เส้นทางแห่งวีรบุรุษ . Морган Райс
พวกนางมองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคัก บางคนดูแก่กว่าเขาไม่กี่ปี
คนที่ดูอายุมากที่สุดหันมามองเขา
“เจ้ามาหาผิดที่แล้วล่ะ” นางบอก “ที่นี่พวกเรากำลังเตรียมงานฉลอง”
“แต่มีคนบอกข้าว่าพวกเขาฝึกกันในบริเวณปราสาทของพระราชา” ธอร์บอก รู้สึกงุนงง
กลุ่มผู้หญิงหัวเราะขึ้นอีกครั้ง คนที่โตสุดยกมือเท้าสะโพกแล้วส่ายศีรษะ
“เจ้าทำเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เจ้ามาที่ปราสาท เจ้าไม่รู้รึไงว่ามันใหญ่โตแค่ไหน?”
ธอร์หน้าแดงเมื่อพวกผู้หญิงหัวเราะ จากนั้นจึงผละจากมา เขาไม่ชอบที่ถูกล้อเลียน
เด็กหนุ่มเห็นถนนหลายสิบสายอยู่ตรงหน้า คดโค้งไปมาทั่วเขตปราสาท ตลอดแนวกำแพงมีประตูทางเข้าอย่างน้อยสิบสองแห่ง ขนาดและขอบเขตของที่นี่ช่างไพศาล เขารู้สึกท้อแท้ ถึงหากันหลายวันก็อาจจะไม่เจอ
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ทหารต้องรู้แน่นอนว่าพวกนั้นฝึกกันที่ไหน เขารู้สึกกังวลที่จะต้องไปหาทหารของพระราชา แต่ก็รู้ว่าต้องทำ
ธอร์หันหลัง รีบไปที่กำแพงเมือง ที่มีทหารยืนเฝ้ายามตรงประตูที่อยู่ใกล้ที่สุด หวังว่าจะไม่ถูกโยนออกมา ทหารยามยืนตรง มองตรงไปข้างหน้า
“ข้ากำลังหากองทหารยุวชน” ธอร์บอก พยายามทำเสียงให้กล้าหาญที่สุด
ทหารยังคงมองตรงไปข้างหน้า ไม่สนใจเขา
“ข้าบอกว่าข้ากำลังหากองทหารยุวชน!” ธอร์ยืนกราน เสียงดังขึ้น ตั้งใจให้เขาสนใจ
หลังจากผ่านไปสองสามวินาที ทหารนายนั้นเหลือบมามอง ยิ้มเยาะ
“ท่านบอกข้าได้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน?” ธอร์เซ้าซี้
“แล้วเจ้ามีธุระอะไรกับพวกนั้น?”