Jý is die kerk. Francois Kruger
jy heeltemal langs die hoeksteen. Jy gebruik dan allerhande ander dinge – dinge wat jyself uitdink, wat uit jou ou hart kom, wat jy langs die lewenspad opgetel het of wat jy by wêreldgesinde mense sien. Dan lê jy ’n ander fondament.
2. Jy kan gedeeltelik op die fondament bou
Nog ’n manier van bou is om gedeeltelik op die fondament, Jesus, te bou, maar ook gedeeltelik op iets anders. Dan bou jy op ’n gemengde lewensbasis en is Jesus net gedeeltelik ’n lewensnorm. Die res kom uit jouself of enige ander plek behalwe Jesus.
3. Jy kan groter as die fondament bou
’n Mens kan wel op die regte fondament bou, maar algaande verby die fondament bou en dus groter as die fondament gaan. Dit gebeur wanneer ’n mens Jesus se woorde en dade oorspan. Jy probeer dus meer gereformeerd as die Bybel wees en gaan verder as wat Jesus gegaan het deur goed by Jesus se woorde te voeg – goed wat Hy nie gesê het nie. Soos die Jode gemaak het, sit jy meer wette by as wat die Here vir ons gegee het.
Iemand het spottend gesê dat as die gedrukte sinodale handelinge dikker as die Bybel begin word, moet ’n mens ernstig vra of ons nie besig is om verder as Jesus te gaan nie. (Dalk het hy nie gespot nie …?) Dit kan maklik gebeur wanneer ’n mens begin afleidings maak van wat Jesus gesê het, en dan weer afleidings van afleidings maak. Uiteindelik sit ’n mens met iets wat baie mooi klink, maar wat nie werklik van Jesus af kom nie.
4. Jy kan kleiner as die hoeksteen bou
Dis ook moontlik om kleiner te bou as wat die hoeksteen voorskryf. Jy aanvaar sekere, vir jou geliefkoosde, dinge van Jesus as lewensnorm, maar nie alles nie. Dis gewoonlik die moeiliker dinge, dinge wat selfverloëning en opoffering vra wat ’n mens dan nie ernstig opneem nie. Die groot opdrag van Matteus 28:19–20 is tipies een van die dinge wat mense graag ignoreer of sekondêr maak. Daar staan: “Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.”
Om vierkantig op Jesus te bou beteken om niks minder nie, maar ook niks meer nie van wat Hy is en wat Hy ons leer as jou lewenspatroon te aanvaar. Indien ’n mens só bou, maak jy die skuif van kerkgesentreerdheid na Christus-gesentreerdheid. Onthou, Jesus is die volmaakte lewensbasis, maar Hy gaan vir jou net mooi niks beteken as jy nie op Hom bou nie.
Wanneer ’n mens bou, word die mure en fondament ’n hegte eenheid. Dis net soos die loot en die druiwestok wat ’n eenheid word. Om op Jesus te bou beteken daar kom ’n verhouding of solidariteit tussen jou en Jesus tot stand. Dis ’n baie persoonlike en lewende verhouding; ’n standhoudende en lewegewende verhouding; en ’n verhouding van geborgenheid en ondersteuning, maar ook van krag en geloofsmoed. Só ’n verhouding skep karakter en doelgerigtheid in mense se lewens. Dan vind radikale lewensverandering en totale vernuwing plaas. En dís my probleem met gevestigde kerke: van lewensverandering en vernuwing sien ’n mens maar min.
Wat moet gebeur, is dat Jesus al is wat saak maak. Enigiets wat jou help om Jesus te laat saak maak, maak ook saak. Verder maak niks saak nie. Hy kom neem die sentrale plek in en word jou hoofmotief – jou meestermotief. Sy liefde vir jou word die dryfveer. Jou liefde vir Hom en jou passie vir sy saak op aarde word jou vreugde. Jesus word jou Here, jou baas, jou leermeester, jou vriend en jou koning. Deur Hom leer jy jou Vader ken en van Hom af ontvang jy die Gees.
Prakties is ’n mens dan bereid om weg te doen met enigiets wat nie van Jesus af kom nie. Jy bid ook vir ’n eerlike onderskeidingsvermoë.
Jy besef een feit bo alle ander: jy kan nie sonder Hom leef nie! Dink bietjie aan die Ou Testament. Ons het daar die hartseer geskiedenis van ’n volk wat keer op keer misluk het. Hulle kon eenvoudig nie aan die Here getrou bly nie. Dit stuur een groot boodskap uit: die mensdom kan nie regkom sonder Jesus Christus nie!
Om Jesus as jou lewensfondament te hê beteken om jou hele lewe met alles wat dit behels op Hom te laat rus. Dan vind jy ’n vastigheid. Jou lewensbasis is solied en die skommelinge van ’n deurmekaar en onseker wêreld kan jou nie ontsenu nie.
Om vierkantig op Jesus te bou het met fondament-sake te make. Dit gaan oor die heel eerste oorsprong – die algeheel bepalende faktor.
’n Lewe wat nie vierkantig op Jesus staan nie, kan nie maar so bly en dan iewers hoër op gekorrigeer word nie. So ’n bou-werk moet tot op die grond afgebreek word.
Eers daarná kan die skuif na die nuwe en ware fondament gemaak word en kan daar van vooraf gebou word. Enige ander soort verandering is gewoon nie goed genoeg nie.
Dis die manier waarop die Here Self werk. Voor Hy begin bou, breek Hy eers af. Hy verwyder alle bedrieglike fondasies. Die Here breek alles af waarop die mens valslik vertrou het. Hy maak ons los van onegte, selfs geliefde dinge waaraan ons verkleef geraak het.
Lees wat daar in dié verband in Jeremia 31:28 staan: “Ek was gretig om hulle uit te ruk en af te breek, om hulle plat te slaan en te vernietig, om rampe oor hulle te bring. Ek sal net so gretig wees om hulle op te bou en hulle te plant, sê die Here.”
Die Here ontbloot die bedrieglike karakter van die valse dinge waarin ons rus en vastigheid gesoek het. Daar is ongelukkig baie sulke dinge wat ware rus en vastigheid naboots en mense sodoende in ’n valse gerustheid dompel.
Die afbreekproses skep die indruk dat ’n gemeente nie “gesond” is nie. Daar is baie pyn in mense se gemoed, want die afbreekproses is pynlik. Dit is egter onvermydelik – selfs al veroorsaak dit ongelukkigheid in ’n gemeente en selfs ongevalle.
Dit vra egter groot eerlikheid van die leiers – om nie hier-agter te skuil as hulle voetfoute maak nie. Verkeerde optrede deur die leiers kan ook pyn veroorsaak. Dit is iets anders as God se afbreek- en opbouproses. Leiers behoort hul motiewe en geestelike integriteit eerlik te ondersoek.
God se skuifproses in ’n mens se lewe vra van jou om baie eerlik met jouself en voor God te word. Dit vra dat jou geestelike oë sal oopgaan en om te erken dat sekere dinge in jou lewe dalk ’n ander oorsprong as Jesus Christus het.
Die probleem is normaalweg nie om op Jesus te bou nie, maar om al die ander dinge af te breek. Dit is pynlik om ontslae te raak van gebruike (selfs jare lange gebruike) wat nie werklik uit Christus gegroei het nie. Te veel mense skram weg van hierdie uitdaging. Ons het te lief geword vir sekere gebruike net omdat ons sentimentele verkleefdheid daaraan so sterk is.
Ek dink ook aan wat my pa en oupa my geleer het: om ver genoeg terug te gaan. Dít is die groot uitdaging! ’n Mens moet teruggaan tot by die persoon, Jesus Christus. Enige poging wat stop vóór jy by Jesus uitkom, is nie goed genoeg nie.
Deur mense daaraan gewoond te maak dat dit genoeg is om fatsoenlik en ordentlik te lewe, het ons ongelukkig oor die jare iets van ’n verkeerde kultuur in ons kerklike lewe gevestig. Mense dink dis voldoende om net met die regte kerklike gebruike te konformeer. Hulle glo as hulle gereeld die eredienste bywoon en hul dankoffer gee, hoef hulle eintlik nie iets meer te doen nie. Tensy jy as ’n leier gekies word, want dan moet jy begin werk. Ons het jare lank nie die radikale karakter van Christenwees genoeg beklemtoon nie. En hier kla ek myself aan.
Om vierkantig op Jesus te bou beteken jy word oorgemaak – nuut gemaak. Die Heilige Gees vat jou terug na die heel begin en van daar af doen Hy alles oor.
Ek weet die afbreekproses is moeilik. ’n Mens raak gewoond aan ’n sekere manier van dinge doen, want dit het so deel van ons godsdiens geword. Die goeie nuus is egter dat ’n praktiese en persoonlike verhouding met Jesus Christus ’n mens se hele waardestelsel herskryf. Wanneer ’n mens die onoortreflike waarde van hierdie verhouding besef, plaas dit onmiddellik alle ander sake in ’n nuwe lig. Baie ander dinge word minder belangrik, selfs verwerplik – soos Paulus in Filippense 3 skryf.
Jou Koning stel jou sodoende in staat om vorige sentimente te herevalueer, en ’n totaal nuwe perspektief te kry. Dit is soos om ’n kers aan te steek om beter te kan sien terwyl die son helder skyn. Dis mos belaglik! Die sonlig oorweldig eenvoudig alle ander ligbronne sodat hulle oorbodig word. Net so word alle ander hoekstene oorbodig.
Fundamentalisme