Dogoterapia. Отсутствует

      Informacje w sprawie współpracy reklamowej: [email protected]

      Wstęp

      Postęp medycyny wiąże się z opracowywaniem coraz bardziej nowoczesnych metod diagnozy i terapii. Metody te budzą duże nadzieje społeczne, niemniej rozwój nauk medycznych nie wyeliminował nieszczęścia ludzkiego, jakim jest choroba, a w konsekwencji śmierć. Jakość funkcjonowania człowieka chorego można polepszyć przez kontakt z elementami natury, co zauważyli już poeci doby romantyzmu.

      Naturalną składową otoczenia człowieka są zwierzęta, a wśród nich pies domowy, który stał się częścią ludzkiego stada i ludzkiej rodziny. Kohabitacja człowieka i psa jest uwarunkowana ewolucyjnie. Nie można zatem zrozumieć fenomenu psa domowego bez analizy ewolucji biologicznej człowieka, rewolucji neolitycznej i migracji naszego gatunku. Pies domowy – jako naturalny towarzysz człowieka – może pomagać w leczeniu różnych zaburzeń i towarzyszyć w nieszczęściu. Pies terapeuta potrafi być wsparciem w rehabilitacji różnych form niepełnosprawności. Wsparcie to nie ma charakteru twardego dowodu naukowego, lecz jest miękką kompetencją zespołu terapeutycznego składającego się z człowieka i psa. Wspomniana kompetencja może mieć zastosowanie w leczeniu tych zaburzeń, w których elementem obrazu klinicznego jest niepełnosprawność ruchowa, psychiczna lub somatyczna.

      Oddajemy w Państwa ręce pierwszą naukową monografię poświęconą dogoterapii. Ta metoda terapii jako dziedzina wiedzy i praktyki społecznej lokuje się na pograniczu pedagogiki specjalnej, psychiatrii i medycyny somatycznej. Dyskurs naukowy naszej monografii zawiera terminologię z trzech wymienionych dyscyplin naukowych. Zdajemy sobie sprawę, że przeprowadzono niewiele badań naukowych potwierdzających skuteczność dogoterapii. Nasza monografia ma zatem charakter nie tylko podsumowujący dotychczasowe osiągnięcia dogoterapii, lecz przede wszystkim systematyzujący dalsze poszukiwania. Bez względu na to, w jakim kierunku rozwiną się badania nad terapią z udziałem psa, zwierzę to pozostaje najwierniejszym przyjacielem człowieka. To stanowisko przewija się przez wszystkie rozdziały naszej książki, którą dedykujemy przyjaciołom zwierząt i osobom niepełnosprawnym, dla których pies jest najlepszym lub jedynym przyjacielem. Mamy nadzieję, że niniejsza książka spotka się z przychylnością czytelników i środowisk naukowych.

      1

      Historia kontaktów między człowiekiem i psem

      Rozdział ten jest poświęcony fenomenowi relacji między człowiekiem i psem w ujęciu biologicznym i psychologicznym. Relacja ta ma charakter niezwykły, ponieważ pies jako towarzysz człowieka występuje we wszystkich kulturach, pod wszystkimi szerokościami geograficznymi i na każdym kontynencie. Należy się zatem zastanowić, co tak niezwykłego się stało, że dwa gatunki – człowiek rozumny (Homo sapiens) i pies domowy (Canis lupus familiaris) – weszły we wzajemną relację około 30 tys. lat temu.

      Człowiek jako gatunek wyróżnia się kilkoma niezwykłymi cechami: