Przepisy Kulinarne Pewnego Bankowca. Marco Pingitore
punkt wyjścia. Przykładowo, dzisiejsza kuchnia to bardziej niż kiedykolwiek kopalnia pomysłów. Prawdziwe dzieło sztuki, bardziej niż na technice wykonania i wartościach, oparte jest na ideach. „Kuchnia sprawia, że pomysły stają się jadalne, ponieważ sztuka czyni je dostrzegalnymi i namacalnymi”. Sztuka sprawia, że niewidzialne staje się widzialne i to samo próbuje zrobić potrawa. Za dziełem sztuki stoi chęć zmiany, zamiar przekształcenia tego, co zostało wcześniej stworzone. Umiejętność przekształcania zwyczajnego przedmiotu w dzieło sztuki to świetny pomysł, wielkie wyzwanie, a także prowokacja. W takim przypadku danie staje się wynikiem procesu twórczego, a szef kuchni wynalazcą lub artystą, który wykorzystuje jedzenie, nie tylko traktując je jako środek, lecz również narzędzie do tworzenia sztuki.
Cóż, sztuka czy też nie, jedzenie, oprócz nieodzownej konieczności, pozostaje dla wielu niekłamaną przyjemnością, a kuchnia - rozumiana tutaj jako gotowanie - jest ich pasją. Pasją dla tych, którzy wychwalają znaczenie zdrowej diety, tych, którzy chcą gotować dla siebie i dla tych których kochają. Są też tacy, którzy twierdzą, że jedzenie to kultura - czy można ich za to winić? Warto pamiętać, że każdy składnik kuchenny ma swoją historię, a tajemnica niezwykłej różnorodności kuchni europejskich, ich niesłychanej głębi kulturowej którą Europa była w stanie wyrazić na przestrzeni wieków, wynika z krzyżowania się różnych doświadczeń i tradycji. Europa, zbudowana na zderzeniu różnych kultur, rozwinęła począwszy od średniowiecza szczególnie bogatą i interesującą tożsamość kulinarną i gastronomiczną. U początku historii każdego dania, każdego przepisu, znajdziemy odległe terytoria i różne kultury. Kuchnia jest zatem świetną mapą do weryfikacji aspektów kultury. Innymi słowy, gotowanie to ważny instrument tożsamości kulturowej, który ją wyraża i przekazuje dalej.
Mimo to jedzenie i kuchnia są o wiele ważniejsze i jest wiele innych rzeczy, o które można by się tu spierać. Dość już jednak gadania. Książka pełna sztuki i kultury czeka na lekturę, w której autor przypomina nam o znaczeniu naszych relacji z jedzeniem i podsuwa swoje ulubione przepisy prezentując je na wesoło i opatrując zdjęciami, a także dostarcza cenne porady i ciekawostki na temat ich pochodzenia.
Cóż, pozostaje nam tylko zacząć lekturę.
Isabella Izzo
Wstęp
Gotowanie samo w sobie jest koniecznością, dopiero potem sztuką, tak więc jego podstawowym celem jest zaspokojenie głodu, następnie można skupiać się na poszukiwaniu wyrafinowanego smaku, a dopiero później na dekoracji, kreatywności. Z szacunku dla wielu osób na całym świecie, które nawet dzisiaj nie mają dostępu do podstawowych produktów takich jak woda i żywność nie należy o tym zapominać.
Niniejsza książka powstała w zasadzie w wyniku swoistej zabawy - mojego sposobu na uporządkowanie różnych przepisów wypróbowanych w ciągu ostatnich lat.
Jest to dość nietypowa publikacja kulinarna. Poza tym nie ma w niej składnika, którego nie można by znaleźć we wszystkich innych tradycyjnych książkach kucharskich: są to produkty, które można łatwo wyszukać w każdym supermarkecie. Gdyby zdarzyło się jednak, że nie możesz znaleźć danego składnika po prostu zastąp go innym lub podobnym - smak będzie praktycznie taki sam. Nie bądźmy zbyt wybredni! Oczywiście, jeśli próbujesz zrobić Pesto alla genovese bez bazylii, masz przed sobą uciążliwe zadanie, ale ludzka wyobraźnia nie ma granic - wiele z podanych niżej przepisów zrodziło się przez pomyłkę lub przypadek. W rzeczy samej, jeśli odkryjesz, jak ulepszyć któryś z proponowanych przeze mnie przepisów – koniecznie daj mi znać! Dla mnie rygorystyczne przepisy nie istnieją, wiele potraw gotuje się według popularnej tradycji, nie mają nawet dokładnej listy składników i nie mam zamiaru tego zmieniać, nie jestem na tyle zadufany w sobie. Moje propozycje to tylko sprawdzone przykłady przepisów które przypadły mi do gustu, ale wystarczy już gadania. Miłego gotowania i smacznego!
SPIS TREŚCI
(od tłumacza: pod tytułami większości dań w książce podano oryginalne włoskie nazwy potraw, które mogą okazać się przydatne w trakcie podróży do Włoch i chęci zamówienia ich w restauracji, czy też dla osób mówiących po włosku chcących poszukać więcej informacji o danej potrawie w oryginalnym języku)
Pierwsze dania: Sałatka Panzanella
(Insalata Panzanella)
Panzanella to tradycyjne danie wywodzące się z toskańskiej wsi, choć jest szeroko rozpowszechnione we wszystkich regionach środkowych Włoch. Jak każda ludowa potrawa chłopska, nie ma na nią sztywnego przepisu. „Dodajemy warzywa, które akurat mamy pod ręką”. Takie składniki pozwalają przygotować bardzo dobry przepis, który można później wielokrotnie odtwarzać. Panzanella to typowe danie wakacyjne.
Składniki (dwie osoby)
Czerstwy chleb
cebula (1/2)
Twarde dojrzałe pomidory (3)
Seler (3 sztyki)
Bazylia (2 kępki)
Chili
Oregano
Oliwa z oliwek
Sól
Przygotowanie
Wrzuć czerstwy chleb do wody i mocz go przez dwadzieścia minut, a następnie wyciśnij. Wrzuć go do dużej miski sałatkowej, razem z pokrojonymi w kostkę pomidorami, selerem i posiekaną cebulą. Dodaj dużo bazylii, trochę oregano, chili i soli. Wlej oliwy i wszystko wymieszaj. Przechowywać w lodówce przez około pół godziny przed podaniem.
Sugestie
Nie polecany na romantyczną kolację lub ważne spotkania po posiłku. Cebula może mieć dość szkodliwy wpływ na twoje rozmowy… Jeśli chcesz, możesz dodać ząbek czosnku ponieważ, jak mówi stare porzekadło „czosnek wzmacnia smak, a cebula go osłabia”.
Sos Pesto alla genovese
(Pesto alla genovese)
Zważywszy na to, ile kosztują orzechy piniowe, czy aby na pewno ten przepis wymyślili Genueńczycy? (*Genua to we Włoszech stereotypowe ‘centusie’, tak jak mówi się o poznaniakach w Polsce)
Pesto alla genovese to typowe danie z Ligurii. Jest to przepis - pułapka, ponieważ wydaje się bardzo prosty do zrobienia, ale w rzeczywistości wcale nie jest wcale tak łatwo uzyskać dobry smak. Sanowi doskonałą przyprawę do drobnego makaronu, osobiście sugeruję świderki.
Składniki (dwie osoby)
Bazylia (pęczek)
Czosnek (dwa ząbki)
Piniole (jedna łyżeczka)
Parmezan (50 g)
Oliwa z oliwek
Sól gruboziarnista
Przygotowanie
Wyczyść i umyj bazylię, pozbywając się brzydszych liści. Ubij ją w moździerzu razem z czosnkiem, piniolami, oliwą i solą gruboziarnistą aż do uzyskania konsystencji sosu. Na końcu dodaj parmezan.
Sugestie
Jeśli nie będziesz nieustannie mieszał po kilku minutach pesto utlenia się: zewnętrzna część stykająca się z powietrzem staje się brązowawa i wydaje się zepsuta choć w rzeczywistości tak nie jest.
Makaron na zimno
(Pasta al freddo)
Pyszny i łatwy przepis.
Jest