Шалі (зборнік). Зміцер Баяровіч
Вера купіла сабе цёплы швэдар.
У ліпені.
Быў распродаж. Было горача ў раздзявальнях таннай крамы. Ёй параілі. Проста бязлітасна параілі: «Вера, купі швэдар». Вера паверыла.
І купіла.
Цяпер цётка Вера ў цёплым швэдары.
Дзінь-дон.
яднанне
Такі дзень, калі вады столькі, што яна аж здаецца цвёрдай. Такі час, што з дахаў праз трубы выпаўзае і нізка-нізка сцелецца пара. Гэткія лужы, што лопаюцца люстэркі. Такі дождж, што, бывае, хвілінамі проста б’е ў грудзі і прабівае дзіркі (і душа макрээ). Такая вільгаць, што нават пустэльняй не выратаваць горад. І колераў – адзін. Такая прастора, што становіцца млосна. Настолькі моцны ціск, быццам пусціў хто з нацягнутай гумкі гэтыя стрэлы кропляў. І на вуліцы, абклееная шэрымі шпалерамі, – сцяна дажджу.
Толькі дзяўчына побач са мной на дыбачках нясе шчыльна напоўненую шклянку з гарбатай, баючыся праліць яе на асфальт.
І чамусьці здаецца, што ў гэтым свеце ўжо ніколі не будзе яднання.
вальс
Раніцай пад маім акном вальсаваў дворнік. Я цікаваў за віхурай лісця з-пад яго падэшваў.
Раз-два-тры, раз-два-тры…
Калі раптам яго заўважалі людзі (як дзіця, калі яму страшна ноччу, недарэчна адчыняе дзверы ў пакой бацькоў-мілаванцаў), слупянеў.
Хвіліну-другую мацюкаўся сам з сабою. А потым працягваў.
І брудная вуліца зноў патанала ў чысціні яго душы.
рацыяналізм
Я знайду сабе тлустую кабету. Я вырашыў. Я буду спяваць стансы і пісаць вершы на балконе, а яна будзе гатаваць цудоўныя супы ўвесь дзень на кухне, абцірацца фартухам, глядзець «Дом-2», наведваць сваіх дзяцей ад трэцяга шлюбу (на яе словы, ён быў так падобны да Гранта). Я – смяяцца. Яна будзе класці тры лыжкі цукру ў гарбату, праць мае рэчы, пахнуць малаком і капустай.
Тлустай кабеце будуць патрэбны ад мяне сухія абяцанні. І раз на месяц пяціхвілінная зачэпка для пажыццёвага радыкуліту. Тлустая кабета будзе добрай, як я. Таму мы ніколі не будзем з ёй размаўляць.
Уласна, кабета проста фізічна будзе тлустая. Гэта не абраза. Я знайду сабе гэткую, якой не прыйдзе ў галаву крыўдзіцца на гэтае слова. Я ёй нават буду пакідаць грошы на аплату ЖКП, часам абдымаць. Затое мае камоды будуць яе любіць, шафы і нават моль. Яна будзе класці мне парасон у торбу, трымаць язык за зубамі, выносіць смецце і мяне. Я – толькі спяваць стансы і пісаць вершы на балконе.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.