The Poetical Works of John Skelton (Vol. 1&2). John Skelton
SCHELTONIS LOUANIENSIS POETÆ LAUDES EPIGRAMMA.
Quum terra omnifero lætissima risit amictu,
Plena novo fœtu quælibet arbor erat;
Vertice purpurei vultus incepit honores
Extensis valvis pandere pulchra rosa;
Et segetum tenero sub cortice grana tumescunt,
Flavescens curvat pendula spica caput.
Vix Cancri tropicos æstus lustravit anhelans
Pythius, et Nemeæ vertit ad ora feræ,
Vesper solis equos oriens dum clausit Olympo,
Agmina stellarum surgere cuncta jubet:
Hic primo aspiceres ut Cynthia vecta sereno
Extulerat surgens cornua clara polo;
Inde Hydram cernas, stravit quam clava trinodis
Alcidæ, nitidis emicuisse comis;
Tum[40] Procyon subiit, præpes Lepus, hinc Jovis ales,
Arctos, et Engonasus, sidus et Eridani;
Ignivomis retinet radiis quæ stellifer orbis
(Quid multis remorer?) sidera cuncta micant.
Nutat Atlanteum convexum pondus, ocellis
Dum lustro hæc ægris, vergit et oceano.
Tum furtim alma quies repens mihi membra soporat,
Curaque Lethæo flumine mersa jacet:
O mihi quam placidis Icelos tulit aurea somnis
Somnia, musiphilis non caritura fide!
Nuncia percelebris Polyhymnia blanda salutans
Me Clarii ut visam numina sacra citat.
Ut sequar hanc lætus, mihi visus amœna vireta
Et nemorum umbrosos præteriisse sinus:
Scilicet hæc montes monstraverat inter eundum
Et fontes Musæ quos coluere sacros;
Castalios latices, Aganippidos atque Medusei
Vidimus alipedis flumina rupta pede;
Antra hinc Libethri monstrat Pimpleidos undas,
Post vada Cephisi, Phocidos atque lacus;
Nubifer assurgit mons Pierus atque Cithæron,
Gryneumque nemus dehinc Heliconque sacer;
Inde et Parnasi bifidi secreta subimus,
Tota ubi Mnemosynes sancta propago manet.
Turba pudica novem dulce hic cecinere sororum;
Delius in medio plectra chelynque sonat:
Aurifluis laudat modulis monumenta suorum
Vatum, quos dignos censet honore poli:
De quo certarunt Salamin, Cumæ, vel Athenæ,
Smyrna, Chios, Colophon, primus Homerus erat;
Laudat et Orpheum, domuit qui voce leones,
Eurydicen Stygiis qui rapuitque rogis;
Antiquum meminit Musæum Eumolpide natum,
Te nec Aristophanes Euripidesque tacet;
Vel canit illustrem genuit quem Teia tellus,
Quemque fovit dulci Coa camena sinu;
Deinde cothurnatum celebrem dat laude Sophoclem,
Et quam Lesbides pavit amore Phaon;
Æschylus, Amphion, Thespis nec honore carebant,
Pindarus, Alcæus, quem tuleratque Paros;
Sunt alii plures genuit quos terra Pelasga,
Daphnæum cecinit quos meruisse decus:
Tersa Latinorum dehinc multa poemata texit,
Laude nec Argivis inferiora probat;
Insignem tollit ter vatem, cui dedit Andes
Cunas urbs, clarum Parthenopæa taphum;
Blanda Corinna, tui Ponto religatus amore,
Sulmoni natus Naso secundus erat;
Inde nitore fluens lyricus genere Appulus ille
Qui Latiis primus mordica metra tulit;
Statius Æacidem sequitur Thebaida pingens,
Emathio hinc scribens prælia gesta solo;
Cui Verona parens hinc mollis scriptor amorum,
Tu nec in obscuro, culte Tibulle, lates;
Haud reticendus erat cui patria Bilbilis, atque
Persius hinc mordax crimina spurca notans;
Eximius pollet vel Seneca luce tragœdus,
Comicus et Latii bellica præda ducis;
Laudat et hinc alios quos sæcula prisca fovebant;
Hos omnes longum jam meminisse foret.
Tum[41] Smintheus, paulo spirans, ait, ecce, sorores,
Quæ clausa oceano terra Britanna nitet!
Oxoniam claram Pataræa ut regna videtis,
Aut Tenedos, Delos, qua mea fama viret:
Nonne fluunt istic nitidæ ut Permessidos undæ,
Istic et Aoniæ sunt juga visa mihi?
Alma fovet vates nobis hæc terra ministros,
Inter quos Schelton jure canendus adest:
Numina nostra colit; canit hic vel carmina cedro
Digna, Palatinis et socianda sacris;
Grande decus nobis addunt sua scripta, linenda
Auratis, digna ut posteritate, notis;
Laudiflua excurrit serie sua culta poesis,
Certatim palmam lectaque verba petunt;
Ora lepore fluunt, sicuti dives fagus auro,
Aut pressa Hyblæis dulcia mella favis;
Rhetoricus sermo riguo fecundior horto,
Pulchrior est multo puniceisque rosis,
Unda limpidior, Parioque politior albo,
Splendidior vitro, candidiorque nive,
Mitior Alcinois pomis, fragrantior ipso
Thureque Pantheo, gratior et violis;
Vincit te, suavi Demosthene, vincit Ulyxim
Eloquio, atque senem quem tulit ipse Pylos;
Ad fera bella trahat verbis, nequiit quod Atrides
Aut Brisis, rigidum te licet, Æacides;
Tantum ejus verbis tribuit Suadela Venusque
Et Charites, animos quolibet ille ut agat,
Vel Lacedæmonios quo Tyrtæus pede claudo
Pieriis vincens martia tela modis,
Magnus Alexander quo belliger actus ab illa
Mæonii vatis grandisonante tuba;
Gratia tanta suis virtusque est diva camenis,
Ut revocet manes ex Acheronte citos;
Leniat