Трыкутнік Караля. Яўген Аснарэўскі
да госця ноўтбук, на экране якога былі здымкі знаходак Мечыслава.
– Фоткi артэфактаў я ўжо і так бачыў, – сказаў малады чалавек. – Спадзяюся, я змагу ўбачыць гэтыя любаты і ў рэальнасці?
– Зразумела, – прамовіў Мечыслаў, жуючы круасан.
– Я так разумею, – сказаў Уладзімір, – што галоўная наша задача расшыфраваць гэты рукапіс з бутэлькі, то бок пасланне скрозь стагоддзі ад Панятоўскага.
Маладыя гарадзенцы кіўнулі.
– Пакажыце яго, – дадаў мінчанін.
Віка шчоўкнула па клавіятуры ноўтбука і перад гісторыкам паўстал фотаздымак пергамента з надпісам. Уладзімір ведаў яго на памяць, з таго часу, як ён атрымаў паведамленнем на сваю старонку ў сацыяльнай сетцы гэты тэкст, ён столькі разоў яго чытаў, што мог бы распавесці яго нават прачнуўшыся ад удару грому, але фота пергамента бачыў упершыню. І яно зрабіла на яго вялікае ўражанне. Прабягаючы тэкст вачамі, ён чытаў:
«Рыцар Salsinatus імёны свае ў трыкутнік склаў. Пастаў абраных па імёнах на месцы іх у дзень прыходу рыцара ў свет зорная карта яго сонцам на сонца пакажа ў імёнаў трыкутнік. Адказ у імёнах абраных складзеных разам атрымаеш ты. На Шуканым знойдзеш яго ў дзень прызначаны»
– Пергамент проста магічны, – сказаў Уладзімір услых.
– Імёны свае ў трыкутнік склаў… – прамармытаў Мечыслаў.
– Як можна скласці імёны ў трыкутнік? – спытаў Уладзімір.
– І дзе можа быць гэты трыкутнік? – дадала Віка.
– Гаворка пра трыкутнік, відавочна, нездарма, – сказаў Уладзімір, – гэта адзін з сымбаляў розэнкрэйцараў…
– А мы ведаем ужо, што на капсуле знак розэнкрэйцараў і што кароль Панятоўскі быў масонам, – сказала Віка.
– І акрамя таго цікавіўся і розэнкрэйцарамi, – дапоўніў Уладзімір.
– Можа быць, гаворка пра нейкую… мапу, – выказала здагадку Віка. – Дзе можа быць намаляваны трохкутнік? Гэта павінна быць нешта накшталт карты, карты на якой ёсць імёны.
– Тут гаворка пра імёны Панятоўскага, раз гэта ён рыцар Salsinatus, – прамовіў Уладзімір.
Ён пачухаў патыліцу, зрабіў глыток кавы і працягнуў:
– Але што гэта за імёны?
– Станіслаў і Аўгуст? – зноў выказала здагадку Віка.
– Цi гэта нейкія іншыя імёны. Якія яшчэ былі імёны ў Панятоўскага? – спытаў Уладзімір.
– Salsinatus – яго таемнае імя, – сказала Віка.
– У яго манаграме «S A R» апошняя літара R, – дадаў Уладзімір.
– Гэта Rex, на лацінскай значыць кароль, – сказаў Мечыслаў.
– Так-так, менавіта так, – пацвердзіў Уладзімір. – I мёнаў у караля, выходзіць, даволі шмат і гэта толькі тыя, што вядомыя нам, але дзе тая карта, ці нешта накшталт яе, на якой можна скласці яго імёны разам? Ну і, мабыць, гаворка аб трох яго імёнах.
– Так, бо ў трыкутніка тры бакі і тры кута, можа быць павінна быць роўна тры іменi, – сказаў Мечыслаў.
– Але як выбраць тры з усіх тых яго імёнаў, якія нам вядомыя? – спытала Віка.
Мечыслаў пагрузіўся ў роздумы. Кожны раз, калі ён чытаў тэкст з пергамента,