Die kluisenaar van Abendruhe. Ena Murray
laf wees nie, Thero. Dokter Fraser sal jou geselskap hou.”
Thero glimlag. “Natuurlik, maar soms sal hy darem moet werk ook! Magriet …”
Die ou bekende koppige trek is nou weer om Thero se lippe. “Jy is nou verspot, Magriet. Wat wil jy in ’n stowwerige ou kantoor gaan maak as jy maande lank hier in hierdie pragtige omgewing kan kuier? Pappa sal jou nog boonop vergoed …”
Magriet se blik dwaal deur die venster na buite. Ja, sy sou nie omgee om hier te bly nie. Dit lyk soos die paradys in vergelyking met haar kantoortjie by die werk. As Emile Fraser net nie die baas hier was nie.
“Wel! Wel! Wie kom hier aan?” vra Thero skielik waar sy langs haar by die venster stelling ingeneem het, met haar blik belangstellend op die jong man wat met lang treë en wit doktersbaadjie in hul rigting aangeloop kom.
“Dis seker een van die personeellede,” merk Magriet op en gee van die venster af pad toe sy sien dat die jong man doelgerig op hul kamers afpyl. Sy is tog regtig nie nou in die luim om aantreklike jong dokters te ontmoet nie. Sedert vanoggend het sy ’n allergie vir dokters ontwikkel. Magriet kan nie van die deur af gesien word toe Thero op sy klop oopmaak nie. Sy hou haar niggie dop en sien hoe laasgenoemde weer die sjarmekraan vol oopdraai.
“Juffrou Van Zyl?”
“Dis reg,” antwoord Thero sag, met ’n fyn glimlaggie om haar lippe toe sy sien hoe die oë rek. Dokter Fraser se kollega het darem blykbaar oë in sy kop om haar skoonheid raak te sien.
“Ek is dokter Jooste – Aäron Jooste,” stel hy homself voor en trek ’n suur gesig, wat ’n hartlike lag na Thero se mond bring. “My vriende noem my egter Ron.”
“Hallo, Ron,” reageer Thero dadelik en Magriet sug saggies. Nog ’n slagoffer vir Thero! Dis eintlik onregverdig. ’n Vrou soos Thero behoort nie toegelaat te word om so los rond te loop en harte te steel nie.
“Ek het ’n boodskap van dokter Fraser. Hy sê hy sal jou môreoggend om tienuur te woord staan as dit jou sal pas.”
“Nou werklik? Baie dankie … e … Ron. Natuurlik sal dit my pas. En my vriende noem my Thero!”
“Gaaf … e … Thero!” Hy klink soos ’n seuntjie wat skielik ’n hele bak roomys in die hand gestop is, dink Magriet geamuseerd. “Ek kom oor tien minute van diens af. Sal dit … e … voorbarig van my wees om jou vir ’n koppie tee in die kafee te nooi?”
“Miskien sou dit op ’n ander plek voorbarig wees, maar nie hier op Abendruhe nie. Ons is hier te intiem saam om te lank vreemdelinge te bly. Ek kom graag. Tee sal heerlik smaak!”
Toe die deur weer toegaan, kom Magriet uit haar skuiling en skud haar kop laggend.
Thero glimlag ook. “Nou toe, is jy nog so gretig om hier weg te gaan?”
“Ek het nie kom man soek nie, Thero. Wat meer is, hy is klaar verlore. Hy sal my nie eens opmerk nie. Ek bly by my besluit.”
Thero skud haar blonde hare terug oor haar skouers. “Jy is welkom om dokter Ron Jooste te kry. Hy is effens te jonk vir my. Ek sal hom darem eers so ’n bietjie touwys maak vir jou, hoor!”
“Dankie … vir niks nie.”
“Magriet, wat wed jy my dat jy tog hier gaan bly?”
“Ek sal liewer nie, want jy gaan tog jou weddenskap verloor.”
Maar diep in haar hart is Magriet glad nie so seker nie. Thero het nog altyd haar sin gekry. En, soos dit vir haar lyk, Emile Fraser ook. Magriet Marais, jy sal jou storie moet ken om jou man te staan tussen twee sulke hardkoppige skepsels, maak sy haarself stilweg wys.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.