Мой дзень пачынаецца (зборнік). Коллектив авторов

Мой дзень пачынаецца (зборнік) - Коллектив авторов


Скачать книгу
аладымі пісьменнікамі.

      Максім Багдановіч назаўсёды застаўся маладым.

      Многія творы, якія былі напісаны народнымі Песнярамі на пачатку іх пісьменніцкага шляху, трапілі ў залатую скарбонку беларускай культуры, а «Вянок» Максіма Багдановіча стаў шэдэўрам не толькі нашай, а і сусветнай літаратуры.

      Моладзь сучаснай Беларусі – гэта наша будучыня, таму вялікая ўвага дзяржавы надаецца менавіта маладому пакаленню. І сёлета ў Год моладзі, выдаючы кнігу прозы і паэзіі маладых, мы верым, што многія з нашых аўтараў з часам стануць вядомымі пісьменнікамі і творы іх заўсёды будуць цікавымі для чытачоў.

      Вольга Агапонава

      [1990 г. н.]

      Лëс і лесвіца

      Ён пакінуў свой лёс на лесвіцы

      адзінай… мне… маўкліва

      крок – і руцэ… імкліва

      чырвоныя пялёсткі.

      пакінуў мне адзінай,

      ахвяраваўшы

      толькі сваё

      імя

      яго мне

      засталося

      на прыступках, на якіх

      пялёсткі тыя, што калісьці…

      у руцэ гарэлі… ад вясны я

      прынясу цяпер… яму прытулак

      з адзінокім прытулкам… асенняга… месяца

      каб знайсці… яго лёс… на лесвіцы

      «Ці вартыя мы гэтай восені…»

      Ці вартыя мы гэтай восені

      з бурштынавым караванам лісця,

      з паэтычным спатканнем кропель туману,

      з аблокавай хваляй прачыстай,

      калі рассякаем скрозь цені

      восені…?

      Саксафон

* * *

      Мы чулі спрадвеку

      ліры

      адзіныя, ці адзінокія,

      уратавальныя,

      з плачам

      абраныя.

      душу пазбавілі,

      ліры абраныя —

      белыя раны

      таму не крывавяць.

* * *

      Чулі і сёння рэха

      мінулага —

      голас твой родны —

      голас Гародні —

      гукі катрынкі, апетай

      сучаснай паэткай

      улетку.

* * *

      Не-летам

      ішла

      ў скаваным

      скафандры

      грахоў.

* * *

      Мне ні жалейка, ні скрыпка, ні дудка,

      ні дзіўны катрыншчык

      ў самотным блуканні,

      у горадзе-дзе, кажуць, светлыя твары,

      не абяцалі натхнёных шляхоў,

      толькі

      пакутлівы стогн саксафона ў Гародні, дзе

      голас твой родны.

* * *

      Адзіны, тужлівы,

      срэбна-латунны,

      але-ле-туценны

      ў свеце няўтульным

      іграў саксафон.

      хай стане і ён

      сімвалам болю і плачу

      адзінай замкнёнай Душы,

      хай возьме ў палон

      цені грахоў,

      бо

      Верую:

      Ведаю:

      і для цябе

      стане

      выратавальным —

      срэбна-латунны

      мой

      саксафон.

      Patria

      пишет монах

      в серединности дня

      о центре земли,

      где растили меня,

      месте в межребье,

      в пустотах дыханья.

      шиповник (по жребью)

      там – куст мирозданья.

      (не движутся плиты…

      во время молитвы…

      не тлеют поленья…

      в монашеском зренье…)

      как вещи назвать? —

      не хватает пространства.

      отечеством, родиной, краем?

      мытарством?

      и плачет о Слове

      земля под Голгофой

      о сломанных ритмах,

      скованных строфах.

      «из греха, как из реки…»

      из греха, как из реки,

      яблоко Адама

      в перламутр овом нутре

      на руки попало

      выбираю дом чужой

      – обхожу владенья

      – слышу в голосе своем

      раковины пенье

      поиграю в поддавки

      – стану веселитьс я

      и


Скачать книгу