Офыкларга карап… = Гляда в даль. Кадыйр Сибгатуллин

      Ераклардан килде кара болыт.

      Өскә яуды кайгы-хәсрәт булып.

      Ил дә зәгыйфь, без дә зәгыйфь идек,

      бетүебез түгел микән, дидек.

      Болытларны куып үткәрдек без.

      Ауган капкаларны күтәрдек без.

      Ил дә исән, без дә исән идек,

      гомеребез озын икән, дидек.

      Ераклардан килде кара болыт.

      Тагын яуды кайгы-хәсрәт булып.

      Зәһәр булып, хәтәр булып яуды,

      ирләр ауды, илләр-җирләр ауды.

      Суырды ул безнең җелекләрне,

      йотты сөлек кебек егетләрне.

      Күкрәкләрне куеп исән калдык,

      исән калдык, бик нык сабак алдык.

      Сабыр идек, чыдам, түзем идек,

      була икән моны җиңеп, дидек,

      сытып-изеп, тотып буып кына –

      үзеннән дә көчле булып кына.

      Канлы иреннәрне тешләдек без,

      бөтен аттан артык эшләдек без.

      Яумасын дип шул ук кара болыт

      балаларга кайгы-хәсрәт булып.

      Болытларга безнең яшен әзер.

      Бөтен арысланнан көчле хәзер.

      Еракта йөр бездән, кара болыт.

      Кара болыт, безнең күкне оныт!

      Курганнарның уртак тарихлары,

      курган язмышлары –

      сугышта.

      Курган башларында хәл ителә

      соңгы сугыш

      соңгы сулышта.

      Йөз елдан соң килеп баш иябез,

      баш иябез халык канына.

      Җирне,

      Суны канга күмгән афәт

      әверелә курган данына.

      Язмышлары шундый курганнарның.

      Меңнәр анда…

      Меңнәр кабере.

      Курган булып калка,

      һәйкәл булып

      кешеләрнең изге хәтере.

      Тезелешеп тора чыршылары.

      Яшеллеккә, гөлгә чумган ул.

      …Ә ул чакта

      туфрак

      таштан торган

      гади бер тау гына булган ул.

      Тынлык монда.

      Һәйкәл…

           Чәчәк…

                Сагыш…

      Тантаналы моңга күмелгән.

      …Җиңелсә дә

      саклап кала алган

      Россияне,

      Илне үлемнән.

      Чыршы төпләрендә туплар тора.

      Мәңгелеккә алар суынган.

      …Севастополь,

      Кара диңгез калган

      бу курганда үлгән буыннан.

      Сугышларның чиге булмаган күк,

      каһарманлыкның да чиге юк.

      Курганнарның һәркайсы да бөек,

      курганнар күп,

      әмма тиңе юк.

      Бу курган да аерым,

      Бу сугыш та.

      Ике як та үлгән,

      кырылган…

      Бирешмәгән курган,

      чигенмәгән

      бер солдат та сугыш кырыннан.

      Чигенмәгән!

      Үлекләргә басып

      күтәрелгән дошман курганга.

      Батырлыгы белән җиңмәгән ул,

      җиңә алган көчле булганга.

      Батырлыкка ничек сокланмыйсың!

      Башын игән,

      җиңдем димәгән.

      Үзенеке белән

      русларны да

      бер кабергә салып җирләгән…

      Яшәгәннәр.

      Яши французлар,

      үз