Вануату – дьол уйата. Даана Сард
биир бытыылкаттан саҕаланар…
– Айка да айка, ньаҕайданан түһэҥҥин, киһини сылатаҕын даҕаны! Хайдах баччааҥҥа диэри эйигин тулуйан кэлбитим буолла?
– Ким кими тулуйбута өссө биллибэт.
Ити курдук уопсайга уолаттар этиһэ-этиһэ киирдилэр. Гриша кинилэри суунан-тараанан, быдан сэргэхсийбит көрүҥнээх көрүстэ.
– Маладьыастар! – диэтэ.
– Мэ, Гришаня, тут, – Миша пакеты уунна.
– Стоп! Мин эһиэхэ ханнык да Гришаня буолбатахпын. Манна миигин бука бары Николас, эбэтэр кылгатан Ник диэн билэллэр.
– Һы, хайдах ол эмискэ Николас буолан хааллыҥ? – Костя соһуйбутун кистээбэтэ, – ама киһи баҕардаҕын аайы аатын уларытыан сөп үһү дуо? Холобур, мин Костябын, аҕам аата Константин, эһэм эмиэ. Биһиги аймахха Көстөкүүн диэн туох эрэ булгуччулаах аат курдук. Аһаҕастык эттэххэ, мин тус бэйэм ааппын оччо айылаах сөбүлээбэппин: Константин Константинович диэн, этэргэ дылы, киһи тылын тоһутуох курдук уһуна бэрт. Ол эрээри, хайыахпыный, төрөппүттэргин талбаккын диэбиттэрин курдук, ааккын эмиэ талбаккын. Этэргэ дылы, хайдах баарынан.
– Эйиэхэ өссө фамильнай аат тигистэҕэ дии, оттон миэхэ Шолохов ханнык эрэ айымньытын главнай геройун аатын мамашам биэрбит. Наадалаах этэ! Короче, уолаттар, миигин үчүгэйдик көрүҥ эрэ, эһиги санааҕытыгар кимиэхэ маарынныыбыный?
– Паапаҕар быһыылаах… – Костя саҥата маҥнайгынан иһилиннэ.
– Суох.
– Оччоҕуна, соседкытыгар… – Миша обургу кэм да сүгүн олорбото.
– Мин билигин эйигин дөйүтүөм, акаары! Соседкытыгар диэбит буола-буола! Эһиги саатар кыратык эмэ мэйиигитин үлэлэтэр кыахтааххыт дуо?! – Гришаня Миша элэгин ылыммата, кыыһыра түстэ.
Уолаттар тугу да этэллэрэ суох буолан, иккиэн саҥата суох тимир ороҥҥо олордулар. Гришаня тулуйар аатыттан ааһан: «Николас Кейджы санаппаппын дуо?» – диэн ыйытааччы буолла.
– Эс, хайдах мас саха эрээригин, буолаары буолан итальянскай хааннаах американскай актерга майгынныаххыный? – Костя сөбүлэспэтин биллэрдэ.
– Аһара ыксаамаҥ, үчүгэйдик көрүҥ, – Гриша баттаҕын өрө көннөрөн, араастаан туттубута буолла.
– Точно! Хайдах баччааҥҥа диэри таайбакка сылдьыбыппыный? Николас Кейдж илэ бэйэтинэн турар курдуккун, только сахалыы варианаҕын! – Миша саҥа аллайда.
– Короче, уолаттар, миигин мантан инньэ Гришаня диэн ыҥырымаҥ, өйдөөн кэбиһиҥ, мин Николаспын, кылгатан – Ник. Онон бүтэр.
– Круто! Оччоҕуна мин Майклбын! Миша диэн аат аһара боростуой! – Миша хараҕа уоттана түстэ, ол эрээри Гришаня-Николас кинини саба саҥарда:
– Мэхээс диэн аатырыаххын баҕарбат буоллаххына, Мишаҕынан хаал. Аат мээнэ бэриллибэт. Заслужить надо, – диэтэ киэбирбиттии.
– Айка, лабаҥхалаан бүтүҥ, «абырахта» түргэнник биэриҥ эрэ! – суорҕаҥҥа сууланан сытар Леха саҥата иһилиннэ. Онуоха Николас «абыраллаах аһын» табаарыһыгар уунна.
– Уу, хата, дьолго тымныы эбит! Дьэ, бэрт! – Леха тыастаах баҕайытык иһэн куллурҕатаат, кэҕэрдэн ылла.
– Па, бу киһи тугун сүрэй! Манна оҕолор эҥин бааллар,