләкләрнең янып-янып

      пешкән чагы,

      Шук җилләрнең итәкләрдән

      үпкән чагы…

      Ә хисләрнең гөлләрдән дә

      нечкә чагы…

      Яшел юллар буйлап кына

      барсаң икән,

      Йә шул еллар уртасында

      калсаң икән…

      Кайтып киләм,

      Болыннарда – эскерт-кибән.

      Эңгер-меңгер,

      Каршы килә тагын кемдер…

      Арып-талып, уйга калып

      Кайтып бару.

      Басуларда җитеп килә

      Иген-тару…

      Ваемсыз чакларым узды,

      Талымсыз чакларым да.

      Уйланып калдым бер мәлгә

      Көзге юл чатларында…

      Бу юлдан күпләр үткәндер,

      Алар бәхетле микән?

      Язларым килә озатып

      Кайларга хәтле икән?..

      Ак-караны аермаган

      Гамьсез көннәр бар иде.

      Миңа калса, төн кап-кара,

      Ә иң агы кар иде…

      Сүз кадерен белми торып,

      Җыр кадерен кем белгән,

      Туфрак тәмен белгәнгәдер,

      Таллар җиргә иелгән…

      Гел алдында торса бар да,

      Буйлар ерак үрелми.

      Кеше кадерен аңламыйча,

      Үз кадерең күрелми…

      Еллар өс-баш алыштыра,

      Дөнья көн дә яңара…

      Каршымда, алга чакырып,

      Утлы усаклар яна.

      Серләрен төйнәп язларның,

      Көзләргә китеп барыш.

      Орлык