Pompy ciepła. Janusz Strzyżewski

      Czynnikiem roboczym przenoszącym energię cieplną w układzie pompy ciepła jest niezamarzająca mieszanina glikolu propylenowego z wodą, zwana popularnie „solanką”. Solanka ogrzewa się w kolektorze umieszczonym w wodzie lub w gruncie i oddaje ciepło w parowniku pompy ciepła (por. rys. 2).

      Niewątpliwą zaletą pompy ciepła są niskie koszty eksploatacji. Ponadto ważne będą również aspekty ekologiczne. Pompa ciepła nie emituje spalin ani też nie wymaga dowozu opału i ew. wywozu produktów spalania, nie zanieczyszcza więc środowiska.

      Materiały źródłowe:

      1. Materiały katalogowe firmy CIEPŁODOM.

      2. Materiały katalogowe firmy DE DIETRICH.

      3. Materiały katalogowe firmy ECO SCHUBERT.

      4. Materiały katalogowe firmy MOJA ENERGIA.

      Grunt jako dolne źródło ciepła

      Jedną z grup pomp ciepła są urządzenia wykorzystujące ciepło zakumulowane w gruncie. Konkretne rozwiązania „dolnego źródła” zależą od wielkości powierzchni gruntu, który jest do dyspozycji. Jeżeli powierzchnia ta jest niewielka, stosuje się układy pionowe. Na większym terenie można zastosować układ poziomy.

      Przepisy: kiedy obowiązuje prawo budowlane, a kiedy geologiczne

      Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 16 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 – aktualizowany na bieżąco tekst ustawy jest dostępny na stronie Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego: www.gunb.gov.pl) na wykonanie montażu pompy ciepła o mocy do 40 kW nie potrzeba pozwolenia na budowę. Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 niezbędne jest zgłoszenie tego typu robót w starostwie. Wprawdzie w ustawie Prawo budowlane o tym nie ma mowy, jednak należy pamiętać, że jeżeli pionowe kolektory dolnego źródła miałyby sięgać poniżej 30 m w stosunku do powierzchni terenu, to tego typu prace podlegają ustawie z 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2015 r. poz. 196, 1272, 1505, z 2016 r. poz. 266, 542, 544, 566). Zgodnie z art. 3 ustawy tej nie stosuje się do wykonywania wykopów oraz otworów wiertniczych o głębokości do 30 m, jeżeli są wykonywane w celu wykorzystania ciepła ziemi. Przepis ten nie dotyczy obszarów górniczych. Wykonywanie głębszych otworów wiertniczych w celu umieszczania w nich pionowych gruntowych wymienników ciepła jest tzw. robotą geologiczną podlegającą Prawu geologicznemu i górniczemu i wymaga odpowiedniego zgłoszenia w starostwie.