Nagpaputok Toothy Frog. Komedya ng Pantasya. СтаВл Зосимов Премудрословски
tulad ng isang maya…
Ngunit si Stasyan ay hindi na nakinig sa kanila at hindi na tumingin sa kanila. Naging interesado siya sa isang ilong mula sa isang butas na may bigote, na dahan-dahang umakyat mula sa butas. Ito ay isang nunal, ngunit hindi alam ito ni Stasyan. Kumuha siya ng isang dayami na nakahiga sa malapit at umakyat at itinapon ito sa kanyang butas ng ilong at tinapakan sa isang lugar gamit ang kanyang ilong at bigote sa butas. Ang straw ay hinalo ang sooo ng dahan-dahan, na sinusundan ng parehong mabagal na pagbahing. – Aaapchkhiii … – lumipad mula sa butas ng ilong at mabagal din. Natigilan din ni Stasyan na matulog, habang ang dayami ay humipo sa lupa, at ang nunal ay muling nagsimulang umakyat at nagpakita ng dahan-dahan: sa simula ng bigote, at pagkatapos ay ang ilong. Ganoon din ang ginawa ni Sparrow at ngumiti. Dahan-dahang gumalaw ang dayami at itinali ito ni Stasyan ng bigote. May isang mabagal na pagbahin at isang dayami, tulad ng isang pood uwak, dahan-dahan ngunit monumentally lumipad at hinila sa isang bigote.
– — Ahhh!! – ang nunal ay sumigaw at lumapit, bumunot ng isang dayami na may bigote, nakaramdam ng sakit sa ulo at mabilis na tumakbo tulad ng isang ipis. Bulong ni Stasyan at hinawakan ang kanyang tiyan. At ang koponan ay nagretiro para lamang sa isang jump sa lahat ng oras na lumipas. Sinimulan ni Stasyan na mainip at maglakad: dito at doon. At nagsisisi lamang siya na itinali niya ang kanyang bigote, nang mapansin niya ang malapit sa isang sariwang nakapalagas na basura, na isang halimaw na kinatakutan ng isang nunal. Dumating si Sparrow at masayang sinabi:
– — Ohhhh, Langit na Puwersa, Malagkit na Ulap, Inihaw na Araw, salamat!!! Ohhh, makalangit na pwersa!!!!! – at naalaala niya ang tungkol sa mga langaw at sumabog sa mga langaw, kulot at pagkatapos ay nagsimulang maghintay para sa mga langaw.
– — Well, nasaan sila? – ang maya ay nababahala nang malakas.
– — Nandito kami, abutin! – sumagot ang bungo Zasratich.
– — Oo, hindi ikaw. Ako ay may sakit sa iyo, kailangan ko ng mga langaw. – at pinakawalan ni Stasyan ang kanyang mga kamay upang mas malalim ang baho.
– — Ah sino ang mga lilipad na ito? – tanong ni Cherevich.
– — Ngayon nakikita mo, pasensya lamang. – at ang maya ay nagsimulang maghintay, naghahanap sa paligid.
Sa kabutihang palad, ang mga nalalabi sa halagang dalawang bilyong langaw na pinamumunuan ng parehong fly ng Honey ay gumala-gala sa paghahanap ng pagkain, ngunit sa kasamaang palad mula sa buhay na maaaring gumawa ng pagkain tulad ng mga shards ng Casulia, narito pagkatapos ng pagsabog mayroong lamang nunal at lahat iyon, at siya sa pangkalahatan, hindi siya gumapang sa labas ng butas at dumulas sa butas, ngunit pinalabas niya ang kanyang mukha, upang baguhin lamang ang temperatura. O marahil ay gumapang pa siya, o sa halip, nang harang niya ang nahawaang lugar nang hindi sinasadya. Ang pag-snarling, snarling at snarling… at shit.
Isang paboritong amoy ang sumaklaw sa mga butas ng ilong ni Honey at ng kanyang mga tao. At hinikayat ang lahat, nagalit.
– — Ay, cal teka! sigaw niya sabay ungol. – Narito ba ito? Lumipad sa tumpok ng dermis na ito at kumain ito ng bistro. Ang aming karamihan ng tao ay nangangailangan ng lakas. – at silang lahat ay mabilis na lumipad at nanirahan sa mga maya, ngunit ang kanilang talino ay hindi gumana dahil sa mahabang gutom at muli ay nahulog sila para sa parehong pain. Ang magkalat na basura at Stasyan ay nagsabi:
– — Kamusta, lumipad Honey!!! Hindi nakilala??
– — Oh! – Nagulat sa takot, lumilipad si Honey at agad na nagbago. – Ohhhh!! Ikaw ba, buhay na mister? Isang kaligayahan sa akin na makita kang buhay!
– — Tulad ng nakikita mo, at ikaw, isang insekto na pipi, itinapon ako sa mga mahihirap na oras at ngayon ay nabihag ako sa kanila, marahil kahit sa pagka-alipin.
– — Kamusta tayo??
– — Hindi, mas masahol pa. Ginagamit nila ako
– — kamusta ka??
– — Hindi, bilang pagkain, ngunit inuupahan kita sa pamamagitan ng kasunduan. At kahit na kumain ako ng kaunti, kaya’t walang pagdurusa at pagkatapos, lahat ng aking kinakain ay nasa akin. Isa tayo at malakas… At ikaw, isang fly, Honey, itinapon ako sa mga mahirap na oras.
– — Patawarin mo ako, Sir, mag-ehersisyo tayo – tungkol sa gundel na bigat ng koro sa koro.
– — Well, okay, narito sila. Pagkatapos ay lumipad kami habang ang mga ito ay hindi tumatakbo sa aming oras.
– — Tumatakbo? – tumawa lang si Honey. – sa aking palagay, hindi sila tumatakbo. Hindi rin sila pumunta.
– — Nag-hang lang sila sa ere. – Nilinaw nila muli ang mga langaw sa isang koro at tumawa sa parehong paraan.
– — At ano ang pinagtatawanan mo? – Tumayo siStasyan. – well, sa impyerno kasama nila. Ang kanilang mga problema ay ang kanilang mga problema, at ang akin ay. Ang bawat kubo ay may sariling mga pagong. Kaya, lumipad!!!
At ang mga langaw sa isang koro ay bumulwak upang ang kanta ay lumitaw: “Ngunit sinabi niya na lumipad sila, at inalog niya ang kanyang pakpak.
– — “Earth”, idiots! – Ang sigaw na itinuwid ng Stasyan.
At tumagilid ang maya, kinuha ang pulot, at lumipad sila kay Golupy. At sa lalong madaling panahon natanto nila, iyon ay, sa bilis ng temporal ng tao. At kaagad silang nag-panic:
– — Hoy hey! sigaw nila pagkatapos ng nagbigay ng fly-wing. “Maghintay, ipinangako mo, paskudin.”
– — papatayin kita, anak ng isang aso at isang jackal. – sigaw ni Cherevich.
– — Ito ang iyong natatakot sa kanya, at siya ay itinapon!! – ang bungo ay sumabog sa Cherevich.
– — Hindi ko kasalanan!! sumigaw ang Reverend at sumisiksik, duwag na nakikipag-ugnay.
– — Ay, ah, ah masakit!!! – ito ay tinanggal mula sa matindi na Stasyan hanggang sa taas. Nakita niya kung paano lumilipat ang kolektibong mga tuktok, kung saan walang tumayo para kay Chmor Iko, dahil nangyari ang lahat sa harap ng lahat ng tao at alam ng lahat na ito na ang wakas. Ang gutom na dulo…
Sa una, si Casulia Zeka ay mamamatay, at pagkatapos ang lahat. At ang Dakilang Galupia ay mawawala sa ibabaw ng lupa. At naisip ng lahat na dahil sa maruming wika ng acne cabinet ni Rev. Ngunit sa totoo lang ito ang kaso ni Mr. At ang tanong ay tinanong: bakit ang mga pinuno sa lahat ng dako – mga burukrata na pumipigil sa pag-unlad, ngunit nabubuhay at umunlad ang sibilisasyon? Siguro dapat ito? Siguro ganun. Ngunit kami lahi, at ipaglaban ang aming buhay, at mabuti iyon. Ngayon lamang ay parami nang parami ang puwang at pagkain na may bawat dekada, at ang ating burukrasya ay lumalaki sa katiwalian at kahit na pinipigilan ang pag-unlad. Pag-unlad sa paggalugad ng espasyo at trabaho. Mapapahamak lamang tayo kung ang sandata ay mas mahalaga pa kaysa sa buhay. At sa pamamagitan lamang ng mga biktima ay napagtanto natin na hindi tayo nabubuhay nang wasto. At kung ano ang naisip ng mga miyembro ng Botva bago ang kamatayan ay hindi maaaring nangyari. Samakatuwid, ang kolonya ay namatay, ngunit hindi lubos. Pagkatapos ng lahat, si Nadezhda ang huling namatay, at naroon pa rin siya, kahit na walang tagumpay…
RABUKA SECOND
paunang-una apulase
Shit (Blakia)
Mahusay na bansa ng Russia!!! Ang masa ng mga tao at lahi ay natagpuan ang kanilang kanlungan at buhay dito. At lahat ay may sapat na espasyo. Ang malawak na expanses ng lupang Ruso ay umaakit lamang sa mga dayuhan. At masaya kami sa kanila, ngunit inuusig namin ang aming sarili at nais naming isaalang-alang silang mga estranghero. Tulad ng sinasabi nila: ang isa – ang bawang na may mga sibuyas, at isa pa – tinapay at asin. At kapag ang ating mga kababayan ay naging mga hindi kilalang tao, naaalala namin kaagad na sila ay sarili natin at ipinagmamalaki ang kanilang mga nagawa. Ngunit ito ay walang katotohanan. Dahil ang mga ito ay nakamit na ng mga hindi kilalang tao. Ibinenta mo ang mga buto at iniisip mo na ang mga prutas ay sa iyo?! Hindi. Nawala ang nugget – ngunit nagyabang tungkol sa tae. At naghihintay ang Ina Russia para sa mediocrity – mawawala ang mga propesor at opisyal at iniisip