Италия в Сарматии. Пути Ренессанса в Восточной Европе. Марина Дмитриева
D. Die italienischen Einwanderer in Kraków und ihr Einfluß auf die polnischen Wirtschaftbeziehungen zu österreichischen und deutschen Städten im 16. Jahrhundert. S. 116–117.
113
Ptaśnik J. Z dziejow kultury włoskiego Krakowa // Rocznik Krakowski. 1905. № 9. S. 26–39.
114
Ibid. S. 38.
115
Friedrich K. Cives Cracoviae: Bürgertum im frühneuzeitlichen Krakau zwischen Stadtpatriotismus und nationaler Pluralität // Krakau, Prag und Wien. Funktionen von Metropolen im frühmodernen Staat / Hg. v. Marina Dmitrieva und Karen Lambrecht. Stuttgart, 2000. S. 143–161, здесь S. 147; Obuchowska H. Udział Krakowa w handlu zagranicznym Rzeczpospolitej w pierwszych latach XVII wieku. Wrocław; Warszawa, 1981. S. 82, 93; Belzyt L. Krakau und Prag zwischen 14. und 17. Jahrhundert. Vergleichende Studien zur Sozial-, Kultur- und Wirtschaftsgeschichte ostmitteleuropäischer Metropolen. Toruń, 2003. S. 104, 130, 140; Id.: Kraków i Praga około 1600 roku. Toruń, 1999.
116
Ptaśnik J. Z dziejow kultury włoskiego Krakowa. S. 40–69 (глава «Почта»).
117
Friedrich K. Cives Cracoviae: Bürgertum im frühneuzeitlichen Krakau zwischen Stadtpatriotismus und nationaler Pluralität. S. 147.
118
Kronika mieszczanina krakowskiego z lat 1575–1595 / Hg. v. Henryk Barycz. Kraków, 1930. S. 12.
119
Семье Монтелупи принадлежало три дома на Рыночной площади и дворец в Клепарже. Дома на Рынке принадлежали также Андрея Челлари и Луке дель Паче. Всего там жило 17 итальянских семей (Vgl. Belzyt. Krakau und Prag zwischen 14. und 17. Jahrhundert. S. 104, 130, 140; Quirini-PopławskaD. Działalność Sebastiana Montepupiego w Krakowie w drugiej połowie XVI wieku. Kraków, 1980).
120
Białostocki J. Jan Zamoyski klientem Domenica Tintoretta // Biuletyn Historii Sztuki. 1954. № 16. S. 3–66.
121
Ptaśnik J. Z dziejow kultury włoskiego Krakowa. S. 75–89.
122
Капелла Мышковских в Доминиканской церкви в Кракове возникала в 1602–1614 годах и напоминает по структуре гробницу Монтелупи. Капелла Фирлеев в Бейсце была создана в мастерской Санти Гуччи в 1594–1600 годах.
123
См.: Belzyt L. Krakau und Prag zwischen 14. und 17. Jahrhundert.
124
Quirini-Popławska D. Działalność Włochów w Polsce w I połowie XVI wieku na dworze królewskim, w dyplomacji i hierarchii kościelnej. S. 41f.
125
Ibid. S. 92, 109.
126
Ibid. S. 24.
127
Schulz A.M. Giammaria Mosca called Padovano. A Renaissance Sculptor in Italy and Poland. Pennsylvania, 1998, Textteil. Bd. 1–2. Р. 116; Cracovia artificum 1501–1550. Pt. 3. 1948. Docs. 1279, 1281, 1317, 1334, 1339.
128
Friedrich K. Cives Cracoviae: Bürgertum im frühneuzeitlichen Krakau zwischen Stadtpatriotismus und nationaler Pluralität. S. 147; Ptaśnik J. Włoski Kraków za Kazimierza Wielkiego i Władysława. S. 68f.
129
Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 90.
130
Komornicki S.S. Berrecci // PSB. Kraków, 1935. T. 1. S. 467–469.
131
Sokolowski M. Die italienischen Künstler der Renaissance in Krakau // Repertorium für Kunstwissenschaft. Berlin; Stuttgart, 1885. Bd. 8. S. 411–423, здесь S. 412f.
132
Ptaśnik J. Z dziejow kultury włoskiego Krakowa. S. 16.
133
Fischinger A. Santi Gucci. Architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku. Kraków, 1969. S. 11.
134
Kalinowski L. Padovano // PSB. Wrocław; Warszawa; Kraków, 1980. T. 25. S. 8–10.
135
Franaszek A., Przybyszewski B. Kaplica Zygmuntowska. Materiały źródłowe 1516–1977. S. 6.
136
Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 28.
137
О роли архитектора см.: Bartetzky A. Das Bild des Baumeisters der «Deutschen Renaissance» in der Kunstgeschichte // Die Baumeister der «Deutschen Renaissance». Ein Mythos der Kunstgeschichte? / Hg. v. Dems. Beucha, 2004. S. 7–16.
138
Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 29.
139
Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 30.
140
Ibid. S. 133.
141
Ibid. S. 35f.
142
Ibid. S. 131.
143
Ibid. S. 164.
144
Sinko K. Hieronim Canavesi // Rocznik Krakowski. 1936. № 27. S. 129–176; Idem. Canavesi // PSB. Kraków, 1937. T. 3. S. 199f.
145
Шульц сомневается в том, что Падовано был членом цеха: Schulz A.M. Giammaria Mosca called Padovano. A Renaissance Sculptor