Сизни излайман. Халима Маликова

      Бутоқда осилган энг сўнгги япроқ,

      Уни аямасдан силкитар шамол.

      Кузакнинг охирги кунида

      Титраб-титраб узилди беҳол.

      Сарғайган шугина япроқ ҳам

      Узилмаслик учун тиришди.

      Охирги умиди сўнгунча

      Тўкилмай яшашга эришди.

      Онажон, бугун айлабон таъзим,

      Мадҳинг куйлайин жўшиб баралла.

      Қайда эди бахт, ютуқ, парвозим,

      Меҳрибоним, сен айтмасанг алла.

      Янграмасди шўх бу юрак созим,

      Жонажоним, сен айтмасанг алла.

      Энди ҳар ишга тайёр бўлайин,

      Белингга қувват, мадор бўлайин,

      Кулмасди иқбол иқрор бўлайин,

      Онажон сен айтмасанг алла.

      Қайдан бу завқлар гар зор бўлайин,

      Меҳрибоним, сен айтмасанг алла.

      Берган оқ сутинг оқлаб ўтгайман.

      Ҳар эзгу сўзинг ёдда тутгайман.

      Бу шод кунларга қандай етгайман,

      Гар соғ ўстириб, айтмасанг алла.

      Ҳалима шунча ашъор битгайми,

      Меҳрибоним, сен айтмасанг алла.

      Ҳар инсонга зарур бир дўсту тиргак,

      Зарур энг меҳрибон умрдош зийрак,

      Нафис туйғуларни сезгувчи юрак,

      Бахту истиқболдан бергувчи дарак,

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Ҳар бир ютуғимда сенинг ҳиссанг бор.

      Меҳринг гўё қуёш, чеҳрангда баҳор,

      Шул сабаб дилда завқ, иштиёқ бисёр,

      Ҳаётимга киргил, эй гўзал малак,

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Сенга ҳавас қилар барча йигит-қиз,

      Мен учун дунёда бўлдинг энг азиз,

      Дўстона ёрдаминг унутмам ҳаргиз,

      Вафо осмонимда ёрқин камалак,

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Ёнимдан ўтарсан гоҳо бепарво,

      Ширин жонгинамга қиларсан жафо,

      Кўзимдан сезмасанг кўнглим мабодо,

      Ошкора сўзлайин дилдан бир истак —

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Ўзга бахт излама, кўзларимга боқ,

      Тақдир юлдузлари кўринсин порлоқ,

      Умр дарёсида бирга-бирга оқ,

      Кулиб боқсин бизга ёрқин келажак,

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Писандмас бардошга на тоғ, на ғовлар,

      Раҳна сололмагай ишққа бировлар,

      Сочларга қўнсада кумуш қировлар,

      Ҳалимага ҳамроҳ доим бир тилак —

      Сен фақат меники бўлишинг керак.

      Онам бизни ўстирмоқда,

      Устимиз бут, қорнимиз тўқ.

      Дунё тўла дадаларга,

      Нега бизнинг дадамиз йўқ?

      Тенгларимиз дадам деса,

      Термуламиз кўзимиз лўқ.

      Бошқаларнинг дадаси бор,

      Нега бизнинг дадамиз йўқ?

      «Етим» сўзи жон-жонингни,

      Тешиб кетар гўёки