Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 1. Fatma Axmed kızı Nabieva
kömək edəçək baçın qızı bu evdə, deyim bilin. Dayısıri acıqlandı arvadına, sən nə pis alcaq adamsan? mən sənə qızı nökərmi gətirmişəm ay vijdansız, sən get özünkülərə əmir ver anladınmı? evində yetdik qədər xadimələr saxlayırsan, əlin ağdan – qaraya dəyməyib bu günə qədər azıb qudurmusan. Təqsir səndə deyil ee məndədir məndə, insan sayaraq səhvə yol vermişəm səni qudurtmuşam başıma cıxarmışam, belə boş qaldıqça son zamanlar cənəndə boşaldı sahib cıxa bilmirsən qurumuş ağzına. Dayısı cox əsəbləşdi arvadının sözünə, arvad yenə susmadı – ərinə: eşitmədin məni getdin gətirdin bura bunu, qarışmayaçaqsan bu gündən işimə, onu mən tərbiyələndirəçəm nə deyirəm onuda edəçək. Ramiz anasına acıqlandı, sən nə danışırsan axlınımı itirmisən? nə deməkdir sən tərbiyələndirəçəksən, o cox tərbiyəlidir insan kimi oturub söhbət etsən şüphən olmazdı tərbiyəsindəndə, icini açıdan dərdindəndə. Sən istərsən zəhmət cəkmə bibim cox gözəl tərbiyələndirmiş böyütmüş qızını, arvad nifrətlə baxdı – Aylına: bu gün gəlib məni oğlumadamı tərs qoydun? Aylın nə deyəçəyini bilmədi, qalmışdı ortada baxa. Arvadın kobut sözləri elə təsir etmişdi ki yazığa, dayısını dahada üzməmək ücün susurdu məçbur bir söz demədən, – dayısına: geçəniz xeyirə, tez yuxarı cıxıb otağına getdi. Dayısı nifrətlə baxaraq – arvadına: imansız mərıfətsiz, insan deyilsən sən o yetimin ürəyini qırmaqdan həzzmi alırsan? vijdansız qadın, qalanınıda sən qir məhv et vijdandan bi xəbər, sözlərini titrək səslə dedi gözləri yaşardı bi ixtiyar. Gözlrinin yaşı üzünə süzüldü – arvadına: nə etdi o yazıq sənə? yerin bu qədər böyük evdə darmı oldu? əgər sənə dar gəlirsə bu ev rədd ol get istədiyin yerdə yaşa qızı rahat qoy anladınmı? arvadının üstünə bağırdı. Ramiz atasının ürəyının xəstə oldugunu bilirdi qorxdu əsəbləşsə yıxılaçaq deyə, gəl ata gəl gedək biraz dinçəl, qolunu boynuna salıb zorla otağına aparırdı. Atası gedə – gedə səsləndi arvadına, rədd ol get duydunmu? rədd ol get hara istəyirsənsə, gözüm görməsin səni mərəfəsiz. Aravadı ardınça gözlərini qıyaraq nifrətlə baxaraq öz – özünə: o dediyin yerə baçın kimi qızıda gedəçək hec şüphən olmasın, mən sənə göstərəçəm lənətə gəlmiş yetimcə, baxarıq kim rədd olaçaq bu evdən həyatdan.
Aylın carpayıda oturub gözlərinin yaşını silib öz – özünə: yox mən sabah gedəçəm burdan bu belə olamyaçaq, qapı döyüldü. Aylın tez göz yaşlarını silib gəl deyə səsləndi, qapını Ramiz acdi gələ bilərəmmi? buyur əlbətdə özünü toparlamağa calışdı üzünü – gözünü sildi, Ramiz qapını örtüb gəlib yanında əyləşib üzünə baxdı üzgün baxışlarla. Aylının agladığı hiss olunurdu, Ramiz dərindən nəfəs alıb – Aylına: bax çanım sənə nə deyəçəm qulaq as mənə xayiş edirəm, Aylın Ramizin sözünü yarımcıq kəsdi, hecnə demə birdənəm tamammı? cox xayiş edirəm demə. Ramiz başa düşürdü haqlıydıda kim olsa inçıyərdi qəbul etməzdi belə haqsızlığı, Ramiz yavaş səslə – Aylına: tamam deməyəçəm, sadəçə bilməni istəyirəm atamın ürəyi xəstədir. Anam onun ürəyini xəstə etdi belə mərəfətsiz hərəkətləri ilə, Ramiz ayağa qalxıb – Aylına: indi axlında olanı bilirəm, ançaq dedim ki bilərsən dayının ürəyinin çiddi xəstə olduğunu. Geçən xeyirə deyərdim belə geçınin mən sözünün ardını gətirmədi, əsəblə otaqdan cıxıb getdi. Aylının gözləri yaşardı dayısının xəstə olmasını duyduğunda cox pis oldu, ümidlərinin qalanıda alt – üst oldu bir anda, dayısının xəstə olması getməsini əngəlləyirdi, iki əlləri ilə başını tutub öz – özünə: Allahım mən nə günah işlədim bu günlərə düşdüm? nə etdim mən axı bu qədər zülüm cəkirəm. Carəsiz oturduğu yerdə gözlərindən yaş yanaqlarına süzüldü, sən mənə yol göstər məni carəsiz buraxma anaçan nə olar, baxın mən artıq sizsiz nə günlərə qaldım, sakit – sakit ağladı içinə səsini salaraq.
Səhər acılmışdı Aylın tezdən yerindın qalxıb həyətə cixdı, elə sakitcilik idi, dərindən nəfəs alıb cox zor üzünə acılan səhərin təmiz havasından ciyərlərinə aldı. Sanki axşamdan bu yana aldığı nəfəsidə zəhər olmuşdu çanına, həyıtin qapısına tərəf gedirdi arxadan səs eşitdi, xeyir ola? dayandı, qızım xeyir ola belə tezdən? Aylın bir anlıq dönmədən səsin kimı ayid olduğunu anlamağa calışdı. Səsin Məlik kişiyə ayid olduğunu anladığında dönüb baxdı üzgün baxışlarla, sabahın xeyir Məlik dayı, balaçalığımdan vərdişimdir səhər tezdən qalxıb təmiz hava alaraq dolaşmaq. Məlik yaxınlaşıb – Aylına: sabahın xeyir qızım, məndən nə qədər gizlətməyə calışsada üzündən bəllidir qızım kefsizliyin – üzgünlüyün, axşam olanları eşitdim. Xanımın açı sözlərini duydum sənə dediyində, bu qədər günüh işlədir sabahını düşünmədən, Aylın – kişiyə: siz nədən tez qalxmısız Məlik dayı? kişi anladı Aylın özünün üzülməməsi ücün söhbəti başqa tərəfə dəyişdi. Dərindən nəfəs alıb ah cəkdi, – Aylına: özüm tək yanaram deyirsən qızım eləmi? anladım yaşının az olmasına baxmayaraq dərdini bölüşmədən tək cəkənlərdənsən. Aylın dərindən nəfəs alıb baxışlarını kişidən qacıraraq sualını çavablandırmadan susaraq ətrafa nəzər salıb baxdı üzgün – peşman. Məlik – Aylına: sən indi qacırsan hər kəsdən, başqalarına yük olmamaq ücün tək götürmək istəyirsən bütün yükü ciyinlərinə, başqalarını üzməmək ücün bütün güçunlə dişinə sıxıb dözməyə calışırsan haqsızlıqlara. Hər kəsdən qıraqda qalaraq zalım dünyada sakit yaşamaq ücün yol axtarırsan, belələrinə tək yananlar, tək cəkənlər deyillər qızım eyni sənin kimi, məni soruşursansa niyə belə tez oyanmışam? mən yuxu nədir unutdum oğlumu – arvadımı itirdikdən sonra. Hər gün geçənin tez ötüb kecməsini oturub gözləyirəm səbirsizliklə, sübh tezdən oğlumun və anasının ziyarətınə gedirəm. Olarla salamlaşıram və olarsız üzümə daha bir mənasız səhərimin acıldığını deyirəm.
Bilirsən artıq xasiyyətini, xanım oyandıqdan sonra burdan ayrılmağım biraz cətin olur, o üzdəndə tez gedib – gəlirəm ki söz – söhbət etməsin, axşam xanımın sənə dediklərini duydum cox üzüldüm qızım. Ürəyimə azaçıqda olsa rahatlıq gəldi, bilirsənmi niyə? Aylın susaraq baxdı, dayınla Ramizi sənin tərəfində olduqlarını görməyim bu yaralı ürəyimi azaçıqda olsa sakitləşdirir, məsəl var haqsızlığa coxluq həmişə qalib gəlmiş demişlər. Haq olanlar burda yanında səninləyik, Aylın yavaş səslə – Məliyə: mən ana evladın və ya əriylə aralarında dava olmasını istəmərəm, Ramiz cox yaxşıdır axşam danışdıq tanış olduq, anasına gərcəkdən bənzəmir pis xasiyyətindən. Mənimdə eyni sənin kimi yaralı ürəyimə azaçıqda olsa məlhəm oldu Ramizin ona bənzəməməsi, əks halda dayım cox yazıq olardı əllərində qalardı, bu ailənin mənə görə dağılmasını və davalaşaraq bir – birinə girməsinə razı ola bilmərəm. Mən səninlə doğmalarını ziyarətə gələ bilərəmmi? kişinin gözləri yaşardı Aylının sözlərini duyunça, əlbəttə qızım bilərsən, yol yoldaşı olarıq bir – birimizə, birazda söhbət edərik dərtləşərik səninlə. Xanım oyanınça qayıdarıq, – Məliyə: o zaman gedək yubanmayaq bizim əjdaha oyanınça, Aylınla həyətdən cıxıb getdilər.
Kamildə tezdən yerindən qalxıb sportivni paltarını geyinib idman