Wziętość. Ignacy Krasicki

      Był niejakiś pan Łukasz, co chciał wiele dostać.

      Cóż on czynił? Najsamprzód zmyślił sobie postać;

      Chciał oszukać, oszukał, bo to nie są cuda,

      I niezgrabne szalbierstwo częstokroć się uda,

      A dopieroż gdy sztuczne1. Patrzał Łukasz pilnie,

      Jak to się drudzy wznoszą – i zgadł nieomylnie.

      Zgadł sekret. A ten jaki? – Do możniejszych przystać,

      Strzec się słabych, śmiać z cnoty, a z głupstwa korzystać.

      Przykład wszystkim widoczny rzecz wyłuszczy z prosta.

      Gdy widzisz, senatorem że został starosta2,

      Patrz, jak się zsenatorzył. Był filut, jest możny,

      Wczoraj ledwo mościom pan3, dziś jaśnie wielmożny.

      To gra, los działa szczęście, lecz mu dopomaga

      Czoło bezwstydne, podłość, w niecnocie odwaga.

      Mały złodziej wart chłosty, lecz ten, co kraj zdradza,

      Lubo tyle za sobą hańb, sromot sprowadza,

      Iż owe sławne sosny z nadbrzezia Pilicy4

      Jeszcze małe do składu5 jego szubienicy,

      Przecież filut wisielec, na co patrzyć zgroza,

      Wstęgi nosi na szyi, co warta powroza.

      Nie dopiero6 występek z cnotą walkę wszczyna:

      Z Cyceronem w senacie siedział Katylina7.

      Wzdrygał się świat na sprośność, była sprośność przecie8,

      Alboż to w jednym zbrodnie rodzaju na świecie?

      Ów celnik, co wytartym odziany kontuszem,

      Zaczął sławne rzemiosło z świętym Mateuszem9,

      Przeszedł i apostoła: ten wrócił, co zyskał,

      Nasz wziął, schował, zarobił i jeszcze uciskał:

      Zgoła stał się najpierwszym w rachmistrzowskiej sztuce,

      A coraz postępując w tak wielkiej nauce,

      Doszedł tego, iż dziesięć od sta znaczna strata!

      Kradzieżą oczywistą wzniosła się intrata10.

      Kraj zdarł, kradł go bez wstrętu, a wyszedł jak święty.

      O kunszcie krasomówski11 w skutkach niepojęty!

      Kunszcie, co możesz bielić to, co było czarnym,

      Nieprzepłacony w twoim zapędzie niemarnym12,

      Sprawiłeś (a kunszt lepszy jeszcze dopomagał),

      Iż ten, co niegdyś chlebem żebraczym się wzmagał,

      A w usłudze krajowej zyskał milijona,

      Samym tylko nazwiskiem różny od Katona13.Dobry folwark na zyski skarb publicznej rzeczy14.

      Obroną się wojsk swoich kraj każdy bezpieczy15