Heiligdom (Door Bloed Gebonden Boek 9). Amy Blankenship
armen uit en viel voorover in de zachtheid.
*****
Warren liep de grootste helft van de club in en schudde het gipsstofstof uit zijn haar. Het was een proces om de nieuwe extensie klaar te krijgen, maar met de snelheid waarmee het ging zou het net op tijd klaar zijn voor hun Halloween-maskerade. Hij was net zijn badkamer binnengekomen om te douchen toen zijn mobiele telefoon naar hem piepte.
Warren pakte het apparaat op en fronste terwijl hij het sms-bericht van Kat las. Hij schudde zijn hoofd met een zware zucht, zette het water in de douche uit en liep naar de hoofdkamer van Maan Dans. Hij had tenminste nog niet onder de douche gestaan toen de tekst doorkwam ... het was niet elke dag dat Kat hem sms'te met een '911'.
Toen hij uit de zijdeur tevoorschijn kwam, trok Warren een wenkbrauw naar de toestand waarin Devon verkeerde. Zijn broer was in zijn jaguarvorm met zijn ogen dichtgeklemd en leek veel pijn te hebben. Kat stond over hem heen met haar handen op haar heupen en gaf hem wat leek op een preek.
De ernstige uitdrukking op haar gezicht vertelde Warren dat dit echt slecht was. Hij wierp een blik op Quinn, die er duidelijk veel plezier aan beleefde ... de grijns die de poema droeg was een aanwijzing.
“Je moet letten op wat Kriss je vertelde,” zei Kat. “Als je dat niet doet, blijf je een tijdje zo en voel ik absoluut geen sympathie voor je.”
Ze sloeg haar armen over haar borst, geërgerd door haar broer. Trevor was minstens twintig minuten weg en haar domme broer kon nog steeds niet rechtopstaan. Ze twijfelde aan het vermogen van Trevor om rustig weg te lopen. Ze was ervan overtuigd dat Trevor hetzelfde voelde als Devon ... maar wist dat hij niet zou bewegen als hij met een slechte gedachten aan Devon zou denken.
Ze keek naar Devon toen hij naar haar gromde: “Grom niet naar mij. Trevor heeft tenminste de geest om zo te stoppen met denken.”
“Waarom ligt Devon op de grond?” Vroeg Warren terwijl hij door de kamer liep.
Quinn grijnsde vanaf zijn stoel aan de bar: “Het lijkt erop dat Envy zwanger is van Trevors baby en Devon wil Trevor daarvoor doden.”
Warren trok een gezicht naar Quinn omdat niets daarvan uitlegde waarom Devon op de hardhouten vloer spartelde.
“Ze was al zwanger en wist het niet toen ze met Devon paarde,” Kat wierp een blik op Quinn omdat hij zo vaag was. “Niemand wist het totdat Envy flauwviel en mevrouw Tully voor de zekerheid tests uitvoerde. Omdat de baby van Trevor is, wil Devon hem vermoorden.”
Warren kneep zijn ogen dicht en kneep in de brug van zijn neus. Hoewel dat een paar dingen verklaarde ... beantwoordde het nog steeds niet zijn eerste vraag. Hij zuchtte en besloot zichzelf te herhalen: “Waarom ligt Devon op de grond?”
“Hij ligt op de grond omdat Kane Trevor en Devon betoverd heeft ...” Kat haalde haar schouders op wegens gebrek aan wat anders te vertellen. “Nu, wanneer Trevor of Devon elkaar pijn proberen te doen, of als ze er zelfs aan denken om elkaar pijn te doen ... zijn ze hiertoe gedoemd.” Ze spreidde haar handen uit en wees de idioot op de vloer aan.
Warren fronste: “Laat me eens kijken of ik dat allemaal heb begrepen. Devon is boos omdat Envy zwanger werd voordat ze hem ontmoette en hij de vader van haar baby wil vermoorden ... maar dat kan niet omdat Kane slim genoeg was om hem onder een dwangspreuk te brengen?”
Quinn haalde zijn schouders op: “Dat is het in een notendop.”
“Slimme man,” mompelde Warren en schudde toen zijn hoofd en vroeg zich af waarom hij dit niet al van Michael had gehoord in plaats van het van Kat te horen. Hij leunde tegen de bar en staarde een ogenblik nadenkend naar zijn broer.
De situatie was nogal grappig, maar tegelijkertijd kon hij de gedachtegang van Devon hierover niet geloven. Het was duidelijk dat zijn broer niet erg helder dacht. Als Devon Trevor vermoordde, waar zou dat dan de baby van Envy laten? Zonder rekening te houden met het feit dat Envy hem altijd kwalijk zou nemen ... omdat het haar kind de kans ontzegt zijn echte vader te kennen. Dit vooral: maakte Warren boos.
“Laat hem maar, hij komt er wel uit.” De stem van Warren was koud.
Kat huiverde: “Dat is best wreed.”
“Je zei dat ze zijn gedoemd tot deze toestand wanneer ze denken aan het vermoorden van elkaar,” herhaalde Warren met zijn hand zwaaiend naar Devon. “Het enige logische zou zijn om te stoppen met denken op die manier. We kunnen Devon niet dwingen de manier waarop hij denkt te veranderen. Als hij echter van zijn partner houdt, gedraagt hij zich niet meer als een idioot.”
Warren keek toe hoe Devon zijn oren platdrukte en een niet zo vriendelijk gegrom rommelde door de kamer. Een beantwoord gerommel van Warren bracht het gegrom tot zwijgen en Devon sloeg zijn ogen op de grond voordat hij ze weer dichtkneep.
Warren kon deze keer niets doen om hem te redden. Dit was iets dat Devon voor zichzelf moest leren ... of misschien had hij hierbij de hulp van zijn grote broer nodig. Een langzame slinkse glimlach trok aan de hoeken van Warren's lippen toen het hem duidelijk werd hoe hij dit probleem kon oplossen.
“Ik ken die blik Warren,” zei Kat zachtjes ... heb nu al medelijden met Devon, “en durf er niet aan te denken.”
Quinns grijns keerde terug: “Moet ik altijd een camera bij me dragen?”
“Ja,” zei Warren.
“NEE!” Schreeuwde Kat tegelijkertijd.
Warren kwam dichter bij Devon en torende hoog boven zijn jaguar-vorm uit. “Dus wat als het zaad van Trevor diep binnen in Envy groeit,” verlengde hij expres het woord 'diep' alleen maar om Devon te laten reageren ... het werkte. “Zoals ik het begrijp ... sliepen ze maandenlang samen voordat je haar ooit zag.”
Devon schreeuwde en probeerd een poging om weg te komen van de pijn.
“Altijd de liefde bedrijven,” ging Warren verder en tikte nadenkend met zijn vingers tegen zijn kin. “Ja, ik heb gehoord dat dat een baby of twee kan veroorzaken,” grijnsde hij, zich afvragend hoe lang het zou duren voordat Devon immuun zou worden voor de beschimpingen.
Het humeur van Devon had hem in zijn jaguarvorm gedwongen en daarom dwongen zijn dierlijke instincten hem ertoe het mannetje te raken dat zijn partner probeerde te stelen. Het hoofd van Devon zwiepte in de richting van de deur en hij vocht tegen de pijn toen hij zich over de vloer bewoog.
“En waar denk je dat je heen gaat?” Vroeg Warren. Hij greep Devon bij zijn achterpoten en trok hem over de vloer. “Trevor kwam naar deze club omdat hij dacht dat je een moordenaar was ... probeer je hem gelijk te geven? En wat denk je dat er zou gebeuren als het je lukte om Trevor te vermoorden? Denk je dat Envy je zal bedanken en in je armen loopt?”
Devon is gromde tegen Kat alsof hij gedrogeerd was door haar. Hij groef zijn klauwen in de vloer en liet lange krassen achter in de nieuwe vloer. Kat keek hulpeloos toe terwijl Warren Devon de trap naar de danskuil sleepte, zijn lichaam bonkte bij elke tree.
Quinn legde zijn hand op zijn ogen en begon te lachen, maar stopte abrupt toen Kat tegen zijn achterhoofd sloeg.
“Wat,” zei hij, niet in staat zijn glimlach te verbergen. “Het is briljant. Tegen de tijd dat Warren klaar is met hem, is Devon helemaal verdoofd van het onderwerp.”
Kat wierp een blik terug in de richting van de trap die Devon was afgevallen. “Onderschat de koppigheid van Devon niet,” merkte ze op. “Hoe zou je je voelen als ik nu zwanger was van een andere man?”
Quinn ontnuchterde aan de gedachte van het geroezemoes, “ik raad je aan Kane te vertellen zijn spreuken op te poetsen ... hij zou er meer dan één nodig hebben.”
Kat knipoogde verrast naar haar partner en zuchtte zachtjes. Nou, hij was tenminste niet meer bezig om Devon belachelijk te maken.
Hoofdstuk 2
Chad reed de oprit van Trevors appartement op en parkeerde naast Evey. Hij zette de auto uit en leunde even terug terwijl hij dacht aan alles wat de afgelopen weken was gebeurd. Tussen hem