ҚАШҚАДАРЁ ТОМОНЛАРДА. Равшанов Поён
етишмайди ёнда садоқат.
Ҳар куни эшитар хушомади бор,
Бугунги мақтовлар эрта омонат.
Тушга кирди бир кун сотилган виждон,
Ғазабнок ташланиб, бўға бошлади.
Ўзлик, ғурур, номус, яъни уч қадрдон,
Собиқ хўжасининг кўзин ёшлади.
Уйғонди, эздику тушдаги озар,
Сотиб олай деди ўзлик, ғурур, ор.
Ахтарди, йўқ экан бундайин бозор,
Топилмаскан қайтиб, йўқотса бир бор.
Қасрига ўт тушди бир куни, не тонг,
Амал орқа бурди кутмаган чоғда.
Ҳолини сўрмади биронта, аттанг,
Виждон ёлғиз ташлаб кетганди доғда.
ТАЪЗИМ
Профессор: Рустам Сулаймоновга
Яхшилар яхшиси, сизга раҳматим,
Бағри кенг, фидоий, улуғ инсонсиз.
Унутмабсан ишим, чеккан заҳматим,
Илму фанга нисор этгувчи жонсиз.
Менку бир омади юрмаган банда,
Мозий тирқишидан бўйладим бекор.
Интилдим, об-ҳаво қилмадим фанда,
Йўлда кўзанларга келдимку дучор.
Олийшаън қопқага деганда етай,
Таъмирга бекилди муҳташам сарой.
Ноумид ёндимда орқага, нетай,
Дардим кимга айтай, қаерга борай?!
Тақдирдан ризойдим, гарчи йўқ чора,
Ёзмоқ, ўқимоғим, шу бўлди юпанч.
Ҳазрати Темурга сиғиндим, зора,
Руҳидан пайсалу топай деб қувонч.
Ёш эди саксонга қолмоқда ёвуқ,
Узоқлаб кетмади биргина ижод.
Юришим, ишимни кўрмай мувофиқ,
Бекитдилар йўлим, йўқ эди нажот.
Юрарим суқмоқни босганди алаф,
Унутиб қўйгандим умид манзилин.
Қўнғироқ қилдингиз Худо ёрлақаб,
Яхшиликка йўйдим тақдир ҳазидин.
Вайрона кўнглимни обод этдинггиз,
Фанимиз қасрига қилдингиз даъват.
Мардона устозсиз, қўл узатдингиз,
Жўш урди юракда шукрона, ҳайрат.
Аллоҳ ато эса, ташриф насибдур,
Одамийлик буюк, улуғвор, азим.
Тушимни жўрган ҳазрат Юсуфдир,
Эҳтиром Поёндан, қилғайман таъзим.
ЎЙЛАР
Тарк этмас ҳаёллар узайган тунлар,
Варақлаб чиқаман умрим дафтарин.
Орқада қолибди саноқсиз кунлар,
Бир-бир ўтказаман тасмадан барин.
Енгил кечмагандир болалик чоғлар,
Ота-она борки, ташвиш бегона.
Ёнда турар мисли суянар тоғлар,
Меҳрибон, мушфиқу, ғамхўр, ягона.
“Болалик уй-бозор”, дейишмас бекор,
Ўн фарзанд бир кўрпа, улғайдик, ўсдик.
Қишлоқ пасти дарё, узоқмас анҳор,
Томир ёзган эди ёшликда дўстлик.
Мактаб битди, бордим Самарқанд томон,
Юрагим қолдириб бир қизга, лекин.
Укам Абдулладан ҳурсандман ҳамон,
Зиммага олганди кўнглимнинг сирин.
Ҳамалда тикланди безакли ўтов,
Гўшанга, севганим, майин табассум.
Бахтнинг нашидаси юракда лов-лов,
Хотира ёдимда жонланар маъсум.
Бир лаҳза тин олиб, ўйлайман тағин,
Ёмон яшамадик, сулола пайдо.
Фарзандлар