Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна. Рыгор Барадулін
прасякуць і скарэй на лёд. Некалі свякроў смяялася з маёй маладой мамы, калі яна сказала: «Іван рыбы накукаваў».
Кукљлка – зязюля; яшчэ – мала, на звод. Месяц пройдзіць і кукулку не пачуіць. Грошы на кукулку толькі.
Кулаччо, кулáчча – кулакі (зборнае). А ў ейных братоў кулаччо па пуду.
Кулјўе – кулі саломы. Кулеўем страху накрылі. Кулíчкі – драўляныя гвазды, каб вешаць сёдлы.
Каб былі для конікаў стайнічкі,
Для ўздзечак палічкі,
Для сёдлаў кулічкі.
Кулогаць – праць, мыць збольшага. Ты лайно троху пакулогай, і ладна.
Кулоскацца – пялёхацца. Кулоскаіцца малы ў начоўках, як у той сажалцы.
Кљпа – торф. Як купа ўзгарыцца, рады не дасі да восеньскіх дажджоў.
Купала – агонь, пажар. Яны яму купалу зробілі – хата згарэла.
Купіла – грошы. Купіць бы купіла, ды мала купіла маю.
Кљпіна – яміна, з якой выбралі купу (торф). Усё балота ў купінах, і цвярозы ня пройдзіць, праваліцца.
Купчасціцца – разрастацца кронай. Крушыннік купчасціцца, аж цень зялёны.
Куравод – пра пеўня й пра маладога хлопца, ласага на дзяўчат, пра завадзілу. І куравод гэты ўжо дзевак прывёў.
Куракí – вушкі ў лапцях, куды ўдзявалі аборы (вяровачкі), каб забарсаць лапці. Ідзеш балацявінай, курак за курак чапляецца. Лапці лыковыя, і куракі тарчаць.
Кураћ – гермафрадыт. Андрэй так і астарэў, ня жэнячыся, відаць, ён курая.
Курган – дзялянка, участак. Быў курган лесу, дык яго зрэзалі.
Курдупэпачка – маленькая асоба, як кнопачка.
Курдупэпачка такая, а яшчэ звысоку глядзіць.
Куросадзь – курасадня, месца, дзе куры садзяцца нанач. Куры ўжо на куросадзі, а дурны пітух іх па двары шукаіць-гукаіць.
Курта – бясхвостая сучка, караткахвостая; яшчэ – верціхвостка. Была ў суседа сучачка – курта, алі такая ласкавая. З гурту выбіраюць курту.
Куртáч – конь без хваста. У Піліпа быў конь куртач, алі такі порсткі.
Кусáнік – надкусаны, недакусаны хлеб, пірог. Мне чужых кусанікаў ня трэба.
Кусман – вялікаваты кавалак. Гарэлкі кварту ды сала кусман – і я сабе пан.
Кутнік – крайні зуб; яшчэ – кватарант. Толькі кутнікі яшчэ засталіся, а так у році вецер гуляіць. Яна кутнікаў набрала, на гэтым і жывець.
Кышнуць – прагнаць, папэндзіць. Як кышну – дык разлятуцца, хто куды паспеіць. Як кышну, дык духу-паху твайго ня будзіць тут!
Лабаздá – лухта, несусвецце. Такую лабазду нясець, аж вушы вянуць.
Лабак – здаравіла, цвердалобы, нахабны. Прыхадзілі лабакі п’яныя й дзяўчына кудланаватая.
Лабуза, лабазаватае – дуддзё, быльнік. Каза дужа ня будзіць лабузу есці, ей ласейшага дай. Сена лабазаватае, карова ня дужа есь.
Лабяк – голая мясціна. На лабяку німа дзе стаіцца й ваўку.
Лавэр – развал, бязладдзе, беспарадкаўшчына. У хаці такі лавэр, што босы чорт ногі паламаіць.
Ладзішча – відовішча. А на Купалле такое ладзішча зробілі – уся моладзь сыйшлася.
Лайба – няспрытная, нехлямяжая.