Барсум атакує. Генадзь Аўласенка
вы не збіраецеся несці яго ў паліцыю? – занепакоіўся прадавец. – А то як бы…
– Я яшчэ не настолькі з’ехаў з глузду, каб звязвацца з мясцовай паліцыяй, – сказаў Свенсан і пайшоў, было, да выхаду, але каля самых дзвярэй зноўку спыніўся, паглядзеў на прадаўца амаль умольна. – А можа… можа, вы ўсё ж яго адпусціце?
– Каго? – не адразу зразумеў прадавец.
– Ну, хлопца гэтага…
– Яшчэ чаго! – аж пачырванеў той. – Каб ён заўтра зноў…
– Ён не будзе зноў, – заверыў прадаўца Свенсан, не зусім упэўнена, праўда. – Яму і так добра перапала…
Нейкі час прадавец толькі моўчкі глядзеў на Свенсана.
– Ну, толькі дзеля вас! – згадзіўся ён, падыходзячы зноў да дзверак у сцяне. Адсунуў убок засоўку, расчыніў дзверцы. – А ну, выходзь, паскуднік!
– Не трэба! – заскуголіў знутры спалоханы, дрыжачы голас. – Не біце больш, дзядзечка!
– Цябе не біць – забіць мала!
Схапіўшы няўдалага рабаўніка за вуха, прадавец давёў яго такім чынам да ўваходных дзвярэй і, адпусціўшы вуха, даў юнаку добрага выспятка ніжэй спіны.
– І каб духу твайго тут больш не было!
Выйшаўшы з крамы амаль адразу ж услед за юнаком, Свенсан так нідзе яго і не ўбачыў. Дакладней, убачыў далёка наперадзе нейкі неясны цень, які ўжо знікаў за паваротам. Усміхнуўшыся, Свенсан нетаропка рушыў следам, успамінаючы, куды яшчэ планаваў зайсці і што купіць для вечара…
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.