Κριτήριο Λάιμπνιτς. Maurizio Dagradi
σας>.
<Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω>, είπε ενθουσιασμένος η Σαρλίν. <Σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε που μπήκα κρυφά στο εργαστήριό σας και που δημιούργησα όλα αυτά τα προβλήματα. Αλλά σας παρακαλώ να καταλάβετε, δεν ήξερα τι έκανε ο Τζόσουα ... έκανα γκάφα. Και πάλι με συγχωρείτε>.
<Ό,τι έγινε, έγινε>, κατέληξε ο Ντρου. <Τώρα, όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλα όσα έχετε δει και όλα όσα θα δείτε, από τώρα και στο εξής, θα είναι απολύτως μυστικά. Απολύτως μυστικά, καταλαβαίνετε; Ο ίδιος ο Πρύτανης ΜακΚίντοκ βρίσκεται στην κορυφή του έργου και διέταξε τη μέγιστη δυνατή μυστικότητα. Δεν πρέπει ποτέ, επαναλαμβάνω ποτέ, να μιλήσετε γι 'αυτό με κανέναν. Είναι σαφές;>
<Ναι. Είναι σαφές. Το κατάλαβα>, είπε η Σαρλίν, κάπως συντετριμμένη ακόμη, αλλά και περήφανη που μπήκε σε αυτή την ομάδα.
<Κι έπειτα>, είπε ο Ντρου με ένα κλείσιμο του ματιού, <μία ψυχολόγος μπορεί πάντα να μας κάνει να νιώσουμε άνετα!>
Η Σαρλίν χαμογέλασε, και την ίδια στιγμή η Μπράις την πήρε από τον αγκώνα και την έφερε πίσω, προς το κρυψώνα του χάμστερ.
<Λοιπόν, δεσποινίς επίδοξη ψυχολόγε Σαρλίν, αρραβωνιαστικιά του φοιτητή Μαρρόν, ως τελετή μύησης σε αυτή τη μυστική αδελφότητα του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, πρέπει να με βοηθήσετε να βρω το διαφυγόν ινδικό χοιρίδιο>, είπε και της έδωσε ένα κομμάτι χαρτόνι.
Η Σαρλίν χλόμιασε.
<Ω, όχι! Όχι, δεν μπορώ!>
<Πώς είπατε, παρακαλώ;> είπε κοιτώντας την στα μάτια της απειλητικά.
<Ω, καλά>, η Σαρλίν συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν το τίμημα για την αναίδεια της, <στην πραγματικότητα, είναι μόνο ... μόνο ένα ποντίκι>, είπε και ανατρίχιασε.
<Πρόκειται για χάμστερ, όχι για αρουραίο!> τη διόρθωσε με οξύ τόνο η Μπράις, <και πολλές οικογένειες το έχουν ως κατοικίδιο ζώο, γι 'αυτό δεν πρέπει να έχετε κανέναν φόβο. Διπλώστε το χαρτόνι σε ορθή γωνία, έτσι ναι, και ακουμπήστε το σε αυτές τις δύο ελεύθερες πλευρές του ντουλαπιού>, είπε και της έδειξε πού να το τοποθετήσει. Μετά, κατέβηκε στο έδαφος και έβαλε το χέρι της προς την τελευταία ελεύθερη πλευρά του ντουλαπιού προς τον τοίχο, αφήνοντας μόνο ένα μικρό άνοιγμα. Γλίστρησε το ελεύθερο χέρι της και ψηλάφισε τον περιφραγμένο χώρο. Μετά από μία σύντομη καταδίωξη: <Αχ, το έπιασα!> Σιγά-σιγά τράβηξε το χέρι της και σηκώθηκε, παρουσιάζοντας το πρώτο θηλαστικό στον κόσμο που μεταφέρθηκε με το Μηχάνημα.
Το χάμστερ ήταν μια χαρά, κρίνοντας από το πείσμα της συμπεριφοράς του.
Η Σαρλίν έκανε ένα βήμα προς τα πίσω εντυπωσιασμένη από το ζώο, παρόλα αυτά.
Η Μπράις έβαλε το ινδικό χοιρίδιο στο κουτί με τα δείγματα, το οποίο είχε ήδη εξοπλιστεί με οπές για την αναπνοή των μεταφερόμενων δειγμάτων.
<Και τώρα, θέλετε να μου εξηγήσετε τι συνέβη στην τελευταία Ανταλλαγή;> ρώτησε απευθυνόμενη στους συναδέλφους γύρω της.
<Είναι εύκολο, καθηγήτρια>, είπε ο Κομπαγιάσι. <Μέσα στον ενθουσιασμό των πειραμάτων που διεξάγονται με επιτυχία, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι το κλουβί ήταν μεγαλύτερο από τον όγκο του