Crazy Detective. Mpanara-baovao mampatahotra. СтаВл Зосимов Премудрословски

      – Tsia, patron, afaka nijanona aho, malemy ny foko…

      – Tsy misy na inona na inona eto, eto Saint-Pétersbourg dia hiteraka enta-mavesatra sy hiadana ianao.

      Te hiteny zavatra hijanona amin’ny vadin’i Klop ihany i Harutun, kanefa lasa saina izy ary nijery ilay maso nihaingotra ny rambony roa teo amin’ny lohaliny ary nanindrona ilay bibikely ho ao anaty lamba ao anaty pataloha.

      – Inona no tianao tsoahina? – manesoeso, manopy ny masony, hoy i Ottila.

      – Tsy manana vola na fanafody aho.

      – Tsara izany, voavaha izany. Nandoa ny tetibola daholo ny zava-drehetra. Raha mahita ny orona isika.

      – Ary raha tsy hitantsika izany?

      – Ary raha tsy hitantsika izany dia hesorina avokoa ny fandaniana rehetra… avy aminao.

      – Ahoana no?

      – Ary dia toy izany. Raha mbola mametraka fanontaniana adala ianao dia mety ho very asa. Misy izany?

      – Marina izany, takatra. Rahoviana isika no handeha?

      – Fanontaniana adala. Tokony ho eo isika. Andao ange e!

      – Ary inona avy hatrany? Tsy nasiako ny valizy ve aho?

      – Tokony ho vonona lalandava foana isika. Fantatrao hoe aiza no hahazoanao asa… Ny zavatra mitovy,…

      – Ahoana?

      – Tsy fonosako ny valiziko. Eny, tsy mila azy ireo isika. Rehefa tonga ianao, mividy izay ilainao. Manana carte banky aho.

      – Ary raha tsy ampy ny vola?

      – Izy hanipy. – ary dia nametaka ny rantsan-tànana teo amin’ny valindrihana ny polisy distrika ary tamin’ny fomba pygmy dia nitsambikina, noho ny fanampian’ny olona, niditra teo amin’ny latabatra, nanamboatra tongotra teo amin’ny oron’ny mpiara-miasa. Nankeo amin’ny tongony izy ary niampita ny latabatra tamin’ny tongotra an-tongotra ho any Arutun mankany amin’ny sezany. Nangan-dranomaso ary nandeha nitodi-doha.

      – Nahoana ianao no mipetraka? andao ary! – ary naninjitra ny tanany, ary, toy ny hoe nanaraka ny lalamben’i St. Petersburg, dia nanenika ny tany…

      Nandao ny fiarovana mafy izy ireo, namela naoty kely teo am-baravarana teo am-baravarana ihany:

      “Aza matahotra, niainga tamin’ny asa maika izahay tany St. Petersburg. Mijanona ao amin’ny toerana misy any Incephalate, sy Izya ianao – fa tsy izaho.. Izaho!

      Ary eo amin’ny farany ambany dia ny fametrahana amin’ny fanoratan-tanana hafa:

      “Miala tsiny, Pupsik, hiverina aho araka ny tokony ho fantatro! Raha mbola miakatra ny Flea-nao. Andraso aho ary hiverina aho. Angamba iray ihany…”

      Izya namaky ny fanamarihana ary, nanoratra teo amin’ny takelaka tamin’ny taratasy nosoratan-drainy sy Intsefalopat, nafeniny tao am-paosiny ary namafa ny soratra avy teo am-baravarana.

      – Osy, osy lahy taloha, no azonao. – Noraisiko ny findaiko ary nandefa SMS tany amin’ny raiko aho. Niditra tao an-trano izy avy eo ary nomeny ny reniny. Namaky sy nivaky loha izy.

      Avelao izy handeha. Hisolo azy izahay. Ary tsy teny momba ny fitohizan’ny ray. Misy izany?

      – Mazava ho azy, reny, azoko… Ary alaivo ny hena avy amin’ilay tompon’andraikitra, ahh? hoy ny heviny.

      – Inona ianao? Tsy maintsy ataontsika rehetra araka ny sata sy ny fahamarinana.

      – Ary dia mihihiaka amiko amin’ny fahitsiana izy?

      – Izy no tale. Mahafantatra bebe kokoa izy. Ary izy tenany no hamarinina eo anatrehan’Andriamanitra.

      – Izay ilay mihantona amin’ny rindrina ao amin’ny birao ve?

      – Saika. Ao no mihantona an’i Iron Felix, ny lefiny. Eny ary, mandehana ny entinao.

      – Izany no nataoko. Neny, afaka mandeha an-tongotra mamonjy renirano ve aho?

      – Mandehana, nefa tadidio, ry alika kely: milomano, aza miverina mody. Hovonoiko ianao… Manana izany ve ianao?

      – Ie. – Nihiakiaka Izzy ary