Җанга газиз җирләр / Дорогие сердцу места. Гузалия Галлямова

      Тын да алмый тыңлап утырдым мин,

      Үткәннәрең үзе бер тарих.

      Синең сабырлыкка исем китә.

      Шул тарихка, әйдә, күз салыйк.

      Тормыш салган арык иңнәреңә

      Йөкләренең иң-иң авырын.

      Горур булып алга атлагансың,

      Кичә-кичә упкын, давылын.

      Һәр балага дөрес юл күрсәтеп,

      Адашмаска килер көннәрдә,

      Биш дистә ел белем-аң биргәнсең,

      Тугры калып изге һөнәргә.

      Ялгыз канат булып үстергәнсең,

      Горурлыгың алар – өч улың.

      Сокланырлык матур оя корган,

      Һәрберсе дә тапкан үз юлын.

      Үз балаңдай безне каршылыйсың,

      Йөзең ачык, әзер табының.

      Туганлыкның белеп кадерләрен,

      Саклыйсың син нәсел тамырын.

      Замананың кырыс җилләренә

      Өзгәләнә һаман йөрәгең.

      Фәрештәләр саклап йөртсен берүк,

      Кабул булсын һәрбер теләгең.

      Сокланамын Сезгә. Бу дөньяның

      Матурлыгын күрә беләсез.

      Күңелегездә туган хисегезне

      Шигырь юлларына тезәсез.

      Һәрбер көнне дога белән башлап,

      Бу тормышка шөкер итәсез.

      Язмыш сынавына бирешмичә,

      Гомер сукмагыннан үтәсез.

      Кояш кебек балкып яшисез сез,

      Җылы биреп һәрбер кешегә.

      Киңәшегез төпле, гел яхшылык

      Телисез сез олы-кечегә.

      Җылы сүзләр белән юатасыз,

      Борчылганда, күңел тулганда.

      Яшәүләре рәхәт, күңелле дә,

      Шундый якын дуслар булганда.

      Күңелләр яшәреп китә,

      Язлар ишек какканда.

      Йөрәк тә дәртләнеп тибә,

      Гөрләвекләр акканда.

      Күзләр очкынланып яна,

      Кояш нурын сипкәндә.

      Уйларым яшьлеккә илтә,

      Язгы җилләр искәндә.

      Иңнәремдә канат тоям,

      Кошлар очып кайтканда.

      Хыяллар чынга ашар күк,

      Сызылып таңнар атканда.

      Язлар җитте. Туган якка

      Кошкайлар кайтыр очып.

      Тынычлык теләп бу җиргә,

      Зәңгәр күкләрне кочып.

      Исән-имин кайтыгыз сез,

      Канатыгыз талмасын.

      Берегез дә ерак юлда

      Аерылып калмасын.

      Күкләрдән аваз салыгыз,

      Каршыларбыз куанып.

      Хәерле яз, яңгырлы җәй

      Килегез безгә алып!

      Тирә-юньне ямьгә күмеп,

      Матурлык, сафлык биреп,

      Аккошлар йөзә күлләрдә,

      Суны аклыкка төреп.

      Үстерсеннәр балаларын,