ING DINA. Bebener Humorous. СтаВл Зосимов Премудрословски
nggawa aku sementara menyang pahlawan kutha. St Petersburg, ing hostel amal, diarani ing wong minangka wong sing ora duwe omah. Wong-wong mau menehi dhuwit syetan, yaiku amben, sing dakbuwang setengah wulan saka drunks-panguwasa lokal, nyelehake limalas ing rumah sakit sadurunge ninggalke aku. Tropi minangka kasur. Aku wis nglumpukake sanga wong mau. Aku ditumpuk siji ing sisih liyane lan turu meh ing langit-langit. Ana sawetara rasa ora kepenak: slamet banget jejeg, lan aku nyandhang tangga kayu. Urip njupuk dalan normal: Esuk – sore, nedha awan – jamban, lan liya-liyane. Dheweke mbayar aku lan kolega komikku Lyokha Lysy, sing wis ngrampungake rong pendhidhikan sing luwih dhuwur ing zona limalas taun, kanggo negara sing tenang ing lantai nomer loro. Dheweke ora beda karo paningal lan duwe wolulas wernane abang ing tembunge. Lan amarga angel entuk kaca tingal nganggo eyepieces kaya, dheweke lempitan saka kasedhiya, kanthi nambah, telung bingkai nganggo kaca tingal lan nyambungake karo kabel tembaga. Dadi dheweke entuk sesanti satus persen. Lan aku wiwit ngurmati dheweke kanthi guyon saka wolu mripat. Kita urip karo dheweke ing kulawarga, kaya ing zona, ing cendhak, kita duwe akar lan nuduhake roti kanthi manggang, nanging, amarga ana sebab, dheweke menehi aku luwih gedhe, bisa uga diajeni utawa menehi panganan kanggo aku nalika ngepung luwe kanggo ngluwihi penyerapan. daging kawula. Saben esuk, aku tangi, ketemu ing meja sing ditrapake sedina muput utawa luwih. Wong-wong tuwa lan pendhudhuk liyane, kabeh prakteke lungguh ing papan sing ora adoh banget lan ora cendhak: sing paling cilik udakara udakara udakara limalas taun, kanthi sukarela dituduhake karo rasional kita, sing entuk macem-macem cara nyolong cilik lan kiriman bagean sing luwih akeh saka populasi, omah sing diarani. Aku mesthi nolak lan mbalik, banjur padha menehi upeti nalika aku turu. Botak kasebut kepenak karo perhatian iki lan uga wiwit mangan gajih.
Siji esuk aku esuk tangi. Salju tiba ing njaba jendela. Kanggo munggah kaya biasane yaiku kesed, lan ora ana rencana kanggo tuku dhuwit, utamane wiwit wingi, lan sirahku mandheg. Wong lanang sing gundul, kaya biasane, maca babagan ing atine, mung obah kanthi lambe ngisor. Lan kabeh mau bakal terus, yen ora kanggo munculé cormorant-recidivist umur pitung puluh taun, pelaut nglangi jarak adoh, pensiun lan Metiusius sing ora duwe omah kanthi oyod Finnish. Aku pengin dicathet manawa para tahanan ukara biasane komunikasi karo kasta, kaya ngono. Lan dheweke ngomong luwih akeh karo Kaukasia tinimbang karo logat Finnish.
– Wah, parasit, kita duwe gasap? mula wiwit Pundhak. Aku banjur membalik, Bald nglilirake buku kasebut mudhun. Sawetara menit kepungkur.
– Apa sampeyan butuh, tuwa? – takon Bald lan ngubur awake dhewe ing novel.
– Mungkasi nyawang dossier, njupuk emas emas, yaiku, aku lan go plump. Kanggo patang taun, aku nampa pensiun.
Sasampunipun ujar, udakara rong menit lan salju salju seger ana ing sangisoring sikil. Ing kadohan, ana toko karo slumber sawetara jinis Georgia. Aku mlebu menyang kono lan mrentahake rong atus. Ing metode smeared lan roti panggang:
– Tatar ora urip tanpa pasangan! – kita dhawuh satus liyane. Sabanjure, sawise roti panggang lawas:
– Gusti Allah tresna tritiga! – kita lemes kaca iki. Banjur kita ngobrol kanthi tenang, masing-masing karo awake dhewe lan mung Methodius ora meneng lan ngandhani dhewe kepiye istilah pertama ditampa saka limang sing kasedhiya. Kita ora ngrungokake gratis.
– Kapal kita teka karo Kyuubi. Aku lunga menyang desa kakangku. We ngombe sajrone seminggu. Dadi esuk, kita kumpul menyang omah, sawise bahan denominasi lan ngliwati omah ing omah kasebut. Aku ngaturake salam, lan dheweke ngirim telung huruf… aku nuli mirsani lan ndeleng tumpukan bros ing sandingku, dene kakangku banjur golek moonshine lan kapak, aku njupuk kabeh watu ing gubug, ana tatu, ya, panganten langsung ing bathuk. Sawise iku, dheweke mulai nyandhang jendela. Tumpukan kasebut ora duwe wektu kanggo mungkasi nalika aku wis dipenjara sajrone telung taun. Apa maneh sing bakal ngombe? – dheweke ngrampungake banjur menyang loket bar barang barang konsumen.
We ngombe kakehan nganti suwe lan mangan jajan. Ing wayah sore, atap Lysy suweng lan dheweke wiwit mlayu menyang wong liya. Aku nyawang pelajaran bespontovoe iki lan nuntun sidekick mabuk menyang gubug. Lan Methodius ing wektu iki, amarga wis nampa saka Lysy, kanthi sengaja utawa ora, ing sangisore, mandhiri ing meja, ngadeg ing lantai.
Isuk-esuk aku kaget karo swarane serem lan kejem Bald. Ternyata nalika turu, ana Metodeius murka menyang kamar kanthi semprot lan nggeblas Lyokha sing turu kanthi kranjang langsung ing bathuk. Dheweke mlumpat ing amben banjur sumungkem menyang lantai, banjur tangi lan mateni karo sing lawas. Banjur aku kelingan liwat turu, ana kedadeyan, nganti dheweke pisah. Ternyata nalika aku nyingkirake Lysy saka tavern, Metodeius sing wis mabuk ilang ora eling. Dheweke dibuwang ing budaya ing dalan sadurunge ditutup, lan dheweke nyusup menyang omah, gumantung karo naluri.
– Sampeyan mbuwang kula, Gundul!! – Ditegor kaya grilophone lan mandheg burr lan lisp, mbah, wis lungguh ing lantai, mburi.
– Kepiye? – takon, nggremeng tenggone Metius lan lungguh kaya babi, Gundul nganggo balung tangane.
Ing wektu kasebut, cormorant lawas, nyoba nyusup saka ing ngisor cormorant umur pertengahan, ora nyopot kuping kiwa lan nyemprotake plum ing irung. Wong gundul kasebut mangsuli tanpa ngeculake tangane, ngepelake sirahe.
– Apik, apik. – Aku nyoba kanggo tenang cormorant enom, Maksudku. – Hei, wong sing ora duwe omah, mbuwang sampe ing amben. Dakkandhani, Metodius, apa sing diwiwiti?
– Aku!! – ora ngeculke Bald, mbah kakung wiwit mbenerake. – Aku turu, apik, yen aku rumangsa ana wong liya, aku mbukak mripat – salju. Aku pindhah lan miwiti tangi. Aku noleh, lan ing ngarepku ana lik lan sepuluh, sepuluh sentimeter saka aku. Wengi lagi adhem, karo hangover, lan uga Lysy, sapi, mbuwang, ah!! Ya!! Ya!! – kaping telu ngucapake Metode.
– Yep!! Yep!! Yep!! – Telung Lysy kenek ing mripat.
Sawise setengah jam, kita wis mrentahake rong atus gram lan arep negesake salah paham. Lan sajrone sewulan, nalika Methodius ora dadi mlarat. Sing apik yaiku kertu bank. Ekonomis…
cathetan 5
Salju kuning
– Yaiku, ing wektu-wektu kasebut tanpa ana wektu sing sah, nalika tundra kasebut dadi wong lanang. Raosake kenthel saka wong tundra, setengah dina, suda kretane wong tundra, setengah wengi. Lan kutu urip ing padhange. Lan kanggo ndeleng kanthi tliti satus persen, iki dudu kutu, nanging mammoth, polar bear, kidang ing pungkasan lan babi. Banjur kabeh wong ngarani wong-wong Chukchi, amarga dheweke mung siji-sijine jenis sing urip ing tundra. Piye wae, wong tundra lagi mlaku nganggo armpit sing diangkat lan digorok, dene Chukchi ing yaranga slamet. Keti mandheg ngganggu wong tundra, lan badai mandheg. Lan Chukchi ninggalake omah-omah ing tundra lan langsung matur nuwun kanggo salju putih sing resik nganggo urin kuning. Lan tundra dadi kaya kekurangan vitamin ing awak, kaya kukul ing awak. Lan kabeh iki muncul lan kabeh wong wiwit nari, nanging kanthi tenang, icicle kuning wiwit ilang, ana sing nyolong lan nempuh bolongan. Lan banjur, Serezha sing ora duwe omah lokal, sing saben wong nyebutake “salju kuning”, terus crita, tundra wong kasebut mrentah supaya golek pencul lan nuli mentah. Kabeh Chukchi dikubur ing salju salju lan, katon, dheweke ngenteni lan kaget. Pranyata manawa anak-anake dadi maling, sing nganggep asile kasebut kanggo krisel, sing adol ing bazar kasebut. Lan wiwit bayi lair, dheweke kandha marang dheweke:
– Aja mangan, bajingan, salju kuning!! – lan ngalahake dheweke, ngalahake dheweke ing ngarep, utamane ing sirah.
Umumé, Serezha-Kuning Salju katon enom, umure umur pitung puluh pitung taun, sing liyane padha karo Chukchi. Dheweke menyang Perpustakaan Pusat lan ngumpulake botol ing dalan. Sawise dheweke wiwit ilang pirang-pirang dina. Kabeh wong pancen beda, nanging penasaran. Nalika muncul, dheweke ditakoni. Dheweke meneng. Nanging yen dheweke tahap lan Serezha Kuning Salju ngaku manawa bakal nikah.
– Lan sapa? – ngiring dening pitakon.
– Ya, ana separo saka atiku, dheweke manggon ing wilayah kasebut, sanajan dheweke wis umur sewidak taun, amarga dheweke ora butuh anak, wis wolung wolu. Ing kene aku menehi feed lan ngajar, kaya bapakku ngangkat aku, lan bapakne, lan bapak – bapak, ibune amarga ora duwe bapak. – Seryozha nggronjol ing irunge, muter wedhus, ndeleng lan mangan. – Aku seneng Chupa-chup, nanging menehi pikiran sing cerdas. Ning, durung suwe aku nemokake omahe ora ana wong