Sa araw. Nakakatawang katotohanan. СтаВл Зосимов Премудрословски

      – Lumabas ka dito!! – tumayo si Dan na may isang bula ng alak.

      – Oh-bye, isang bangkay!! – Tumalon ang Gipsi at ibinaba ang kanyang bote, ang isa para sa Ulka, na pinalabas. – Oh-away, mumbler!! – lalo siyang natakot at nagtaas ng bubble.

      – Oo, isang bangkay. – Mahinahon akong suportado.

      Pinagpatuloy namin ang booze sa ibang lugar.

      Lumipas ang isang linggo. Sa paliparan malapit sa istasyon ng metro ng Alexander Nevsky Lavra, pinasok ng Cop bubo, huminto sa malayo sa amin at lumabas ang dalawang bantay dito at lumipat patungo sa amin, well, napakabagal. Uminom kami sa haligi ng Moscow Hotel. Kami ay may pagpipilian: alinman sa pag-inom ng alkohol na lasaw ng banal na tubig mula sa Lavra, ngunit mahulog sa mga kamay ng katarungan; o masira sa iba’t ibang direksyon, ngunit huwag mag-plump at huwag dalhin sa normal ang kanilang kundisyon. Ako at ang ilang mga kasamahan ay lumipat ng kaunti pa sa mga kabaligtaran, na nagkakalat at nagkalat sa pananaw ng karamihan.

      Kinuha nila ang Big Seryoga na may itim na mata, na ang mas mababang mga eyelid ay mukhang isang labia. At ang kanyang mga kasama sa pag-inom. Ang dahilan ay, nang huli itong lumipas: ang pag-alis ng bangkay mula sa basement, kung saan dati pa nating sinubukan na bumagsak. Ang bangkay, lumiliko pagkatapos ng aming pag-alis, sa turn, na gumawa ng isang lingguhang semicircle, natigil sa gawain ng pagpainit pangunahing may diameter ng dalawang daang milimetro bawat isa, isang mahigpit na pares ng mga bundle at nakabalot sa burlap, at fiberglass…