АСАРЛАР (I жилд). Сирожиддин Саййид
қирғоқларга бир қўшиқ:
Ў, Болгария!..
Ў, Болгария!..
Баланд бўйли қизнинг исми,
Ў, Болгария!..
Айтсам, бағрим тўлиб кетар
муаттар армонларга.
Сочларининг шамоллари
димоғимни чоғ этар,
Чорлар мени мен кўрмаган
манзилу маконларга.
Сарв янглиғ солланади
сарвиқомат бир қўшиқ
Хўрсиниқдай чуқур-чуқур
тунларимнинг қаърида.
Тепалардан нарида эса…
Тепаларнинг қаърида эса…
Қайлардадир жанубларда,
оғзи очиқ ғорларда
Бақирар Бақтрия!..
ОРОМ
На дўстлик, на севги, на орзу, на бахт –
Мен ором йўқотганман.
Қандай қиёфанг бор эди, ҳаловат,
Роҳат, қандай эди сенинг жамолинг?
…Майин шамолларнинг елпинишидан
Замин тинчланади, мизғийди.
Йироқ-йироқларда сарсон бир дарё
Менинг оромимни излайди.
ХОБУ ХАЁЛ
Мен ухлаб қолибман.
Йилларим куйди –
Бировнинг додига етмаган сўзим.
Фаслим ўтаверди.
Асрим ўтаверди.
Мен ухлаб қолибман, дунёйи азим.
Қоялар қулади Тўполондарёга,
Балиқлар кўзида даҳшат, алвидо.
Фалаклар қаърида Замин фарёди.
Мен эса – бесадо, бесадо…
Кимнинг тушларига нур сочдинг, осмон,
Шабнамларга чайиб овозларини?
Йилларим куйди,
Мен ухлаб қолибман,
Қўйвориб асримнинг тормозларини.
Адирлар сарғайди.
Абадий сувлар
Оқиб кетаверди,
кетаверди.
Мени уйқу отлиғ тинч оқар дарё
Олиб кетаверди,
кетаверди.
Қаро қирғоқларда қолди тушларим.
Ўйладим:
Мен энди бошқа қайтмайман.
Бу хобу хаёлнинг мавҳум қиссасин
Ҳеч кимга айтмайман.
Айтмайман!
Олис чинқириқдан уйғондим ногоҳ,
Қарадим:
Теграмда бирор одам йўқ.
“Увв-увв” йиғи келди Сурхондарёдан:
“Отам йўқ, акажон, энди отам йўқ!”
Ғафлатда қолгандим илк бор умримда,
Энди кечалари уйқу келмайди.
Энди тўполонсиз оқар Тўполон,
Отамни ўйлайман, у-ку, келмайди.
Бироқ тунларимнинг туби-тубида
Чўккан кўзлардайин бедор унлар бор.
Дўстим, яшамоқ бор ҳали дунёда,
Дўстим, бу дунёда ҳали кунлар бор.
Ва сиз, оталари тирик юрганлар,
Меҳру оқибатни ўйлаб тўлғонинг.
Севги бор.
Ҳаёт бор.
Ҳамма нарса бор.
Сиз фақат уйғонинг, уйғонинг!
БОЙСУН ҚЎШИҒИ
Фарҳод Аъзамга
Армонлардан юрагимда доғлар-ей,
Бу доғларим мени букун доғлар-ей.
Мен бахт эдим, мен бахт эдим, бахт эдим,
Само айтгил, қани ўшал чоғлар-ей?
Армонлардан юрагимда доғлар-ей,
Бошим