Bloed Regen. Amy Blankenship
het zo misplaatst dat het hem zorgen baarde. Terwijl hij de verschrikkingen buiten vergat, stond hij tot zijn volle lengte en wilde haar niet in de armen van een demon terwijl hij onder invloed van lust was.
Toen hij opmerkte hoe Vincent naar Lacey keek, gebruikte Ren zijn greep op haar om haar om te draaien zodat ze nu naar hem keek in plaats van naar de andere man. Terwijl hij naar haar overdreven heldere ogen en koortsige wangen keek, gromde hij toen hij de geur van haar zware opwinding opving. Het waren niet de demonen die haar hart sneller deden kloppen.
Het beeld van Vincents gezicht dat tegen haar borsten werd gedrukt toen hij voor het eerst terug naar de winkel was geteleporteerd, flitste in Ren's hoofd, waardoor hij weer gromde en streng waarschuwend op haar neerkeek.
“Ik denk dat je haar misschien maar moet loslaten, maat,” eiste Vincent. Hij hield niet van de manier waarop Ren naar haar keek ... of het dierlijke gegrom trouwens. Hij begon de afstand tussen hen te verkleinen, maar zijn pas aarzelde toen hij Lacey's ademloze stem hoorde.
“Toen ik net op dat moment mijn ogen sloot, kon ik de demonen niet meer zien ... maar ik kon ze voelen toen ze langskwamen. Ik kon bijna hun boosaardigheid en slechte aura's proeven. En zonder dat ik het wilde, wendde ik me ervan af en tikte aan wat Gypsy en Nick aan het doen waren ... in de schuilkelder net onder ons.”
Ren vocht om zich te concentreren door de rode waas van het kwaad dat meedogenloos zijn weg naar binnen klauwde en begreep geleidelijk wat haar hartstocht had aangewakkerd ... maar het feit dat ze stilletjes naar Vincent had geroepen in plaats van naar hem was niet toegestaan ... nooit meer. Hij sloeg langzaam zijn blik over haar hoofd en staarde recht naar de man die hij ging vermoorden.
Toen Ren's vingers zich plotseling zo vernauwden dat ze pijn deden, rukte Lacey haar pols uit zijn greep en deed haastig een stap achteruit. Ze hief haar hand op om over de pols te wrijven die hij zo hard had vastgegrepen dat ze fronste. “En je woede doet pijn, dus hoe zit het met het afzwakken, want dit ongewenste vermogen is helemaal jouw schuld ... niet de mijne.”
Toen ze de flits van zilver zag achter de donkere bril die hij droeg, deed ze nog een stap achteruit om te zien hoe de armen van achteren om haar heen kwamen. Ze had nog steeds te maken met de naschokken van opgewonden raken en zo snel een climax bereiken, ze leunde achterover in Vincents vertrouwde omhelzing.
Vincent klemde zijn armen beschermend om haar heen en kneep zijn blik op Ren toe. “En waar beschuldigt ze je van, wat heb je haar aangedaan?”
“Vincent stop,” waarschuwde Lacey toen een nog sterkere golf van kwade energie de heerlijke gevoelens wegduwde die ze had gekregen van de schuilkelder beneden. Ze fronste haar wenkbrauwen toen het tot haar doordrong dat als ze deze verontrustende aura's zo sterk voelde ... de kans heel groot was dat Ren er een kwade overdosis van kreeg.
“Maak niet de fout te denken dat ik bang voor hem ben,” zei Vincent kalm, terwijl hij elk woord meende.
Ren concentreerde zich op de manier waarop één van Vincents armen net boven Lacey's volle borsten kruiste, terwijl de andere slechts een paar centimeter lager was. Het zag er een beetje te verleidelijk en bezitterig uit voor zijn smaak en ze had gelijk over Nick en Gypsy ... hij voelde dat ze de liefde bedreven, samen met de enorme hoeveelheid kwaad die nog niet veilig uit zijn tovenaarsbereik moest komen. Het was geen goede combinatie om ook jaloezie en woede toe te voegen.
“Hey Vincent, ik ben ergens nieuwsgierig naar. Hoelang duurt het om weer bij te komen nadat je nek is gebroken?” De hoek van Ren's lippen ging omhoog in de minste zweem van een boosaardige glimlach. “Maakt niet uit, ik weet hoe ik het antwoord moet vinden.”
Lacey's lippen gingen uiteen en ze sloeg haar armen uit om Ren tegen te houden, maar tot haar verbazing verdween Vincents lichaam letterlijk in het niets waardoor ze achteruit struikelde. Het volgende dat ze wist, was dat haar rug tegen het koude glas van het raam stond. Haar ogen werden groot en ze vroegen zich af wat Ren met Vincent had gedaan om hem te laten verdwijnen zonder hem zelfs maar aan te raken.
Ren merkte nauwelijks op dat Storm zojuist zijn doelwit van hem had gestolen toen zijn aandacht weer op Lacey gericht was. Hij schoot naar voren en sloeg met een handpalm aan weerszijden van haar, waarbij hij zijn prooi tegen het trillende glas klemde. Terwijl hij naar zijn gevangene staarde, kon hij de schimmige vormen van demonen aan de andere kant van haar zo dichtbij zien passeren dat hij zijn hand door het raam had kunnen steken en ze had kunnen grijpen.
Lacey draaide langzaam haar hoofd om naar één van zijn handen te kijken en merkte dat het op één lijn lag met de bloedige handafdruk aan de andere kant van het glas. Er vormde zich een haarbreuk in het raam waar hij het aanraakte en begon een zigzaggend pad naar haar toe. Ze voelde de angst over zich heen spoelen toen één van de schaduwen met een dreun tegen het raam sloeg. Ze slikte, wetende dat schaduwen eigenlijk geen geluid mochten maken of het glas zo zouden kunnen laten trillen.
Omdat ze niet wilde dat het enige tussen haar en de demonen zou breken, richtte Lacey haar angstige blik weer op Ren. Ze moest hem kalmeren voordat het te laat was en deed het eerste wat in haar opkwam.
Lacey greep zijn schouder met één hand en duwde haar lippen hard tegen de zijne, terwijl haar andere hand over het kruis van zijn broek gleed. Ze vond snel het bewijs dat hij niet alleen de controle kwijt was, maar ook duidelijk was opgewonden. Ze sloeg haar hand om de enorme bobbel en greep hem vast, terwijl ze agressief aan zijn onderlip likte en zoog.
Ren sloot zijn ogen en gromde, terwijl zijn wereld zich probeerde te verkleinen met de behoefte om zo ver in Lacey te zijn dat ze nooit meer in de armen van een andere man zou willen zijn.
Toen Ren het eerste onheilspellend gromde, begon Lacey zich van hem af te duwen met alle bedoelingen om als een gek te rennen, maar zijn arm sloeg snel om haar heen en tilde haar tegen zich aan. Ze knipperde met haar ogen toen zijn dij zich een weg tussen haar benen drong en merkte al snel dat ze er schrijlings op zat, waardoor haar jurk hoog op haar heupen kroop.
De opwinding die ze had gevoeld, sloeg zonder genade terug in haar ... maar deze keer kwam de overweldigende sensatie niet van het paar beneden. Het kwam van de gevaarlijke man die haar nu in zijn greep had.
Ren greep de achterkant van haar haar vast en hield haar gezicht omhoog terwijl hij de kus van haar afnam.
*****
Vincent gromde van frustratie toen zijn omgeving veranderde en zijn armen plotseling het vrouwtje misten dat hij nog maar een seconde geleden zo beschermend had vastgehouden. Op zoek naar Lacey draaide hij de cirkel rond en klemde zijn tanden op elkaar toen hij besefte dat hij zich op een heel andere plek bevond… een soort enorm kantoor zo te zien.
“Verdomme,” riep hij, nu totaal in de war.
“Welkom bij PIT,” zei Storm vanuit zijn stoel achter het bureau. Hij had hiernaar uitgekeken en deed zijn best om niet te glimlachen.
“PIT,” vroeg Vincent, terwijl hij zich omdraaide om de stem te lokaliseren. “Ik heb van jullie gehoord, maar had nooit gedacht dat ik de kans zou krijgen om jullie te ontmoeten.”
“Je zult er meer dan een paar van ons ontmoeten ... met Ren als eerste,” vertelde Storm hem.
Vincent verstijfde bij Ren's naam. “Geen wonder dat de grote eikel zo zelfverzekerd is. Hij heeft bijna een leger om hem te steunen.”
Storm onderdrukte zijn grijns. “Ren heeft geen leger nodig, maar dat is niet de reden waarom ik je hierheen heb gebracht.”
“Wat is dan de reden,” vroeg Vincent, eigenlijk ongeduldig. Hij moest terug naar Lacey om ervoor te zorgen dat ze veilig was.
“Als je klaar bent met te doen alsof je een slaaf bent van de demonen ... wil ik dat je je bij PIT voegt,” zei Storm, die tot de kern van de zaak kwam. “Je capaciteiten maken je een perfecte match voor PIT en je lichte verslaving kan worden aangepakt.”
Vincent wierp de andere man een woedende blik toe. “Welke verslaving zou dat dan zijn, partner?”
“Degene waar je verslaafd aan bent om jezelf te laten vermoorden,” antwoordde Storm met een vaste blik. “Ik verzeker je, als