Kinders wat moor. André le Roux
noodlottige dag het Jon en Robert stokkiesgedraai, soos dikwels voorheen. Uit 140 dae was hulle 50 dae nie by die skool nie.
Dié dag het hulle verskeie items uit winkels in die sentrum gesteel, waaronder die blou verf en ook batterye. Van die gesteelde items het hulle bloot weggegooi om plek te maak in hul sakke vir nog. Hulle het ’n bejaarde vrou getreiter. Voor James het hulle ’n ander seuntjie, ook 2 jaar oud, geteiken, maar dié seuntjie se ma het hulle gesien en kon betyds keer.
Tydens ondervraging het hulle alles ontken en toe die skuld op mekaar gepak. Wanneer hulle ongemaklike vrae moes beantwoord, het hulle begin huil, veral Jon, wat dan op sy ma se skoot geklim het. Robert het sy duim gesuig, ’n gewoonte wat hy eers op 14 sou afleer.
Hy’s ’n sissie, het Jon gesê.
Die seuns is as volwassenes verhoor, wat omstredenheid uitgelok het, maar psigiaters het bevind hulle kon tussen reg en verkeerd onderskei, en om ’n kind van sy ma weg te neem en dood te maak, is “ernstig verkeerd”.
’n Spesiale platform is in die hof gebou sodat hulle, klein van postuur, bo-oor die relings van die beskuldigdebank kon sien. Robert was “Kind A” en Jon “Kind B”.
Albei is skuldig bevind aan ontvoering en moord. Hulle is gevonnis tot aanhouding in ’n plek van veiligheid, aanvanklik tot hulle 18 sou word. Hulle is in 2001 ná minder as 8 jaar vrygelaat met nuwe identiteite en in ’n soort getuiebeskermingsprogram geplaas.
Robert en Jon was die jongste veroordeelde moordenaars in die geskiedenis van moderne Engeland.
Maar by verre nie die enigste nie.
Smith het nog 33 Britse moorde deur kinders tussen 1847 en 1992 opgeteken, waarby 41 kinders betrokke was. Hul ouderdomme het gewissel van 13 tot so jonk soos 4 en 3. Laasgenoemde was twee boeties wat in 1968 ’n 7 maande oue baba doodgeslaan het. Hulle was te jonk om vervolg te word en die baba se dood is as ’n “ongeluk” aangedui.
In die baba se oë was twee oorkrabbetjies gedruk.
2. Kleinkind het verdrink
“Kleinkind lê dood in die dam! Kleinkind lê dood in die dam!”
In Desember 2003 was Isaac Miggels van Blackheath naby Kaapstad vir die Kersvakansie by sy ouma op ’n plaas in Faure. Almal het hom “Kleinkind” genoem omdat hy so tenger was.
Op die plaas het die 8-jarige Kleinkind drie kinders van plaaswerkers ontmoet. Hulle het by ’n plaasdam gespeel, maar stry gekry omdat Kleinkind glo die maatjies se ma’s gevloek het.
Hy is verskeie kere met ’n plank in die gesig geslaan en is gewurg tot die bene in sy keel gekraak het. Hy het sy bewussyn verloor nadat hy met ’n klip teen die kop geslaan is. Sy “maats” het hom in ’n bootjie gelaai en tot in die middel van die dam geroei, waar hulle hom in die water gegooi het.
Die volgende dag is na Kleinkind gesoek. Een van die aanvallers het vir sy kleiner boetie vertel Kleinkind het verdrink. Die drie kinders het aan die polisie uitgewys waar hy verdrink het, maar niks gesê van die voorafgaande stryery nie.
Teen die aand het duikers die liggaam gevind. Die nadoodse ondersoek het aangedui die oorsaak van dood was verdrinking. Die polisie het geen rede gehad om die seuntjies te verdink nie.
Maar vier dae later het die kinders self hul ouers vertel wat werklik gebeur het. Kleinkind se pa het op ’n polisieondersoek aangedring. ’n Tweede nadoodse ondersoek het aan die lig gebring daar was bloeding op Kleinkind se brein, ’n gebreekte adamsappel en kneusplekke aan sy gesig.
Hy het waarskynlik nog gelewe toe hy in die water gegooi is, want daar was water in sy longe.
Al drie Kleinkind se aanvallers was jonger as 10.
Net 7, 8 en 9 jaar oud.
3. Hoe jonk is jonk?
In Maart 1929 het twee seuntjies stry gekry oor ’n stuk afvalyster.
Dit was op ’n arm mynwerkersdorpie genaamd Paintsville, Kentucky, kort voor die aandelebeurs ineengetuimel het. Die stuk afvalyster sou ’n welkome paar sent by ’n skrootwerf oplewer. Cecil van Hoose het die stuk yster by Carl Mahan afgevat en hulle het handgemeen geraak.
Cecil was 8, Carl 6.
Carl het huis toe gehardloop, op ’n stoel geklim om sy pa se haelgeweer by te kom. Hy is terug na Cecil.
“Ek gaan jou skiet!” het hy geskree.
Wat hy terstond gedoen het.
Al was hy net 6 is Carl aangekla van moord. Tydens die verhoor van net een dag het hy meestal op ’n tafel gelê en slaap. Ná minder as 30 minute het die jurie hom skuldig bevind aan manslag. Die regter het hom vir 15 jaar na ’n verbeteringskool gestuur.
Daar was openbare protes, vir en teen die uitspraak. Die prokureur-generaal van Kentucky het die vonnis tersyde gestel en Carl in die sorg van sy ouers vrygelaat.
•Jare later, in Februarie 2000, in Michigan, het dit weer gebeur toe ’n graadeentjie ’n klasmaat (6) met ’n familielid se vuurwapen doodgeskiet het ten aanskoue van hul onderwyser en ander kinders. Die vorige dag het die maatjie op hom geskree omdat hy op haar lessenaar gespoeg het.
Hoewel hy die moord vir minstens ’n dag lank “beplan” het, is ’n 19-jarige familievriend aangekla van onopsetlike manslag omdat hy die gelaaide geweer gelos het waar die seuntjie dit kon kry.
•Kalifornië, Augustus 2000. ’n Seuntjie van 3 word deur sy 5-jarige niggie en 6-jarige sussie met ’n kussing versmoor terwyl die kinders in hul ouma se agterplaas speel. Hulle het eers probeer om sy kop in ’n modderpoel te druk, maar hy’t losgekom en gehardloop.
Hulle was vinniger as hy. Albei die meisies het bo-op hom gaan sit, die een om sy bene vas te hou en die ander een op die kussing oor sy gesig.
Volgens die ouma het hulle “te rof” gespeel. Maar die kinders het albei gesê dit was hul bedoeling om die seuntjie dood te maak.
•In Kansas City, 2011, is die polisie laataand ontbied na ’n huis waar die liggaam van ’n baba, 18 maande oud, in ’n bad water gedryf het. Die baba en nog ’n dogtertjie was in die sorg van ’n 16-jarige baba-oppasser met “verstandelike probleme”. Sy het blykbaar die water in die bad gelos nadat die kinders gebad het. Tydens die verdrinking het sy geslaap.
Almal het gedink dit was ’n ongeluk.
Toe kom die dogtertjie, ’n familielid, vorendag met ’n bekentenis. Sy het die seuntjie badkamer toe gesleep en sy kop onder die water gehou totdat hy stil geword het.
“Hy’t net te veel gehuil,” het sy verduidelik. “Die geraas was te veel.”
Sy was 5.
4. Van altyd af
Dit lyk asof kinders nog altyd ander kinders doodgemaak het.
In 1748 het William York hom vererg vir ’n 5-jarige dogtertjie met wie hy ’n bed in ’n weeshuis in Suffolk, Engeland, moes deel.
Hy het bekend geword as The Boy Murderer.
Hy was 10.
William het nie daarvan gehou dat die dogtertjie hul bed natgemaak het nie. ’n Stryery het gevolg en hy het haar geklap. Sy’t begin huil en buitentoe gehardloop. Hy’s agter haar aan met ’n haakstok met die doel om haar dood te maak.
Maar hy het die haak neergesit en weer in die huis ingegaan om ’n mes te kry. Hy het teruggekom en haar linkerpols reg rondom tot op die been gesny. Toe hoër op rondom haar elmboog. Daarna het hy die haak gevat en haar dy tot op die been oopgekloof.
Hy het ’n emmer water uit ’n sloot geskep om die bloed van hom af te was en sy spore netjies doodgevee.
Daarna het hy sy ontbyt gaan eet.
Later het hy verduidelik hy’t haar doodgemaak nie net omdat sy die bed natgemaak het nie, maar ook omdat sy